Almost.

40. Possible..

"Hindi ako pupunta.. " 

He eyed me for a moment bago kuhanin sa akin ang envelope. Umayos ako ng upo at natulala. Engagement party? Sumikdo ang aking dibdib. Bakit kailangan pa nila akong padalhan ng invitation? Para ba mas lalo lang nila akong saktan?

"Mas mabuti pang hindi ako pumunta. " I took a couple of deep breaths. "Atsaka, para saan pa? Para lokohin ko ang sarili ko na wala na talaga akong nararamdaman para sa kanya? "

Harrison tapped my shoulder and didn't say a single word. 

Ngumiti  lamang ako sa kanya. He started driving while I stayed staring in space for an hour. I was dumbfounded until we reached my place. I said my goodbye to him before unlocking my seatbelt. I was about to close his door when he called my name. 

"Call me, call me if you ever change your mind. "

Tumango na lang ako sa kanya at agad na sinara ang pintuan ng kanyang kotse. Nakatayo lamang ako doon hanggang sa paandarin niya ito papalayo. I was standing there for nothing. Wala naman ako hinihintay pero may nagsasabi sa akin na doon muna ako.

I placed my hand right in front of my chest and feel my heart beats. My heart wasn't beating weird, like what it used to be. I smiled. When will I move on already? Kailangan ba umabot pa ito ng ilang taon?

Naupo ako sa isang bato sa aking harap. Hinahangin ang aking buhok dahilan para dumampi ang malamig na simoy ng hangin sa aking leeg. I shivered. Napangiti ako ng mapait nang muling maalala ang invitation letter.

He won. Im already dying. I love him so much that I could not even afford to see him marrying someone else. Masakit talaga ang katotohanan, sabi nga. Kahit anong tanggi mo, hindi mo pa rin talaga mapigilan ang tadhana.

"It is over. "

I touched my wet cheeks and felt something on my waist. Startled, I looked at this arm on my waist. Ayoko sanang mag-assume na sa kanya itong kamay but when I felt the familiar warmth, the same temperature, I just saw light in my eyes. I felt love.

"It's not yet over, Fern. "

Zach's POV

"It's not yet over, Fern. "

Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya mula sa likod niya. Ang tagal ko nang ginustong yakapin siya ulit pero hindi man' lang ako pinagbigyan ng pagkakataon. It feels like hell. Hindi ko inakala na makikita ko siyang ganito. 

"Zach? A-anong ginagawa mo dito? " She tried to push me away but I just couldn't take my arms away from her. I missed her so much. I missed her so damn much. Parang sasabog ako kung papakawalan ko pa siya ngayon.

It's not really true that I get what I want in instant. Kahit pa sabihin nilang mayaman ang pamilya namin. How can you be sure? I can't even have her for lifetime. I can't even hold her arms forever. It's really hard for me to make her mine everyday like what I've been wishing for. I just wanted to die in this misery. Now, tell me, did I get what I truly want?

"Please, wag mo akong itaboy. " Pakiusap ko sa kanya. "Konting oras lang ang hinihingi ko. "

"A-anong bang pinagsasabi mo? Nababaliw kana ba? " Pilit niya pa ring inaalis ang kamay ko. "Kapag hindi ka tumigil, ta-tatawag na talaga ako ng pulis! "

Hindi ako tinamaan ng takot. Mas takot akong pakawalan siya ngayon. Kasi baka bukas hindi ko na ito magawa. Our engagement party is already set. 

They've been threatening me to marry their daughter kahit alam ko sa sarili kong hindi ako. Sigurado ako na hindi ako. Im so fcking sure about that because I used protection when Im having sex. Sa isang tao lamang ako hindi gumamit.