προγραμμα προστασίας

31.Rise and shine

Ανοιξα αργα τα ματια και ενιωσα το φως να με τυφλώνει...Ανοιγοκλεισα τα βλέφαρα προσπαθώντας να προσαρμοστώ και αρχισα σιγα σιγα να διακρινω τα πραγματα γυρω μου...Προσεξα τον αποστειρωμενο χωρο γυρω μου με τους λευκους τοιχους και ενιωσα τον ορο στο χερι μου...Προσπαθησα να μετακινηθω οταν ενιωσα καποιον δίπλα μου...Χαμηλωσα το βλεμμα και ειδα την Τζουλη...Κοιμοταν στην καρεκλα έχοντας το ένα χερι πανω στο κρεβατι σαν μαξιλαρι και με το αλλο κρατουσε το δικό μου...Φαινοταν τοσο μικρη και ευθραυστη με τα μαλλια της να πεφτουν απαλα στο προσωπο της και τις μακριές βλεφαριδες να σκιάζουν τα μαγουλα της...Χαμογελασα στην εικονα και εσφιξα απαλα το χερι της μεσα στο δικό μου...Προσπαθησα να μετακινησω λιγο το σωμα μου σε μια προσπαθεια να βολευτω καλυτερα οταν ενιωσα εναν οξυ πονο χαμηλα αναγκαζοντας με να κλεισω σφιχτά τα ματια βριζοντας μεσα απο τα δοντια μου...Κοιταξα χαμηλα και ειδα την κοιλια μου τυλιγμενη με γαζες...Αυτο μου ελειπε τωρα...Εγειρα πισω στο μαξιλαρι ξεφυσωντας οταν ενιωσα την Τζουλη διπλα μου να μετακινειται...Ανοιξε τα ματια της μ'ενα νυσταγμενο βλεμμα και μολις με ειδε τα ανοιξε διαπλατα σφίγγοντας το χερι μου

<<Αλεξ!Ξυπνησες!>>ειπε χαρουμενη και μου φανηκε οτι ειδα τα ματια της να βουρκωνουν για μια στιγμη
<<Ναι...Και αν ειναι να εχω
τετοια υποδοχη οπότε ξυπνάω θα φροντίσω να κοιμαμαι περισσοτερο>>την πειραξα σφιγγοντας το χερι της.
Χαμηλωσε κατακοκκινη το βλεμμα της και πηγε να απομακρυνθει αλλα την κράτησα σταθερα αποτρέποντας την να φύγει.Στο προσωπο της διαγραφηκε αρχικα εκπληξη και μετα ενα δειλο χαμογελο...
Με ενημέρωσε για οσα τους είπαν οι γιατροι,οτι σταθηκα τυχερος και δεν τραυματιστηκα σοβαρα και οτι σε λιγες μερες θα μπορουσα να φυγω...Μου ειχαν χορηγησει αγωγη για τον πονο που προκαλουσε το αισθημα κόπωσης και υπνηλιας...

<<Θα μπορουσες να ειχες σκοτωθει ξερεις>>ειπε αρκετα λεπτα αργοτερα
<<Και να γλιτώσεις τόσο ευκολα απο 'μενα;Δεν το νομιζω...>>
<<Αλεξ!Δεν ειναι αστειο!>>την ειδα να σηκωνεται θυμωμενη ετοιμη να φυγει...<<Εηηη ηρεμησε...εδω ειμαι,δεν επαθα τιποτα>> την τραβηξα απο το χερι φερνοντας την και παλι κοντα<<Μη θυμωνεις...Ηταν ενα κακογουστο αστείο...Ελα κατσε...>>μου εριξε ενα θυμωμενο βλεμμα και αφου κοιταξε μια την καρεκλα και μια εμενα τελικα καθισε
<<Ο Μαικ;>>
<<Ειναι καλα,δεν εχει τραυματιστει...Τωρα μολις εφυγε...Τον εδιωξε ο Φροστ να παει να ξεκουραστει...Και τωρα που ξυπνησες πρεπει και γω να φευγω αλλιως ο Φροστ θα με κρεμάσει>>ετοιμαστηκε να φυγει οταν σκεπασα το χερι της με την παλαμη μου.Σήκωσε το βλεμμα της και οι ματιές μας κλειδωσαν
<<Περιμενε...Κατσε λιγο ακομα...>>την ενιωσα να ανατριχιαζει κατω απο το αγγιγμα μου και τραβηξε το χερι της μακριά
<<Ε..Ενταξει...>>
<<Ελα...Σίγουρα θα 'χεις πιαστεί εκει>>μετακινηθηκα αργα στο κρεβάτι κανοντας της χωρο διπλα μου
<<Αλεξ το τραυμα σου...>>
<<Ανεβα!>>
Εβγαλε τα παπουτσια της και αφου με κοιταξε για μερικά λεπτα ξάπλωσε αμηχανα διπλα μου...
<<Καλυτερα;>>
<<Ναι...>>βολεύτηκε καλυτερα διπλα μου
Καθισαμε ξαπλωμενοι σιωπηλοι χωρις να μιλαμε...Ηταν τοσο κοντα μου που ενιωθα το μεθυστικο της αρωμα να γεμίζει τα ρουθουνια μου...εισεπνευσα βαθια το αρωμα της και ενιωσα το σωμα μου να αντιδρα...Διαφορες σκέψεις αρχισαν να περνανε μεσα απο το μυαλο μου...
<<Τζουλη πες μου κατι για σενα..>>μου άρεσε να την ακουω να μιλαει και χρειαζομουν οπωσδήποτε κατι να αποσπάσει την προσοχη μου
<<Για μενα;...Σαν τι;...>>
<<Δεν ξερω...Μιλησε μου για την οικογενεια σου ή για τη δουλειά σου ή για οτι θες εσυ...>>
<<Ειμαι σίγουρη οτι ξερεις τα περισσοτερα απο αυτα για μενα...>>
<<Ναι,αλλα θελω να τα ακουσω απο'σενα>> εμεινε σιωπηλη και δεν ημουν σιγουρος αν θα μιλουσε οταν τελικά αρχισε να λεει για την οικογενεια της...Μιλουσε με αγαπη και στοργή γι'αυτους και ηταν φανερο ποσο δεμενοι ηταν ειδικα με την μικρη της αδερφη...Συνεχισα να την ακουω σχολιαζοντας και γελώντας με αστεία περιστατικά που διηγοταν απο την παιδικη της ηλικια...Ενιωσα τα βλέφαρα μου να βαραίνουν και οσο και να ηθελα να παραμεινω ξυπνιος καποια στιγμη εγειρα στο πλάι και αποκοιμηθηκα...