A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 6

(Davids pov)

Als ik wakker word lig ik nog op de grond. Langzaam sta ik op. Als alles begint te draaien grijp ik de deurklink vast en leun er tegenaan. Na vijf minuten zakt het duizelige gevoel en laat ik voorzichtig los. Ik strompel naar de badkamer en bekijk mezelf in de spiegel. Mijn gezicht zit onder het bloed en mijn armen zijn bedekt  met rode strepen, blauwe plekken en littekens. Een zucht verlaat me lippen. Voorzichtig maak ik alles schoon. Allerlei gedachtes spoken door mijn hoofd. Ben ik het nog wel waard? Zal ik ooit weer gelukkig worden? Wat is mijn toekomst? Als ik klaar ben met alles schoonmaken sleep ik mezelf naar mijn bed. Ik ga liggen en al bijna direct vallen mijn ogen dicht. Als ik bijna in slaap val trilt mijn telefoon opeens. Ik doe mijn ogen weer half open en pak mijn telefoon. Zodra ik het bericht lees worden mijn ogen weer groot.

Overmorgen bij jou- Jack

Overmorgen is het vrijdag. Vrijdag is mijn lievelingsdag, want vrijdag gaat mijn vader altijd naar vrienden. Ik sluit mijn ogen vermoeiend en niet veel later beland ik in dromenland.

De volgende ochtend wordt ik wakker van mijn irritante wekker. Vermoeid zet ik hem uit, stap uit bed en doe mijn standaard ochtendroutine. Het enige wat verschilt is dat ik dit keer meer foundation moet gebruiken. Ik loop naar beneden en eet snel een boterham. Niet veel later hoor ik de deurbel gaan. Verbaasd doe ik open, er komt nooit iemand in de ochtend. Luke staat met een glimlach voor de deur. "Ik had het vermoedde dat het gister niet zo leuk was thuis dus breng ik je wel."  zegt hij met een zwakke glimlach. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Dankje!" zeg ik terwijl ik hem knuffel. Als we elkaar los laten spring ik achterop zijn fiets en rijdt Luke ons naar school.

Luke staat tegen mijn locker aangeleund. "Welke vakken?" vraag ik. "Gym en biologie." antwoord hij. Ik slik. Blijkbaar ziet Luke het want hij legt een geruststellende hand op mijn schouder. "Het komt wel goed David." fluistert hij. Ik knik, maar geloven doe ik niet. Als ik al mijn spullen heb gepakt lopen we door naar de gymzaal. Nog een nadeel van gym is, is dat ik het samen met Jack en Brandon heb. Ik loop wat onhandig naar de kleedkamers. De andere jongens zijn zich al aan het omkleden en merken me niet op. Zo snel en onopvallend mogelijk kleed ik me om. Ik heb mijn vest nog steeds aan, maar niemand lijkt het te merken. Langzaam loop ik met Luke de gymzaal in.

"Goed jongens en meisjes, vandaag gaan we basketballen. We doen het met jongens en meisjes gesplitst en.." hij stopt midden in zijn zin als hij mij ziet zitten. "David waarom heb je je vest nog aan?" vraagt hij verbaasd. In paniek kijk ik naar Luke. Snel doet hij alsof hij niest. Ik glimlach dankbaar en richt me dan op de leraar. "Ik ben erg verkouden." mompel ik. Gelach vult de gymzaal en ga wat verder naar achter zitten."Oké.." moment de leraar verbaast. Dan gaat hij gelukkig door met zijn verhaal. Dat was op het nippertje. Nu nog de rest van de gymles overleven..

"Oké we gaan teams kiezen. Jack en Gijs willen jullie naar voren komen?" vraagt de gymleraar. Ik haat het als we de groepjes gaan kiezen. Ik blijf altijd als laatste over. Jack begint met het kiezen. "Brandon en Chelsey." zegt hij. Luke rolt met zijn ogen waardoor ik zacht grinnik. "Hé Jack, als je David kiest ga je sowieso niet winnen." daagt Gijs Jack uit. Jack haalt zijn wenkbrauw op. "Is dat zo? David je hoort bij ons!" zegt Jack. Ik loop wat onhandig naar zijn groepje. "Je weet wat er gebeurt als je ons laat verliezen." sist Brandon. Ik knik bang en kijk dan naar Luke die in het andere team zit.

Na vijf minuten zijn de teams gekozen en blaast de leraar op zijn fluitje. Jack rent direct met de bal naar voren. Uit het niets past hij hem naar mij. Ik vang hem onhandig op en wil ermee wegrennen als Gijs me op de grond duwt. Ik val met mijn armen op de grond en ik knijp mijn ogen dicht van de pijn. "David?" Lukes stem zorgt ervoor dat ik mijn ogen op doe. Hij kijkt me bezorgt aan. "Gaat het?" Ik schud mijn hoofd. "Zeg dat jullie stelletje zijn is al mis, maar doe het dan ook niet in het openbaar." roept Gijs. De hele klas lacht en ik sluit mijn ogen om het niet te zien, het voelen doet al pijn genoeg. "Ik ben verdomme geen homo! Ik ben niet zo zwak." roept Luke boos. Ik open mijn ogen en zie hoe hij de boos de kleedkamer in loopt.

De klas lacht alleen maar harder en roepen vreselijke dingen naar me. Op dat moment komt de leraar de klas ingelopen met een icepack voor mij. Het gelach stopt direct. "Hier." zegt de leraar terwijl hij een hand uitsteekt. Ik negeer hem en sta met moeite op. Zonder verder nog een woord te zeggen strompel ik naar kleedkamer en ga op een van de banken zitten. Luke is zich boos aan het omkleden maar stopt als hij mij ziet. "Sorry, ik bedoelde het niet zo en.." Ik laat hem niet uit praten. "Ik snap het Luke, ik snap het heel goed. Ik ben ook zwak. Ik ben ook een aansteller en ik weet dat ik een vieze homo ben." mompel ik. Luke kijk me verbaasd aan. "Nee David dat ben je niet! Ik weet niet wat me bezielde en... en ik" hakkelt hij. Ik negeer hem en kleed me langzaam om. Een geschrokken geluid verlaat Luke zijn mond als ik mijn t-shirt uit doe. "David.." zegt hij zacht. Ik trek mijn trui en broek aan. "David dit moet stoppen." stamelt hij als ik mijn schoenen met veel pijn strik. "Hoe? Hoe wil je het laten stoppen Luke? Ik ben homo, ik kan er ook niks aan doen. Ik kan niet veranderen, hoe graag ik het ook wil." zegt ik pissig voordat ik de kleedkamers verlaat.

Heyyy het zesde hoofdstukje al! Laat weten wat jullie ervan vinden!
Xx