Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 37: Her Şeyden Habersiz

Genç kız adımlarını öyle ağır atıyordu ki, ayakkabılarının ucu çoktan çamur olmuştu. Fakat o an hiç bir şey umurunda değildi. Ne ayağında ki çamur ne de üşüyen elleri. Adamın söyledikleri zihninde dolaşırken ağlamasına engel olamıyordu. Duydukları omuzlarında öyle çok ağırlık yaratmıştı ki tek başına asla taşıyamazdı. Kadının ailesine dönmek için yaptığı aklına gelince dudaklarının arasından bir hıçkırık koptu. Seren'e, hatta tüm aileye bunu anlatmalıydı.

Ne olursa olsun kadın onlara dönmek istemişti. Her insan hata yapardı. Ve ailesi onun bu yaptıklarını bilmiyordu bile.

Seren, genç kızın aklına düşünce kalbi birden sızladı. Onunla en son kötü bir şekilde ayrılmışlardı ve geçen zamanda konuşmak içinde iki tarafta herhangi bir girişimde bulunmamıştı. Artık bu saçma mesafeye bir son vermesi gerekiyordu.

Cebinden çıkardığı cep telefonuna bir süre kararsız gözlerle baktı ve hiçbir şey yapmadan cebine tekrar koydu. Adamla konuşması üzerinden biraz geçsin istiyordu. En azından kıza söyleyeceklerini düşünür ve ona göre davranırdı. Evet, evet onu sonra arayacaktı. Nereye kaçtığını bilmediği cesaretini bulur bulmaz onunla hemen yüzleşecekti.

'Biraz daha zaman vereyim. Hem kendime hem ona.'

***********************

Bütün gece diğerlerine görünmemek için odadan dışarı adım atmadı. Yüzlerine bakacak cesareti yoktu. Normal davranmazdı. Özellikle kadının hakkında duyduklarından sonra. Üstelik Sedat daha onun suratına bakar bakmaz ne olduğunu anlardı. Sedat aklına düşünce birden ruhu daraldı genç kızın. Bir yanı da onu deli gibi görmek istiyordu.

'Sakin ol Asel' dedi kendi kendine. Kucağında ki yastığa daha sıkı sarılırken camdan sokağa baktı. Sanki aklından geçenleri yaradan duymuş gibi Sedat'ı gördü sokağın başında. Daha onu görür görmez ruhunun kanatlanıp uçmak üzere olduğunu hissetti. Bu adamda ne buluyordu böyle? Belki de o da kendisi gibi hasarlı olduğu için seviyordu bu kadar Sedat'ı. Genç adamın da kendine ait yaraları kayıpları vardı ve Asel ne zaman onun yüzünü asık görse güldürmek için elinden geleni yapmak istiyordu.

Hey gidi Asel, bir zamanlar bozuk para gibi erkekleri harcayan kız gitmişti. Kutlu ile yaşadıkları olay sonunda bir daha böyle duygular hissetmeyeceğini düşünürken karşısına en odunundan Sedat çıkmıştı. Şimdi ruhu bu adama ait olmak için yanıp tutuşuyordu. Genç adam apartmana girmek için yöneldiğinde Asel'in görüş alnından da çıkmış oldu.

Genç kız sabah olması için içten içe dua etti. Hem Seren'i de arama işini daha fazla ertelemek istemiyordu. Yarına hazır olacağını umdu.

Genç kız otobüsten indiğinde derin bir nefes aldı. Hava oldukça güneşli olmasına rağmen yine de ilkbahara uygun bir şekilde soğuktu. Asel, kot ceketine iyice sokuldu. Seren'in uzayan saçlarını tam tepeden toplamıştı. Kısa eteğinin altında dize kadar gri çoraplar onun üzerinde de siyah çizmeleri vardı.

Bahçe kapısından geçmekte olan öğrencilerin arasına katıldı. Yatılı okulda okumanın avantajlarını özlemişti. Mesela son dakikaya kadar uyumak gibi. Gerçi bu sabah erken uyanmak konusunda bir sorun yaşamamıştı. Ne de olsa gece boyunca gözüne bir damla olsa dahi uyku girmemişti.

Okulun bahçesinde aralarına katıldığı arkadaşlarının konuşmalarını dinlerken oldukça sessizdi. Sadece selamlarına kısık sesle mırıldanarak bir şeyler söylemişti o kadar. Kendi bile ne söylediğini bilmiyordu. Aklı tamamen başka bir yerdeydi.

Narin ve Ece onda ki bu durgunluğu anlasalar da ona bir şey sormadılar. Genç kız bu yüzden onlara minnettardı çünkü anlatmak istese bile dudaklarının arasından çıkacak olan şeyler inanılır gibi değildi. Büyük ihtimal duyan kişi tarafından deli sıfatını alırdı. Sırasına geçerken de içten içe düşünceler onu kemirmekle meşguldü. İki kere tırnak yeme eşiğine gelmiş son anda vazgeçmişti. Kendi sorunları yüzünden intihar eden biri olarak Seren'in sorunları ile baş etmesi gerekiyordu. Bu dünya da sorun yaşamayan kimse yoktu belli ki. Bir meşe ağacı ile ruhları değişsin isterdi. Tek derdi kirlenen hava da yeterli oksijeni depolayamamak olurdu o zaman.