A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 20

(Davids pov)

Wat nerveus ben ik het huis vroeg in de ochtend aan het opruimen. Ik heb het geluk dat mijn ouders een weekend op pad zijn met vrienden, dus kan ik Jack gewoon uitnodigen zonder gedoe. Ik zet de laatste dingen recht en pak dan snel mijn schoolspullen voordat ik vertrek.

Ik loop onzeker het schoolplein op en ontwijk iedereens blik. Direct loop ik door naar het goede lokaal omdat ik al mijn boeken al in mijn tas heb zitten. Ik kijk niet goed uit en bots vol tegen iemand op. "Kijk eens uit!" roept een bekende stem. Ik kijk op en zie Luke staan. Lucy staat naast hem en kijkt me een tikkeltje bezorgd aan. Ik kijk weer naar beneden en mompel een zachte "Sorry." voordat ik weer verder loop. Ik ga op mijn vaste plek achterin zitten en pak mijn boekje erbij. Ik sla hem open op de pagina waar ik was gebleven en lees de tekst door. Als ik alles heb gelezen knik ik goedkeurend en ga ik weer verder.

Ik voel de blik van Jack de hele les op mijn rug branden. We hebben nauwelijks gepraat sinds de gymles. Natuurlijk heb ik wel gereageerd op zijn berichten, maar we wisten allebei dat ik loog. Natuurlijk voel ik me niet goed, maar iedere keer gaf ik hem een geruststellende glimlach en verborg ik mijn pijn. De les gaat sneller dan verwacht waardoor ik mijn tekst nog steeds niet af heb. Ik zucht wat teleurgesteld en loop door naar de volgende les. Zo gaat het de hele dag door. Ik probeer te schrijven, maar mijn hoofd zit vol met andere gedachtes. Als de laatste bel ik gegaan zucht ik opgelucht. Vandaag hebben ze me enigszins met rust gelaten op een paar dingen na.

Samen met Jack fiets ik naar huis. Na een klein halfuur in prettige stilte te hebben gefietst komen we aan.  "Wat wil drinken?" vraag ik als Jack zijn jas heeft uitgedaan. "Cola." Ik knik en schenk een glas cola en water in. Als ik het glas aan hem geef kijkt Jack me hoofdschuddend aan. Hij pakt mijn glas water en loopt terug naar de keuken. Niet veel later komt hij terug met een glas cola die hij aan mij geeft.

"Je hebt vanmiddag ook al niks op." zegt hij als hij een paar koekjes achter zijn rug tevoorschijn haalt. Ik kijk hem verbaasd aan. "Ik heb wel gegeten." mompel ik. Jack schud vast beraden zijn hoofd. "Heb je niet. Ik keek naar in de pauze en je hebt niks gegeten." Ik zucht en kijk naar beneden. "Sorry." mompel ik zacht. Jack gaat naast me zitten en trekt me tegen zich aan. "Geeft niet, maar je moet genoeg eten David. Ik maak me zorgen om je." Ik glimlach zwak en leg dan mijn hoofd op zijn borst.

"David?" Ik kijk op. "Zullen we naar boven?" vraagt hij. Ik knik en samen lopen we naar boven. Ik ga op mijn stoel zitten en hij op mijn bed. "We moeten praten." begint Jack. Ik kijk hem zenuwachtig aan. "Ik weet niet wat er is, maar het voelt niet goed. Wat is er aan de hand?" Ik kijk naar beneden. "Nou?" dringt hij aan.

Het zweet breekt me uit en ik durf hem niet aan te kijken. "David misschien moet je even je vest uitdoen." zegt Jack bezorgt als hij me ziet zweten. Ik schud mijn hoofd. "Ik ben oké." mompel ik zacht. Jack loopt naar me toe en trek me op zijn schoot. "Je bent niet oké David." zegt hij terwijl hij mijn vest los ritst. "Niet doen, ik heb het koud." zeg ik half in paniek. Jack kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Je hebt het niet koud, want je zweet."

Langzaam doet hij mijn vest uit. Ik probeer me lost te krijgen uit zijn greep maar hij houd me stevig vast. "Jack laat me los." zeg ik zacht. Hij hoort het niet en gaat door. "Jack.." begin ik, maar ik weet dat het geen zin meer heeft. Ik knijp mijn ogen dicht en wacht op het moment van de waarheid.

Ik voel hoe het stof langs mijn armen naar beneden schuift en niet veel later een ingehouden gil. Ik duik in elkaar op zijn schoot. Een tijd blijft het stil en durf ik mijn ogen niet te openen.

"David?" hoor ik Jack zacht zeggen. Langzaam open ik mijn inmiddels vochtige ogen. Ik kijk naar Jack en slik. Hij is lijkbleek en staart naar mijn armen met zijn mond open. "I-ik.." verder kom ik niet. Jack lijkt wat bij te komen en trekt me in een stevige knuffel. "Waarom?" fluistert hij. Ik zeg niks maar laat mijn ingehouden tranen los. Jack wiegt me heen en weer totdat ik stil word.

"Waarom?" fluistert hij voor de tweede keer. Ik kijk naar beneden. Jack lijkt het door te hebben en schud zijn hoofd. "Nee. Nee zeg niet dat.. Ik ben een monster!"

Hij staat op loopt heen en weer door de kamer. "Het spijt me, het spijt me zo." zegt hij. Jack laat zich op de grond zakken en kijkt me aan. Een traan loopt langs zijn wang. "Het spijt me zo." snikt hij. Ik sta op en ga naast hem zitten.

"Het is niet jou schuld." mompel ik, niet goed wetend wat ik moet zeggen. Hij kijkt op en trekt me in een knuffel. "Doe het niet meer David." zegt hij smekend. Ik kijk naar beneden. "David beloof het me." smeekt hij nogmaals als hij merkt dat ik niet antwoord. Ik knik zachtjes. "Zeg het me." zegt hij dan. "Ik b-beloof het." zeg ik zachtjes.

Jack trekt me weer in een knuffel en niet veel later voel ik mijn shirt nat worden. Ik kan zelf ook nauwelijks mijn tranen inhouden en laat ze vrij. Zo zitten we een tijdje in elkaars armen te huilen. Jack is de eerste die terugtrekt. Hij staat op en trekt me mee omhoog. "Waar liggen je mesjes?" vraagt hij zacht. Ik kijk verschrikt op. Hij knijpt geruststellend in mijn hand waardoor ik hem met tegenzin naar de badkamer leidt. Jack pakt alle dingen die ik heb en gooit ze in de vuilnisbak buiten weg.

"Op naar een nieuw begin." fluistert hij zacht als we weer op mijn kamer zitten. Ik knik. "Op naar een nieuw begin." fluister ik terug voordat hij naar voren buigt en me zoent.

Hi! Alweer een nieuw hoofdstuk erbij! Laat weten wat je ervan vindt!

En zouden jullie het trouwens leuk vinden als er een nieuw boek op/bij komt? Xx