"Zach, malalate na tayo sa misa. " bulong ko sa kanya habang nakasandal ang aking pisngi sa hubad niyang dibdib. Naramdaman ko ang vibration nito nang bitawan niya ang isang mahabang tawa. " May nakakatawa ba sa sinabi ko? " I pouted and gently slapped his bare chest.
"Nothing. Wala naman. Bakit masama bang tumawa? " tumaas ang kilay niya. I tapped his chest and I blushed when he teased me. Gusto ko lang daw mahawakan ang dibdib niya. Okay siya na nga!
"Malalate na nga tayo! "
"Then why don't you get your ass off? " he snapped at me. He smirked when he saw how my eyes lingered in his chest. Bakit ba kasi nakaexpose ang dibdib niya sa mata ko? "Honey, you just told me that we're getting late. Bakit hindi ka pumasok ng banyo at maligo? " He teased me again.
Hinampas ko ang noo niya dahilan para mapapikit siya. I smiled seductively. Nakatitig lamang siya sa mga mata ko habang iniintay ang sunod kong gagawin.
"Where's my beast? " I asked like a kid. He giggled as I pouted my lips. "I thought you'll make me your wife? Where's the proposal? "
He giggled again and pushed me. Ngayon nasa itaas ko na siya. We were both panting. Tumitig ako sa katawan ni Zach and I swear to whatever I could swear to, he has the perfect muscular body. Sanay na ako sa mga katawan ng mga lalaki pero malakas talaga ang tama ko kay Zach. He can make me blush in a snap.
"Im your beast. Only me. Ako lang. "anas niya bago hulihin ang aking labi. Kinulong niya sa kanyang palad ang aking mukha upang hindi ako makaiwas. I placed my hand on his chest and I can literally feel his heartbeats. I clutched a handful of bedsheet when he entered his tounge and played with mine.
"Okay! " pigil ko sa kanya. "Maliligo na ako at ikaw rin! "
"Sabay tayo? " ngumisi siya sa akin. "I love seeing you naked. "
"Maligo ka sa baba. " umirap ako sa kanya. I heard him groaned. Inabot niya sa akin ang isang towel. He kissed me again before going out. Napailing na lamang ako.
After that, we drove for 25 minutes from his house to the nearest church. Nakahinga ako ng maluwag nang maabutan pa namin ito. We walked together. He was holding my hand as we walked inside.
"Ganito pala ang pakiramdam? " His eyes were focus at the paintings and then he stared at the center.
"Pakiramdam? Nang alin? " nalilitong tanong ko sa kanya nang marinig ko ang sinabi niya. What does he mean about that?
"Naglalakad papasok sa simbahan kasama ka. " nilingon niya ako at ngumiti. "It made me feel something that I have never felt before. Isn't it weird? Pero gusto ko ikaw lang ang kasama kong pumasok at maglakad sa simbahan. "
"Nababaliw ka na. " ngumiti ako sa kanya at marahang pinisil ang kanyang kamay. He giggled and kissed my temple. Napapikit ako at muling binaling ang aking tingin sa harapan.
"Lord, nababaliw na ako. Nababaliw na ako para sa babaeng ito. Is this even normal? " Narinig kong sabi niya sa gitna nang aming katahimikan. Napangiti ako at muling pumikit.
"Do you even know how much I hated the feeling of being hurt? Pero para sa kanya titiisin ko. Si Fern kasi ito e. Ang babaeng nagturo sa akin ng totoong nararamdaman ko. Why should I let her go? Ayoko. Please let us be together, forever. "
I suddenly felt like crying. You stupid Zachary. You're making me cry in front of this people. Why so stupid? You dont know how much I really wanted to hug and kiss you now!
"I know I don't deserve her. Marami akong tinago sa kanya pero pinagbigyan niya ako. Do I really deserve this girl beside me? Should I keep her with me? " His face was serious and just like the way he let go of those words, I can feel his sincerity. I looked at him habang umaalpas ang ilang luha mula sa aking mata. "I love her so much. "
"Zach naman. " pinahidan ko ang aking luha. "Nasa simbahan tayo. Gusto mo bang umiyak ako dito? "
He opened his eyes. "Iyakin ka. " he teased. He wrapped his arms around me. "Wala ka bang sasabihin sa kanya? "
"Marami. " tumingin siya sa akin. "Gusto ko siyang tanungin ng maraming katanungan "
"Ask him. "
"He'll not answer me. " ngumiti ako ng mapait. "Im really desperate to hear his answers. "
"He will. Have faith, my Fern. " Zach said before letting me go. Nagpaalam siya sa akin na may bibilhin lang daw siya at pumayag naman ako.
I looked at him. Pinikit ko ang aking mga mata at huminga ng malalim. Should I really ask him? I suddenly felt sorry for doubting him. I gulped and asked for forgiveness.
"Lord, should I fight for him? Even if it kills me, even if it breaks my heart, even if it hurts me? "
Zach's POV
I told her Im going to buy something outside. I lied. Pero ang totoo ay wala akong bibilhin. Namasa ang mata ko na kahit kailan ay hindi ko kailanman inakala na mangyayari sa akin. Umiyak ako ng ilang beses para sa kanya. I begged for her.
Binago ako ng isang salita lamang. Ang tinatawag niyang 'Pagmamahal'. Hindi ito kailanman gumuhit sa aking utak. Ang umibig sa isang babae. Wala akong balak pero naging mahirap sa akin na pigilan ang sarili ko.
Lalaki rin ako. I still have a heart. Who knows? Hindi lamang ako ang nagkakaganito.
As I expected, my phone rang. Alam kong tatawag siya sa akin pero hindi ko inakala na mas mapapabilis ito. Natatakot ako. Natatakot ako sa maaaring mangyari. Fck. It sounds so gay!
"Aubrey? " nanghihinang bigkas ko sa pangalan niya.
"Nakuha ko na ang oras ng byahe ko, Zach. " napapikit ako nang kumirot ang aking ulo. "Susunduin mo ba ako? "
"Hindi ka ba susunduin nina Tita? "
"Busy sila e. Mas gusto ko pa rin na ikaw ang sumundo sa akin. Please? Namimiss na kita. " malambing na wika niya mula sa kabilang linya. I wasn't able to move.
"Okay. I should go now. " pinatay ko na ang kabilang linya at bumili ng dalawang bote ng tubig.
I went back to our place where I left Fern. I saw her there. Mapayapa ang mukha niya at maaliwalas. Naglakad ako patungo sa pwesto niya at mas lalo akong napangiti nang ipikit niya ang kanyang mga mata. And I heard her saying..
"Lord, should I fight for him? Even if it kills me, even if it breaks my heart, even if it hurts me? " my lips parted away after hearing what she just said to him. Am I being so rude to her? Nasasaktan ko na ba siya ng sobra?
Alam kong ako ang tinutukoy niya doon. Im sorry, Fern. Im sorry.
I saw how she opened her eyes as her tears escaped and started running. Hindi ako makakibo. Ito ba ang mga tanong niya sa kanya?
BINABASA MO ANG
Almost.
RomanceNo one knows. Nobody needs to know. It was really close. It is almost there pero hindi kami pinagpareho ng tadhana. Written by: Teasethisgirl This is a work of fiction. Names, characters, businesses, organizations, places, events and inci...