Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 69: Yetişkinliğin Verdiği Korkular

3 yıl sonra...

"Hocam sizin sayenizde bu maçı kazandık. Harikasınız." On üç yaşında ki kız, antrenörüne sıkıca sarılıp ona sevgisini sunmuştu. Maç sonrası hala formasını değiştirmemişti. Madalyası boynunda asılıydı. Koçu, kızın saçlarını karıştırarak ona gülümsedi. Şimdi saçları yabani çalılar gibi karmakarışık olmuştu.

"Bu maçı sizin sayenizde kazandık Merve. Ben sadece yol gösterdim. Mücadele eden ise sizdiniz." Küçük kıza kocaman bir gülümseme göstererek onu soyunma odasına yolladı. Mavi gökyüzüne bakıp yerinde sevinçten zıplamamak için kendini zor tutuyordu. Öğrencilik hayatı boyunca her zaman zaferi getirmenin sevincini yaşamıştı. Şimdi ise buna vesile olmanın daha güzel olduğunu hissediyordu.

"Seni tebrik ederim. Böyle bir takımı şampiyonluğa taşıdın." Dedi tanıdık bir ses. Seren hızla arkasına döndüğünde Görkem'in tel örgülerin arasından genç kıza el salladığını gördü. Genç adam maça geleceğini söylemişti ama antrenmanı erken bitince kendini burada bulmuştu.

Seren havlusunu omzuna atarken arkadaşına gülümsedi. "Sezon başı kızların koçluğunu yapıp yapmayacağını sorduğun için sana teşekkür etmeliyim."

Görkem göz kırpıp arkadaşlarıyla beraber sahanın kapısına doğru yürümeye başladı.

"Teşekkürü yemek ısmarlayarak edebilirsin mesela?"

Seren sahanın kapısından çıkıp arkadaşının koluna girdi. "O halde doğru pizza yemeğe."

Genç adam ona aç bir ifade ile gülümserken, altı kasının olduğu karın bölgesini geniş bir daire çizerek okşamaya başlamıştı. Anlaşılan çok yemek yiyeceklerdi.

Görkem pizza diliminin yarısını ağzına sokarak çiğnemeye başladı. Seren onun iştahla yediğini görünce yemekten vazgeçmiş, onu izlemeyi tercih etmişti.

"Ne kadar zamandır yemek yemiyorsun sen?" Kahkahalarla gülmemek için kendini dizginlemeye çalışsa da kıkırdamasına engel olamadı.

Görkem ağzında ki son lokmayı da yuttuktan sonra konuşmaya başladı. "Haydi ama ben sporcu adamın az bile yiyorum. " Yeni bir pizza dilimini ağzına tıktığında konuşmasını devam ettiremedi.

Seren elinde ki pizza dilimine baktı. "Bende sporcuyum ama senin kadar yemiyorum." Sonra elinde ki pizza dilimini masaya bıraktı. "Zehra'nın okulu nasıl gidiyor."

Görkem'in yüzünde oluşan gülümseme Seren'in içini ısıttı. Aralarında ki bağ sağlam bir şekilde ilerliyor olmalıydı.

"Hukuk Fakültesinde olduğu için dersleri çok ağır. Gittiğimiz okulların ayrı olmasına rağmen her izin günümde onu görmek için yanına gidiyorum. Herhangi bir sorunumuz da yok. O da bu hafta sonu senin doğum gününü kutlamak için buraya gelecek."

'Ahh' Seren nasıl olmuştu da kendi doğum gününü unutmuştu? Zaten önceden de kutladığı bir gün değildi ama arkadaşlarıyla beraber olacaktı. Son iki yıl boyuca hepsi bir türlü aynı anda toplanmamışlardı ama bu sene Asel'in talimatına göre herkes bir araya gelecekti.

"Sevindim." diyebildi genç kız. Nedense içi huzurlu değildi.

"Sen neler yapıyorsun? Kutlu nasıl?"

Seren tabağında ki pizza dilimi ile oynamaya başladı. Herkes üniversiteyi kazanıp bir yerlere gidince kendini arkada yalnız bırakılmış gibi hissetmişti. Her ne kadar yaşadığı kazalar sonrasında spor hayatına zorlukla devam etse de kendi şehrinde spor akademisine girmeyi başarmıştı ama anıların olduğu şehirde tek başına kalmak gerçekten üzücüydü.