A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 43

Onwijs bedankt voor de vele lezers! We hebben de 8k bereikt en zijn daar onwijs gelukkig mee! Super bedankt. Xx

Na een onrustige nacht wrijf ik vermoeid over mijn gezicht. Jack heeft de hele nacht zitten woelen en midden in de nacht schrok ik wakker door een paniekaanval. Mijn adem schoot weer omhoog en ik ben wankelend naar het raam gelopen. Daar heb ik een tijd gezeten, kijkend naar de sterren en een onrustige Jack.

'Goedemorgen.' begroet ik Jack zodra hij zijn ogen opent. Hij glimlacht naar me waarna hij me begroet. Zijn ogen staan net als de mijne moe, maar hij laat niks merken. Een zachte klop op de deur laat ons verschrikt opkijken. Niet veel later wordt de deur geopend en komt zijn moeder binnen.

'Goedemorgen jongens. Komen jullie zo naar beneden voor ontbijt?' vraagt ze. Nog voor ik kan antwoorden knikt Jack en verdwijnt zijn moeder de kamer weer uit. Jack staat op en trekt, voor mijn idee te snel, zijn shirt aan. Ik volg zijn voorbeeld en kleed me snel om voordat we samen naar beneden lopen.

Jack geeft me snel nog een kus in mijn haar waarna we in keuken inlopen. Ik probeer mijn blos te verbergen, maar mijn wangen zijn zo rood als een boei. Vlug kijk ik naar beneden in hoop dat niemand het heeft gezien, maar zodra ik Jack aankijk knipoogt hij grinnikend.

'Wat wil jij hebben love?' fluistert hij in mijn oor, waardoor ik weer begin te blozen. 'Kan je niet tegen complimenten?' grijnst hij. Ik duw hem lachend weg en schud mijn hoofd. 'Maar?' vraagt hij. Ik kijk hem vragend aan.

'Wat wil je voor je ontbijt?' herhaalt hij. Ik ontwijk oogcontact en staar naar de grond. 'Ik heb niet veel honger.' mompel ik dan. Jack kijkt me fronsend aan. 'Je moet eten David.' antwoord hij. Ik knik zachtjes. 'Weet ik.'

Jack stuurt me naar de eettafel beloofd me dat hij met het lekkerste ontbijtje ter wereld terug zal komen. Ik weet dat hij het lief bedoelt, maar ik houd niet van eten. Ja, het laat je soms goed voelen om veel zoete dingen naar binnen te werken, maar ik weet liever niet dan wel. Misschien komt het door de woorden die mensen naar me schreeuwen over mijn lichaam, misschien door het hoeveelheid eten die ik per dag binnen neem. 

Niet veel later komt Jack terug met een bakje en een kop thee in zijn hand. Als hij het voor me neerzet glimlach ik klein naar hem. In het bakje zit wat yoghurt en een paar bessen. 'Het is niet te zwaar voor je maag, maar je hebt energie voor tien.' glimlacht Jack naar zodra hij met zijn eigen eten naast me komt zitten. Ik bedankt hem stilletjes en begin langzaam met eten. 

Als ik mijn eten op heb is het een chaos in Jacks huis. Roos wil maar niet haar jas aan doen en haar vader is gestrest door de file op de weg. Ik kijk geamuseerd toe hoe Jack zijn kleine zusje kalmeert en beloofd om iets leuks te doen als ze nu haar jas aantrekt. Het werkt tot mijn verbazing want niet veel later heeft Roos haar jas aan en haar rugzak om. Dankbaar geeft zijn moeder haar zoon een kus voordat ze het huis verlaat. Ook zijn vader verlaat nog geen vijf minuten later het huis. 

De rust komt weer terug en met een zucht laat Jack zich op de bank vallen. 'Gaat het altijd zo?' vraag ik, denkend aan mijn ochtenden. Het is dan stil in huis en alles lijkt verlaten. Ik sluip s'ochtends door de kamer in hoop niemand wakker te maken. Hier is het zo anders. Veel chaotischer en drukker, maar toch gezellig en liefdevol. 

Jack knikt vermoeid. 'Iedere ochtend, maar ergers is het ook wel gezellig.' antwoord hij met een lach. 'Wat heb je Roos eigenlijk beloofd waardoor ze haar jas aandeed?'  vraag ik nieuwsgierig. Een glimlach ontstaat op zijn gezicht. 'Dat jij nog een keer kwam spelen en dat we met zijn drietjes naar de speeltuin zouden gaan.' 

Een blos ontstaat op mijn gezicht als ik woorden hoor. 'Roosje vind je echt leuk.' glimlacht Jack naar me. Ik glimlach terug. 'Eentje die ons in ieder geval goedkeurt.' mompelt hij erachter aan. Mijn glimlach verdwijnt en ik ga bezorgd naar Jack zitten. 'Je ouders zullen er geen probleem mee hebben Jack. Het zijn een van de aardigste mensen die ik heb ontmoet.' glimlach ik naar hem. Jack glimlacht klein terug en knikt dan zachtjes. 

'Nog twee dagen.' mompelt hij. Ik knik en kan mijn enthousiasme nauwelijks verbergen. 'Het komt goed.' stel ik hem gerust. Jack antwoord niet maar pakt in plaat daar van mijn hand vast. Ik glimlach naar hem waarna ik mijn hoofd op zijn schouder leg. 'Hoe laat moeten we weg?' mompel ik zachtjes met mijn ogen gesloten. 

'Niet.' antwoord Jack. Ik kijk verbaast op en zie de jongen naast me grijnzen. 'Kom op David, je verdient een dagje rust.' zegt hij voordat hij zijn telefoon pakt en een nummer belt. Met een lage stem, die ik nog nooit eerder heb gehoord, meldt hij ons af. Na het telefoontje leg ik vermoeid mijn hoofd weer tegen zijn schouders en sluit ik mijn ogen. 

'Ik houd van je David.' mompelt Jack zachtjes. Ik mompel iets onverstaanbaars terug  waardoor hij in de lach schiet. 'Dit had een romantisch moment moeten worden sukkel.' grinnikt hij. Ik kan een lach niet onderdrukken. 'Laten we het opnieuw.' lacht Jack hoofdschuddend. 

'Ik houd van je David.'

Jack probeert zijn stem serieust te houden, maar het lukt hem niet. 

'Ik houd ook van jou.' grijns ik terug. 

Er ontstaat een lach op Jacks gezicht zodra ik woorden uitspreek. Hij verbind zijn hand met de mijne waarna hij met zijn duim over mijn knokkels wrijft. Voor de derde keer leun ik tegen hem aan en sluit ik zachtjes mijn ogen. 

Ik voel hoe Jack me dichter tegen hem aantrekt, zijn armen om mijn lichaam slaat en me een zachte kus op mijn kruin geeft. Ik geniet volop van het vredige gevoel om me heen en nestel me dieper tegen hem voordat ik eindelijk in een rustige slaap val. 

Onwijs veel sorry voor het late updaten!!! Het spijt me heel erg! Hopelijk vonden jullie het wel leuk. Nogmaals bedankt voor de 8k, het maakt ons onwijs gelukkig. Vergeet niet te stemmen/ reageren. 

Lots of love

Xx