Deserve To Be Loved

Chapter 18

Gwen chandel POV

I am 3months pregnant! Damn. Im idiot! Isang lingo na! Isang lingo na akong hindi kino Countact ni Ranz .

I hurt the man, who will always by my side. Lagi! Lagi ko nalang siyang sinasaktan. Isang araw palang kami noon sa palawan tapos ganito na nang yari.

"C-Cannot be reach pa din!" Patuloy lang ng pag iyak ko. Isang linggo na akong hindi lumalabas nitong unit ko.

Noong mga ilang araw ay natatawagan ko pa ang number ni Ranz pero hindi niya sinasagot.

Tapos ngayon Cannot be reached na.

Humiga ako at niyakap ang Stufftoy na bigay niya. Patuloy pa din ang pag agos ng luha ko.

Anong gagawin ko? Dahil sa katangahan ko iniwan na ako ng tao na nag iisang nag mamahal sakin, inaalagaan ako, pinahalagahan ako, pinasaya ako.

Kung kaylan ba naman OKAY na lahat tsaka niya ako iiwan. Kung kaylan unti unti ko ng nakakalimutan si Kyle tsaka naman may bagong dumating na problema.

Ano na? Ano nalang mang yayari sakin? Ang lalaking sinandalan ko at dinamayan ako ay wala na.

Suko na siya, ayaw niya na sakin. Antanga tanga ko.

Iniwan at sinaktan ako ni Kyle pero binigyan naman ako ng Diyos ng Ranz. Pero bakit? Bakit kung kaylan okay na sana tsaka pa nag ka ganito.

Hindi po ba talaga pwede na maging ?masaya nalang?

*ding dong* *ding dong*

Ilan ulit ng may nag dodoorbell, at alam kong mga kaibigan ko yan. Halos araw araw nila akong ginugulo pero ni isang beses ay hindi ko sila pinag buksan. Gusto kong mapag isa at mag isip isip mahirap bang intindihin yon?

Ilang text din at tawag ang narerecive ko mula sa kanila. Hindi naman nila tawag ang kaylangan ko! At hindi ko sila kaylangan! Si Ranz ang kaylangan ko at siya lang ang gusto kong makita at makausap.

Gusto kong humingi ng tawad, kahit na alam ko na hindi na ako makakuha ng kapatawaran mula sa kanya. Hindi ko naman siya masisisi.

Buntis ako at hindi siya ang ama nito. Ang tanga ko diba? At ang bobo ko! Nag uumpisa palang kami tapos ganito na nang yari!

I want to kill my self! Dapat kasi nung una palang iniwasan ko na si Kyle, sinubukan ko naman! Nakaya ko naman. Pero tang ina! Tang ina talaga, nung araw ng university ball nadala na naman ako ng katanghan ko. Dalawang buwan ko naman siyang naiwasan noon bago nang yari yon! Hindi ko alam bakit ang tanga tanga ko.

*troooot trooooot*

Napa bangon ako bigla ng marinig ko na may tumatawag sakin mula sa Skype. Agad ako tumayo at pinunasan ang luha ko para mag tungo sa laptop na nasa desk. Baka si Ranz na yon.

Shit si Mommy, mukhang nabalitaan niya na ang tungkol sakin. hindi ko alam kung alam na din ni mom tungkol sa pag bubuntis ko.

Pero expected ko na hindi. Dahil kami kami lang naman mag kakaibigan ang nakakaalam at may tiwala ako sa kanila.

Pero ang magulang ni Ranz. Hindi ko alam. Hindi ko sinagot ang tawag at hinintay nalang mawala ng kusa.

Umiiyak na naman ako,kaylan ba mauubos ito luha ko? Isang lingo na akong umiiyak. Hindi din ako kumakain.

I lay in bed thinking to myself who would actually care if i just disappear.

Iniwan ako ni Kyle at iniwan na din ako ni Ranz. Hindi ko na alam. Hindi ko na kaya. Hindi ko naman kaya tong harapin mag isa.