A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 13

(Davids pov) 

We stoppen voor een huis waar luide muziek vandaan komt. Ik ben om eerlijk te zijn nog nooit op een feest geweest, dus op mijn gemak voel ik me zeker niet. Blijkbaar ziet Jack het, want hij trek me mee en belt aan. Al snel doet een jongen met tatoeages open en kijkt ons aan. "Welkom gast." zegt hij dan vrolijk. Jack geeft hem een glimlach en loopt samen met mij naar binnen. Ik kijk rond en voel me zwaar ongemakkelijk.

Met afkeer in mijn gezicht kijk ik naar meisjes in korte jurkjes en jongens die shotjes doen. Jack ziet het en lacht. "Als je zo naar de meisjes blijft kijken weet iedereen dat je homo bent." Ik kijk hem even verbaast aan en knik dan toch.

Niet veel later komt er een jongen met biertjes langs. Jack pakt er twee en geeft er een aan mij. Ik kijk er een beetje moeilijk naar en probeer het zo onopmerkelijk weg te zetten. "Zeg me niet dat je nog nooit heb gedronken!" roept Jack door de muziek. Ik kijk beschaamd naar beneden. "Kom op David, je bent achttien. Drink gewoon." Ik slik even. Ik haat alcohol. Soms is mijn vader dronken en dan slaat hij nog harder dan normaal.  Hij schreeuwt dan vreselijke dingen en stop meestal pas als ik mijn ogen sluit voordat ik flauwval. "Hier." zegt Jack voordat hij het bier weer aan mij geeft. Voorzichtig pak ik het en neem een slok. "Niet slecht toch?" zegt hij met een schuine glimlach. Ik schud mijn hoofd en neem nog een slok.

Binnen een halfuur was ik Jack al kwijt. Ik heb de moed om het te vinden opgegeven en ben in de tuin gaan zitten. Soms kwamen er meisjes naast me zitten proberend me te zoenen, maar ik wees ze af. "Hey David!" roept een bekende stem. Ik draai me opgelucht naar Jack toe. Hij gaat naast me zitten en kijkt me aan. "En? Hoe vind je het?" Ik haal me schouders op. "Gaat wel denk ik." mompel ik.

Hij grinnikt en gaat een stukje dichterbij zitten. "Volgens mij moesten we nog iets afmaken van maandag." zegt hij dichtbij mijn lippen. Een schok gaat door mijn lichaam. Ik word rood, maar omdat het donker is zie je het niet. Langzaam komen zijn lippen dichterbij mij. Niet veel later voel ik zijn zachte lippen op de mijne en sluit ik mijn ogen. Dit is de zoen waar ik al jaren op heb gewacht. Dit is de eerste zoen in mijn achttien jarige leven. Vlinders vliegen door mijn buik en ik kan alleen maar genieten. Niet veel later trekt Jack terug. Hij glimlacht naar me wat mijn vlinders alleen maar meer laat rondvliegen.

"Wauw.." mompelt hij. Ik knik zachtjes. Ik staar een tijd naar hem denkend aan onze zoen van net. De kerkklok slaat twee uur aan. Jack staat op en pakt mijn hand. "Zullen we gaan?" Ik knik en zucht opgelucht.

Niet veel later staan we buiten en rijdt Jack ons naar huis. Als hij de deur open doet legt hij een vinger voor zijn mond en knik ik begrijpend. In stilte lopen we naar boven. Ik kleed me snel om als Jack naar de wc is en ga op zijn bed zitten. Jack komt de kamer in en kijkt van mij naar het bed en weer terug. "Ik heb geen matras in mijn kamer dus we moeten maar in een bed." mompelt hij. Ik glimlach naar hem en ga onder de dekens liggen. Hij kleed zich om en komt naast me liggen. "Welterusten David." mompelt hij voordat hij in slaap valt. Niet veel later val ik ook met een glimlach in slaap.

De volgende ochtend wordt ik wakker van iemand die op bed springt. Ik draai me voorzichtig om en zie Roos blij naar ons kijken. Jack wordt blijkbaar wakker, want hij draait zich boos om. "Roos laat me verder slapen!" Dan pas lijkt hij mij op te merken. Hij kijkt even verbaast en gaat dan in een ruk rechtop zitten. "Roos ga maar even naar beneden." mompelt hij. Roos gehoorzaamd braaf en gaat de kamer uit.

"Wat is er gebeurt?!" vraagt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. "Wat bedoel je?" Hij kijkt donker uit zijn ogen. "Wat is er gebeurt gister?" vraagt hij nog een keer. Een akelig gevoel ontstaat in mijn lichaam. Twijfelend ga ik rechtop zitten. "Je nam me mee naar een feest." begin ik. "Je liet me bier drinken en verdween toen in de menigte. Pas na aan het einde kwam je naast me zitten in de tuin." Ik slik even en heb een vreselijk voorgevoel. "En toen?" vraagt hij bijna paniekerig. "W-we z-zoenden.." hakkel ik. Jacks ogen gaan wijdt open staan.

"We hebben wat?!" roept hij. Ik duik ineen. "Nee dat kan niet... Nee.. verdomme!" roept hij boos. Ik kruip een stukje naar achter en voel de tranen achter me ogen opwellen. Hij kijkt me aan en grijpt me dan vast. "Jij! Jij fagot. Door jouw komt dit!" zegt hij terwijl hij me stevig vast heeft. Ik sluit mijn ogen en laat alles over me heen komen. "Verdwijn uit dit huis. Ga lekker bij je vader janken." snauwt hij.

Ik kijk hem gebroken aan. Een traan loopt over mijn wang terwijl ik mijn spullen bij elkaar zoek. Ik loop zachtjes naar beneden en zonder gedag te zeggen de deur uit. Een snik verlaat mijn lippen als ik de deur sluit. Al snel volgen er meer. Ik stap op mijn fiets en fiets naar de meeste fijne plek in de wereld, het bos. Als ik daar aankom loop ik het bos in. Steeds dieper en dieper totdat ik de weg niet meer ken. Snikkend laat ik me op een boomstam zakken. Natuurlijk hield hij niet van je! Niemand houd van je, zelfs jijzelf niet. Ik pak nog snikkend het boekje uit mijn tas.

Ooit gehoord van een gebroken hart? Ooit gevoeld hoe heel je leven in elkaar stort en je er hopeloos naar staat te kijken? Ooit het gevoel gehad dat je wereld stil stond terwijl de rest vrolijk doorgaat? Ik kan je een ding vertellen, vermeid het. Voorkom de pijn in hart. Onbeantwoorde liefde is de meest pijnlijke vorm van een gebroken hart. Alles wordt gesloopt, keer op keer. Je weet elke dag dat degene nog minder van je is gaan houden, als hij dat al überhaupt deed. Elke dag een stukje minder, net als de rest van de wereld.

Ik kijk naar mijn fietssleutel die op mijn tas ligt. Ik pak het op en stroop mijn mauw omhoog. Ik haal diep adem en sluit dan mijn ogen. Voor elke keer dat mijn hart gebroken werd in deze achttien drukte ik het scherpe stuk tegen mijn huid. En ik kan je vertellen dat is meer dan twee keer,  veel meer.

Hope you liked it
Nog comments? Tips? Last het ons weten!
Xx