Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 6: Ben ve Futbol! Şaka Yapıyor Olmalısın!

Asel, gözüne koyduğu buz torbası ile matematik dersini yok saymaya çalışıyordu. Nasıl bir gündü bu böyle acaba? Sabah daha gelir gelmez gözüne yumruk yemiş, bir de yetmezmiş gibi ilk iki ders matematiğe katlanmak zorunda bırakılmıştı. Buzun verdiği soğuklukla alakası olmayan bir titreme bedeninden geçti. Arkada oturan bay yumruk yine gözlerini dikmiş, çatık kaşlarıyla onu inceliyor olmalıydı. Asel nefesini dışarı üflerken buz torbasının duruşunu değiştirdi. Seren ile nasıl bir ilişkileri vardı acaba sabah sabah adam onu yumruk atarak karşılıyordu?

Asel bunu Seren'e sormak için aklının bir köşesine not etti. Zira deftere, telefona not etmeye üşeniyordu. Zaten gözü bu haldeyken unutsa da her aynaya bakışta hatırlardı.

Doğru ya ayna!

Çantasında kısa bir aramadan sonra aynayı bulunca buz torbasını kaldırarak gözüne baktı.

"Kahretsin" diye tısladı Asel. Gözü kesinlikle moraracaktı. Gülperi bile o kadar uğraşmasına rağmen ona fiziksel bir zarar vermeyi başaramamıştı. Şimdi daha ilk günden Seren'in gözünü morartmayı başarmıştı. Parmak uçlarını kanama olan derinin üzerinde gezdirdi. Pekte canı acımıyordu gerçi. Bu kız gerçekten dayanıklı bir vücuda sahipti. Vücudunda ki kaslardan bunu az çok anlamıştı zaten.

"Seren ayna da kendine bakman bittiyse gel de şu soruyu çöz" dedi ulu matematik tanrısı. Asel gözünde torbayı yeniden koyarak hocanın olduğu yerin tam aksi yönüne baktı.

"Hocam neredesiniz? Sanırım darbenin etkisiyle gözlerim kör oldu. Bu seferlik soru çözme işini pas geçiyorum." dedi. Tavrının soru çözme işinden sıyrılmasını sağlayacağını düşünmemişti ama hocası ona şaşkın şaşkın baktıktan sonra başkasını kaldırmaya karar vermişti. Demek Seren pekte dersten kaytaran biri değildi. Eh işte bunu taklit ederken baya zorlanacaktı.

Asel'in saçmalamalarına karşılık, Narin oturduğu yerde kıkırdadı. Sadece birkaç kişinin duyabileceği bir kıkırdamaydı.

Genç kız hemen başını Narin'e çevirdi. Az önce konuşmuş ve ilk defa sınıfta yok sayılmamıştı. Üstelik kız onun saçma konuşmasına bile gülmüştü. Asel, kendisine gülümseyen kıza zorda olsa karşılık verdi. Lise hayatının yarısı insanlara korku salarak diğer yarısı da saklanarak geçmişti. O böyle şeylere alışkın değildi. Kalbinde garip bir duygu hissetti. Bu daha önce hissettiği duygulara benzemiyordu. Daha sıcak ve sarıp sarmalayan bir duyguydu. Bu mutluluk olabilir miydi?

Eğer öyleyse bu duyguya alışabilirdi.

"Artık buzu koyma yanık olacak gözünün çevresi." dedi Ece, buz torbasını Asel'in elinden zorla alarak.

Genç kız sesini çıkarmadan torbayı kıza vermek zorunda kaldı. Üçü de dersten çıkmış kantine doğru yürüyordu. Asel kendi bedenindeyken okulunda herkesin ona bakmasına alışkındı. Tabi bakanların gözlerinde her zaman nefret olurdu o ayrı. Şimdi koridorda yürürken herkes yine ona bakıyordu ama bu sefer şaşkın ve hayranlık dolu gözlerle.

İstemsizce genç kızın omzuna değen sarı saçlarını savurdu. Mini eteğinin altında ki beyaz tenli, uzun bacakları çekici duruyordu. Seren ne kadar güzel bir kız olduğunun farkında mıydı acaba?

Ece arkadaşının neye baktığını fark ederek gülümsedi. Ardından diğerlerine bakarken konuşmaya başladı. Yüzünde alaycı bir ifade vardı. "Herkes çirkin ördek yavrusunun birden kuğuya dönüşmesine şaşkın" Genç kız arkadaşına dönüp gülümsedi. Bu kızın gözlerinden gerçekten bir şey kaçmıyordu. Hemen çevresine ne amaçla bakındığını anlamıştı. Gözlem yeteneği kesinlikle ona Gülperi'yi hatırlatıyordu. Seren'in tembihlediği gibi ona dikkat etmeliydi.