προγραμμα προστασίας

Να σας συστησω,απο 'δω ο...

Το πρωι που ξυπνησα ημουν ενα ρακος.Ολο το βραδυ δεν μπορεσα να κλεισω ματι και οταν τελικα αποκοιμηθηκα εκανα πολυ ανησυχο υπνο.

Επιασα τα μαλλια μου σε εναν χαλαρο κοτσο,φορεσα την ρομπα μου πανω απο το νυχτικο μου και βγηκα στην κουζινα.Εκοψα λιγα φρουτα και αποφασισα να καθισω στην βεραντα.
Απο μικρη λατρευα τα λουλουδια.Το απαλο τους αρωμα με ταξιδευε σε ομορφες αναμνησεις.Αναμνησεις απο την παιδικη μου ηλικια.
Εκεινες τις πολυτιμες στιγμες που περνουσα με τον πατέρα μου.
Καθομασταν ωρες στον τεραστιο κηπο που ειχαμε στο χωριο.Ηταν ενας επίγειος παραδεισος γεματος απειρα ανθη που με τον ασυνηθιστο συνδυασμο των χρωματων τους σε προκαλουσαν κάθε μερα να τα γνωρισεις και να ζηλεψεις την ομορφια τους.Ο πατερας μου περνούσε ατελείωτες ωρες φροντιζοντας τον κηπο που ηταν η  μεγαλυτερη του αγαπη,μετα την οικογενεια του,οπως ελεγε παντα πειραζοντας μας.Μου συστηνε καθε μερα και ενα καινουριο ανθος μοιραζοντας μαζι μου τα πολυτιμα μυστικα του.
Χαμογελασα νοσταλγικα στην θυμηθηση την υπεροχων εκεινων καιρων.
Οταν τον χασαμε ξαφνικα,εφτιαξα τον δικο μου μικρό παραδεισο.Στο πισω μερος του σπιτιου ειχα περιφραξει ενα μικρο κομματι στο οποιο φυτεψα καθε ομορφο ανθος που γνωριζα.
Ηταν σαν να βρισκοταν παντα διπλα. Όποτε ένιωθα προβληματισμενη ερχομουν εδω,στην δικη μας μικρη Εδέμ. 

