προγραμμα προστασίας

αιφνίδια επιθεση

Σταματησε εξω απο το σπιτι μου και εσβησε την μηχανη του αυτοκινήτου
<<Εχεις πουθενα αλλου να πας σημερα;>>στραφηκε και με ρωτησε.
<<Ναι,αλλη μια φωτογραφηση στις 8>>απαντησα τσεκαρωντας το σημειωματαριο μου.
<<Ακύρωσε το>>
Σηκωσα αποτομα το κεφαλι μου και τον κοιταξα<<Γιατι;>>
<<Τζουλη,χρειαζομαι λιγο χρονο για να συντονισω καλυτερα την επιχειρηση.Μεχρι τοτε απλα κανε οπως σου υπαγορευω ναι;>>
<<Ξερεις,δεν προκειται να σταματησω τη δουλεια μου και να κρυφτω στο σπιτι επειδη κυκλοφορει ελευθερος ενας τρελος>>
<<Τζουλη μη...>>
<<Θα το ακυρωσω για σημερα αλλα σε συμβουλευω να οργανωθεις γρήγορα γιατι δεν προκειται να το ξανακανω>>δηλωσα τελεσιδικα και βγηκα απο το αμαξι μη δινοντας του την ευκαιρια να απαντησει.

Αλεξ
<<Μην...>>δεν προλαβα να ολοκληρωσω την προταση μου οταν ακουσα την πορτα να κοπαναει πισω της.Ξεφυσηξα αγανακτισμενος και εβγαλα το κινητο απο την τσεπη.
<<Φροστ...>>ηρθε η απαντηση απο την αλλη γραμμη.
<<Ειχαμε κατι καινουριο;>>
<<Ναι!Βγηκαν τα αποτελεματα DNA απο το δερμα που βρεθηκε στα νυχια του θύματος.Ασχημα τα πραγματα Αλεξ.Ανηκει στον Βικτορ Πετροφ.
Αφησα μια βρισια να βγει απ'το στομα μου.Γαμωτο!Χειροτερα δεν γίνονται!Αν εχουν φτασει στην Τζουλη τοτε βρισκεται σε μεγαλο κινδυνο.
Θελω να ειστε στη βαση σε μιση ωρα>>.

Τζουλη...
Ανοιξα ανησυχη τα ματια μου.Ξεκλειδωσα την οθονη του κινητου μου που ηταν ακουμπισμενο στο κομοδινο διπλα μου.Ηταν 2 τα ξημερωματα.Ειχα ξαπλωσει απο τις 10 αλλα εκανα πολυ ανησυχο υπνο.Επρεπε να ξεκουραστω.Εκλεισα ξανα τα ματια μου προσπαθώντας να κοιμηθω.Τοτε ακουσα εναν θορυβο να ερχεται απο το σαλονι.Στην αρχη νομιζα οτι ηταν στην φαντασια μου και εγειρα παλι πισω στα μαξιλαρια οταν ξαναακουσα τον ιδιο θορυβο να ερχεται απο εξω.Κατεβασα τα ποδια μου απο το κρεβατι και φορεσα τις παντοφλες μου.Ανοιξα την πορτα του δωματιου μου και βγηκα διστακτικα εξω.Πλησιασα αργα προς στο σαλονι κρατωντας σφιχτα στο δεξι μου χερι το βαζο που αρπαξα τελευταια στιγμη.
<<Ειναι κανεις εδω;>>τα χερια μου είχε ιδρώσει και έσφιγγα με ολη μου τη δυναμη το βαζο.
<<Ειναι...ειναι κανεις εδω;>>ρωτησα προσπαθωντας να ελέγξω το τρεμουλο στη φωνη μου.Εκανα αργα μικρα διστακτικα βηματα κατευθυνοντας τα ποδια μου προς τον διακοπτη του δωματιο.Αφησα την ανασα που κρατουσα και απλωσα το χερι μου να ανοιξω το φως.Τοτε ενιωσε ενα χερι να με αρπαζει και να μου κλεινει σφιχτα το στομα πνίγοντας την κραυγη μου.Προσπαθησα να αμυνθω με το βαζο αλλα επιασε γρηγορα τον καρπο μου και τον γυρισε με αποτελεσμα να το αφησω απο το χερι μου με μια κραυγη.Το τελευταιο πραγμα που άκουσα ηταν ο θορυβος απο το βαζο που εσπαγε σε χιλια θρύψαλα.