Almost.

25. Over..

    I woke up this morning. The sun was shining and everything was just normal except my heart. Im tired. Im hurt. Im trap from this person beside me. His hand all over my body. Mahigpit ang yakap niya sa akin. Tinignan ko muli ang aking katawan mula sa ilalim ng kumot na ito. 

Sure, Im naked. I closed my eyes and clenched my jaw. Paano ako makakalis sa lugar na ito? Iyan ang unang katanungan na pumasok sa aking utak. I need to get the hell out of here. I don't belong here. I want to escape. Gustong gusto ko. 

Napatingin ako sa table na nasa tabi ko. I saw my phone and reached for it. No. Don't cry, Fern. Wake up. You need to fix yourself and leave everything behind. I don't want to believe him anymore. Kung kami talagang dalawa then let it be. Pero hindi ko gustong makasama siya sa ganitong sitwasyon. 

I dialed Nikki's number pero hindi niya ito sinagot. I need someone to fetch me here. Nikki's still asleep. Harrison..

Oh god. Harrison!

Matapos ang ilang ring halos mapatalon ako nang sagutin niya ito. 

"Thank you. Thank you. " paulit ulit na sambit ko sa kanya. Narinig ko ang impit niyang ungol dahil siguro nagising siya ng maaga dahil sa akin. 5 AM pa lamang at naiintindihan ko sya. But Im helpless.

"What is it, Fern? " he sounded worried. 

"I..Uhmm. Well. " I gulped because I lost my words! Nahihiya kasi ako kay Harrison dahil sa pagtawag ko.  "Can you pick me up? "  I looked at Zach who was sleeping soundly beside me. 

"What? Where are you? "

"Alam mo ba ang bahay ni Zach? " 

"You're with him?! "

"God. Please.. " nahihirapang bulong ko. "Mamaya ako magpapaliwanag. "

"Fuck. What the hell are you doing, Fern? " nakikita kong sinasabunatan niya ang kanyang sariling buhok. Umalpas ang ilang luha sa aking mata. "I'll be there. Just don't fucking cry, okay? "

"O-okay. " nawala siya sa kabilang linya habang ako ay naiwang nakatitig sa kisame. Now what should I do next? Gusto ko siyang yakapin muna pero baka magising ko lamang siya. Gusto ko siyang halikan ng paulit ulit. Gusto kong ibulong sa kanyang mga tenga kung gaano ko siya kamahal. This is not normal anymore. Napakaunhealthy ng relationship namin na kahit sarili ko natitiis ko.

I love him that much but how far? Gaano kalayo pa ang kailangan kong takbuhin para lumaban para sa amin? Maraming tao ang hindi sumasang-ayon. Marami silang hindi boto para sa akin pero nagbingibingihan ako dahil nagbabakasali akong kaya naman namin itong lampasan.

Alam ni Zach na nagiisa na ako sa buhay. Nagtatrabaho ako para sa sarili ko. Suma-side line ako sa mga trabahong panglalaki paminsan pero tinigil ko iyon dahil sa kanya. At ngayong mawawala na siya sa akin, saan ako pupulutin? Saan ako pupunta kung sakali?

"Mahal pa rin kita kahit sinaktan mo ako. " hinaplos ko ang kanyang mukha. Zach.. Did I do something? Am I still the one you love the most? Ako pa rin ba? Zach, what can I do to bring you back to me? What to do? "Mahal na mahal kita kahit nakakapagod na. Kahit alam kong sobrang mahirap na para sa atin. "

I covered my mouth to stop myself from sobbing. I don't want him to see me like this. I dont want him to feel guilty because Im hurting myself. Tama na. 

Napatigil ako nang marinig ang isang tunog ng sasakyan mula sa labas ng bahay. Im already wearing my clothes. Masakit pa rin ang bandang gitna ng aking katawan. He's really...huge. I blushed. Stop this, Fern. 

Tumayo ako mula sa pagkakahiga. I wore my sneakers and grabbed my purse. I was already standing in front of his door when I heard his voice. I shut my eyes and once again, I felt scared. I wanted to run but before I could, he was already standing behind me. He was breathing heavily. Balisa ang mata niya. Palipat lipat ang kanyang mata sa akin at sa pinto.