Ξαπλωσα πισω απολαμβανοντας το φρουτα μου και το ζεστο πρωινο οταν ακουσα το κουδουνι.Ξεφυσωντας ακουμπησα διπλα μου το μπολ και μπηκα μεσα στο σπιτι.
<<Ποιος ειναι;>>ρωτησα πλησιαζοντας την πορτα αλλα δεν πηρα απαντηση.
<<Ποιος ειναι!>>ρωτησα εντονα με μια μικρη ανησυχια.
<<Αλεξ...>>
Ξεφυσηξα και ξεκλειδωσα την πορτα.
<<Καλημερα>>ειπε διστακτικα.
Φορουσε ενα λευκο μπλουζακι και ενα απλο τζιν και έδειχνε υπεροχος όπως παντα.
Του γυρισα την πλατη και βγηκα παλι στον κηπο.Ακουσα τα βηματα του να με ακολουθουν αλλα τον αγνοησα και καθισα παλι στο ξυλινο παγκακι.Τον ειδα με την ακρη του ματιου μου να καθεται διπλα μου.
<<Κοιτα,σχετικα με 'χτες>>ξεκινησε να λεει
<<Τωρα χτυπαμε πορτα βλεπω,κατι ειναι και αυτο>>ειπα σαρκαστικα και συνεχισα να τρωω τα φρουτα μου.
Τον ακουσα να ξεφυσαει διπλα μου κουρασμενος<<ενταξει,εχεις δικιο να εισαι θυμωμενη>>
<<Α!Να 'σαι καλα>>ειπα ειρωνικα
<<Ενταξει Τζουλη,το πηρα το μηνυμα.Εχτες η αντιδραση μου μπορει να ηταν λιγο υπερβολικη...>>
<<Λιγο;>>τον διεκοψα και γυρισα θυμωμη να τον αντικρυσω.Μπορουσα να δω οτι ηταν μετανιωμενος και για λιγο ενιωσα να χάνομαι στα υπέροχα μέλι του ματια.Διεταξα τον εαυτο μου να συνελθει και συνεχισα ελπιζοντας να μην με προδωσει η φωνη μου.
<<Λίγο;Νομιζεις;Με ειπες κακομαθημενο πλουσιοκοριτσο θυμασαι;Υπονοησες οτι πηγαινα γυρευοντας για οτι εγινε πανω στην βεραντα...>>
<<Εγω δεν...>>
<<Οπου υπαρχει φωτια,υπαρχει και καπνος θυμασαι;>>ειπα μιμουμενη κοροιδευτικα την φωνη του.
Τον ειδα να με κοιταζει για μερικα δευτερολεπτα και μετα...αρχισε να γελαει...δεν το πιστευω!
<<Με κοροιδευεις και απο πανω;>>ρωτησα θυμωμενη
<<Συγνωμη...συγνωμη...>>ξεκινησε προσπαθωντας να βρει την ανασα του κρατώντας ακομα την κοιλια του<<Δεν ηξερα οτι ακουγομαι ετσι...>>εξηγησε χαμογελωντας ακομα.Ειχε ομορφο γελιο,ηταν δυνατο και γεμιζε ευχαριστα ολο τον χωρο και το χαμογελο του ακομα πιο υπεροχο.
<<Καπως ετσι τελος παντων...>>
<<Κοιτα...>>ξεκινησε κοιτωντας με πιο σοβαρος τωρα<<συγνωμη για 'χτες...ημουν...ήμουν απαραδεκτος και είπα πραγματα που δεν εννοουσα.Δεν εφταιγες σε τιποτα και το γνωριζω,δεν επρεπε να σου ριξω το φταίξιμο>>ειχε πλησοασει κοντα μου περιμεντως την απαντηση μου.
<<Ενταξει>>ειπα μετα απο μερικα λεπτα
<<Ενταξει;Τοσο απλα;>>ρωτησε καχυποπτα
<<Ναι,μου ζητησες συγνωμη...ε την δεχομαι>>και συνεχισα να τρωω τα φρουτα μου.
<<Εντάξει τοτε>>χαμογελασε και μειναμε για λιγο σιωπηλοι απολαμβάνοντας τους υπεροχους ηχους των πουλιων που κελαηδουσαν και τις αχτινες του ηλου που μας ζεσταιναν ευχαριστα.
<<Εχεις πολυ ομορφο κηπο>>τον ακουσα να λεει
<<Ευχαριστω>>
<<Μόνη σου...>>δεν προλαβε να ολοκληρωσει την ερωτηση του οταν ακουσαμε το κουδουνι να χτυπαει.Με κοιταξα ερωτηματικά αλλα ανασηκωσα εξισου απορρημενη τους ωμους μου.Δεν περιμενα κανεναν.Ακούσαμε το κουδουνιμ να χτυπαει ξανα,αυτη τη φορα ποιο επίμονα.Ο Αλεξ σηκωθηκε αποτομα και μπηκε μεσα.Τον ακολουθησα απο πισω καθως πλησιαζε στην πορτα.Το κουδουνι χτυπησε ξανα,παρατεταμένα.Μου εκανε νοημα να μεινω πισω του και τραβηξε το οπλο του.Στην θεα του ζαρωσα φοβισμενη και εμεινα κρυμμενη πισω απο την πλατη του.Ανοιξε την πορτα αργα κρατωντας χαμηλα το οπλο του.Μολις ανοιξε λιγο την πορτα σηκώθηκα περιεργη στις μυτες των ποδιων μου και έριξα μια ματια πανω απο τον ωμο του.

Δεν το πιστευω!

<<Μαμα;...>>