Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 52: Değişmeyen Duygular

"Ben senin aynı insan olup olmadığını bilmek istiyorum."

Seren esen rüzgarla gözlerinin önüne gelen saçları çekti. Kutlu tam karşısındaydı. Son zamanlarda her kapı açıldığında onun yanına geldiğini düşünmüş, sonra da başkasını görünce hayal kırıklığına uğramıştı.  O sevdiği adam şimdi ona yabancı gözlerle bakıyordu. Üzerinde ki hırkaya rağmen bedeni soğukta titredi. Kutlu'nun gözlerinde böyle bir bakış görmeyi beklese de kendini bir türlü hazırlayamamıştı.

Ne bekliyordun ki Seren? Koşup sana sarılmasını mı? Elini tutup sonunda kavuştuğunuz için mutlu olduğunu söylemesini mi? Ne zaman romantik dizilerin kafasında düşünmeye başladım?

Seren'in düşünceler kafasında uçuşurken adamın ondan bir cevap beklediğini hatırladı. Doğru ya durmadan içinden konuşmuş ama adama bir şey dememişti.

"Bileceklerin hoşuna gitmeyebilir." Dedi hüzünlü bir sesle. Hatta fısıltı halinde konuşmuş, esen rüzgarın kelimelerini sürükleyerek başka yerlere taşıdığından emin olmuştu. Bir süre sonra Kutlu ağır ağır başını sallayıp banka oturdu.

"Senin sevdiğim kadın olduğunu biliyorum." Dedi bir anda kızın gözlerinin içine bakmadan. Duydukları karşısında Seren olduğu yerde dondu. Ne hareket edebiliyor ne de ciğerlerini rahatlatabilecek nefesi içine çekebiliyordu. Kutlu ise başını bankın arkasına dayamış, gökyüzüne bakıyordu.

"Biliyorsun..." Seren konuşsada bunu daha çok adamın dediklerini teyit etmek için yapmıştı. Hala onun söylediğine inanamıyordu. Kutlu, Seren'in gerçekliğini kabul etmişti. Etmişti ama neden hala bu şekilde ona mesafeli davranıyordu?

"Peki neden hala içinde bir şeyler çözememişsin gibi hissediyorum?"

"Aşk, sevdiğin insanın seni tamamlanmış hissetmene beden olur. O kişiyi görür tanır ve birbiriniz için yaratılmış olduğunu anlarsın. İşte o an da hiçbir şeyin önemi kalmaz. Sadece bir arada olmak dışında." Seren derin bir nefes aldı. İçinde ki duyguları anlatacak kelimeleri bulmakta zorlanıyordu. Sanki kalbi boğazından dışarı çıkacak ve sevgiye dair Kutlu'ya dair be varsa açığa çıkaracaktı.

Ona fırsat vermemek adına ona bakmadan taş olmuş vaziyette oturan genç adamla konuşmaya devam etti. "Seni ne zaman sevdim bilmiyorum. Şu saatte şu gün diyemem Kutlu. Ya da seni neden sevdim. Sadece şunu söyleyebilirim. Ben seninle tamamlandım." Dedi ve ayağa kalktı. Artık söylenecek bir şey kalmamıştı. Bundan sonra her şeyi akışına bırakacak ve Kutlu'ya nefes alması için bir alan bırakacaktı. 

Seren tam ondan uzaklaşacağı sırada bileğini saran soğuk parmakların etkisi ile olduğu yerde dona kaldı. Kutlu ilk defa Seren kendi bedenine geçtiğinden beri Kutlu'nun dokunuşunu ilk defa hissediyordu. Genç kız başını ağır ağır adama çevirdi. Bedeni titriyordu. 

"Gitme." diye fısıldadı adam. Sesi çaresizlik içinde çıkıyordu. Seren onun o halini görüp sızlayan kollarına engel olmaya çalıştı. Yoksa bütün gururuna rağmen ona sarılacak ve asla bırakmayacaktı. 

Onu gerçekten seviyordu. 

"Kutlu.." diye konuşmaya başladığında genç adamın omuzuna elini koydu. Elinin altında ki kaslarını hissediyordu.  Onun sıcaklığına muhtaçtı.

"Birbirimize zaman vermemiz gerekecek." dedi genç kız ardından nefesini dışarı verdi. Omuzları çökmüş, dizleri titremeye başlamıştı. Biraz daha yanında durursa hiç istemediği şeyler dudaklarının arasından çıkacaktı.

Kutlu banktan kalkıp, kızın karşısında dikildi. Ellerini ceketinin cebine koymuştu. Bakışları son zamanlarda hiç olmadığı kadar dalgındı. Seren onunla ilk tanıştığı zaman ki anı hatırladı. O zamanda bakışlarında nefret vardı.