A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 1

(Davids pov)
Ik hoorde het geschreeuw van het schoolplein al aankomen. Zuchtend en wat bang zet ik me fiets neer in de fietsenstalling. Meteen komt Luke naar me toe rennen. Ik geef hem een zwakke glimlach waardoor hij me bezorgt aankijkt. "Was het weer raak?" vraagt hij voorzichtig. Ik knik langzaam en denk terug aan de vreselijke dag van gister.

*Flashback*
Ik sluit zachtjes de deur achter me dicht. Zo stil als ik naar kan loop ik de gang in, maar blijkbaar was het niet stil genoeg. Mijn vader komt boos aanlopen. "Waar dacht jij naar toe te gaan?!" vraagt hij. Ik hakkel wat onverstaanbare woorden en bescherm me hoofd, wat maar goed ook was want de eerste klappen voelde ik al snel. Een stomp in me buik laat me op de grond vallen en al het eten van de dag naar boven komen. Als ik begin met overgeven trekt mijn vader zich terug en scheld hij me vloekend uit. "Vuile klootzak die je bent!" De rest krijg ik nauwelijks mee, want mijn maag draait weer om.

*Einde flashback*

"David?" vraagt Luke bezorgt. Ik schrik uit mijn gedachtes op en kijk hem vragend aan. "De bel is net gegaan, kom je mee naar binnen?" zegt hij met een grinnik. Ik knik en we lopen samen naar het biologie lokaal. Als Luke en ik naast elkaar gaan zitten komen Jack en Brandon de klas binnen gelopen. Brandon kijkt me vuil aan terwijl Jack direct naar Chelsey, zijn vriendin, toeloopt. Een pijnlijke steek gaat door me lichaam als Jack zijn lippen op de hare drukt. Ja ik, David Basker, ben verliefd op Jack, de player van de school. Luke tikt me kort aan. "Wat zie je toch in hem David?" fluistert hij zacht. Luke is de enige die weet dat ik op jongens val en gelukkig vindt hij het niet erg. Helaas vatte me ouders het wat anders op.

*Flashback*
"M-mam, p-pap.." begin ik hakkelend. Mijn vader kijkt op van zijn krant. "Wat is er jongen?" Ik hinkel van me ene naar de andere voet. Mijn handen zijn nat van het zweet en ik heb het idee dat ik ga flauwvallen. "I-ik moet j-jullie iets-s vertellen-n." zeg ik zenuwachtig. Mijn vader legt zijn krant weg en roept mijn moeder erbij. Na een minuut zitten me ouders voor me met nieuwsgierige blikken. "Ik-k ben-n.." Ik stop midden in me zin. "Wat ben je?" vraagt me moeder. "H-homo." fluister ik zacht. "Wat zei je lieverd?" vraagt mijn moeder al wat geïrriteerd. Ik denk aan de woorden van Luke. "Zeg het in één keer, dan ben je er vanaf". Ik haal diep adem. "Ik val op jongens." zeg ik in een adem. Ik kijk naar mijn schoot, bang voor de verafschuwde gezichten van mijn ouders. "Je bent wat?!" vraagt mijn vader boos. Ik kijk voorzichtig op. Mijn moeder kijkt verbaasd met een tikkeltje teleurstelling in haar blik, maar mijn vader kijkt boos. Wat zeg ik, hij kijkt woedend. "Mijn enige zoon is een homo!"
schreeuwt hij. Ik zit verstijft op me stoel. Ik durf zelfs geen spier te bewegen. "Wat vind jij ervan Denise?" vraagt mijn vader. Mijn moeder kijkt op. "Hij had nog beter een drugscrimineel kunnen zijn." mompelt ze voordat ze de kamer verlaat. Niet veel later is ook mijn vader de kamer uitgelopen na tientallen scheldwoorden. Ik lijk te ontdooien en al mijn emoties razen door mijn lichaam. Ik sta op en ren naar buiten, opweg naar de enige persoon die van me houd. Luke..

*Einde flashback*

"Nou?" dringt Luke door. Ik kijk hem verward aan. "Wat?" vraag ik zacht. Luke rolt zijn ogen. "Ik vroeg wat je toch in hem ziet." vraagt Luke kijkend naar Jack. Ik zucht. "Hij is lief, dat weet ik gewoon en bovendien is hij mega knap. Heb je zijn perfecte zwarte haren niet gezien? Of zijn ogen of.." Ik wordt onderbroken door een lachende Luke. "Je vind hem echt leuk hè?" vraagt hij. Ik begin te blozen en knik zachtjes me hoofd. "Cute." hoor ik Luke nog mompelen voordat de les begint.

Na drie saaie lesuren hebben we pauze. Ik loop samen met Luke maar buiten en ga op "ons" bankje zitten. Het is nog best wel koud, maar gelukkig schijnt de zon op ons. Luke en ik zijn druk in gesprek als opeens al het zonlicht verdwijnt. Luke en ik kijken en zien Brandon, Jack en Chelsey voor ons staan. Ik slik moeizaam en kijk weer naar beneden. "Zozo, zitten de twee homo's ook weer bij elkaar?" vraagt Brandon lachend. Ik kijk verschrik naar Luke. Hoe weet hij dat ik homo ben? Blinde paniek raast door me lichaam. Daarentegen zit Luke heel relax naar Brandon te kijken. "Waarom zouden we homo zijn?" vraagt hij rustig. Brandon weet even niks te zeggen maar Jack helpt hem al snel, helaas. "Dat is toch duidelijk! David heeft nog nooit een vriendin gehad en jij bent altijd met hem." zegt hij waardoor Chelsey me uitlacht. Beschaamd kijk ik naar beneden. Hij heeft gelijk, ik heb op 18 jarige leeftijd nog nooit iemand gehad. "Jij gaat toch ook alleen met Brandon om. Zijn jullie soms homo?" gaat Luke door. Ik geef hem een zachte schop als teken dat hij moet ophouden. Jack begint hard te lachen. "Wij homo's?" zegt hij tussen het lachen door. Ik zeg al die tijd niks en hoop met heel me hart dat ze nu weg gaan. "Ik zal je bewijzen dat ik geen homo ben." zegt Jack vals. Ik kijk op, iets wat ik beter niet had kunnen doen. Jack trekt Chelsey naar zich toe en begint haar te zoenen voor me neus. Ik weet niet waarom, maar ik blijf kijken. Ik blijf kijken hoe Jack zijn liefde toont en langzaam breekt me hart.

Als de jongens zijn weggelopen kijkt Luke me bezorgt aan. "S-Sorry." mompelt hij. Ik negeer hem en blijf recht voor me uitkijken. "David ik wist toch ook niet dat hij ging zoenen?!" zeg Luke iets bezorgt. Ik schud langzaam me hoofd. "Nee, dat kon je niet weten. Het is niet jouw schuld." zeg ik zacht. Luke trekt me in een knuffel, maar laat al snel los als ik een pijnlijke kreun laat horen. Mijn ogen vullen zich met tranen. Heel mijn lichaam doet pijn. Eerst mijn vader die me verrot scheld en mijn trapt en daarna Jack die voor mijn neus mijn hard breek door met iemand te zoenen. Hoe kan ik mijn leven zo verpesten?