A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 27

Davids pov

Ik wordt wakker in de stevige greep van Jack. Glimlachend maak ik me voorzichtig los en loop ik naar beneden. Vandaag zijn Jack en ik precies een maand samen en daarom wil ik hem verrassen met een ontbijt op bed. Na lang zoeken in alle kastjes vind ik uiteindelijk twee borden, bestek en glazen. Ik smeer drie broodjes en kook twee eieren. Als alles klaar is zie ik vanuit het raam rozen in de tuin van de buren groeien. Zo stil mogelijk pluk ik er een en ren dan weer  naar binnen. Tevreden kijk ik naar het resultaat.

"Jack?" Geen reactie. "Lieverd?" Jack zijn ogen gaan langzaam open. Hij kijk van mij naar het dienblad en glimlacht dan vrolijk. "Happy one moth." Fluister ik in zijn oor voordat ik hem een kus geef. "Dat is zo lief!" zeg Jack nog in een ochtendstem. Ik bloos en ga dan naast hem liggen met het dienblad op ons schoot. "Waar heb je die roos vandaag?" vraagt Jack verbaast zodra hij de roos ziet. Ik glimlach onschuldig waardoor hij begint te lachen. "Van de buren?"  Ik knik en lach. "Sorry ik kon het niet laten." Hij schud zijn hoofd en geeft me een kus. "Ik vind het alleen maar lief." Ik bloos en duw mijn hoofd in zijn schouder. Hij glimlacht en kroelt door me haar. "Laten we maar eten voordat het ei koud wordt." Ik knik instemmend en pak mijn broodje. Gelukkig zegt Jack niks over de hoeveelheid dat ik eet.

Na het eten staat Jack op en ruimt hij alle spullen op. "Wil je douchen? Dan doe ik ondertussen de vaat wel." Ik knik en Jack geeft me een handdoek en schonen kleren. Zodra ik de warme stralen over mijn huid voel huiver ik even. Ik was snel mijn haar en stap er dan weer onder vandaan. Snel sla ik tegen de kou een handdoek om me heen en bekijk ik mezelf in de spiegel. Mijn blauwe plek is ietjes minder geworden maar helaas nog wel duidelijk te zien. Ik zucht even.

Niet naar beneden kijken.
Niet naar benenden kijken.
Niet naar... - Shit, ik doe het toch!

Littekens zijn duidelijk over mijn arm te zien. Mijn huid begint te jeuken en mijn handen te trillen. Ik begin alles in een waas te zien en besef me niet goed wat ik aan het doen ben. Ik gooi alle kastjes open tot mijn ogen blijven haken op het scheermes van Jack. Met trillende vingers pak ik het.

Je komt er nooit vanaf. Nooit...

Pas als ik het mesje tegen mijn huid aandruk besef ik wat ik aan het doen ben. Ik smijt het weg en ga er zover mogelijk vandaan staan. "Jack!" roep ik anstig. Ik vertrouw mezelf niet en ik wil Jack niet teleurstellen. "Jack!" roep ik nog eens. "David?" hoor ik niet veel later, gevolgt door haastige voetstappen op de trap. Jack gooit de deur open en kijkt naar trillende bovenlichaam. "Wat is er gebeurt?" vraag hij bezorgt. Ik antwoord niet en blijf alleen maar staren naar het mesje die in de wasbak ligt. Jack volgt mijn ogen. "Ohh David toch." Mompelt hij als hij het mesje ziet. Hij neemt me in zijn armen en kroelt me door mijn natte haren. "Het is oké. Houd vol." Sust hij me. Ik kan alleen maar huilen. "Het spijt me." Fluistert hij. Ik kijk op. "Hoezo? Ik moet sorry zeggen." Zeg ik zachtjes. Hij schud zijn hoofd. "Ik had het weg moeten leggen." Ik schud snel mijn hoofd en kijk naar mijn lichaam.

"Kleed je maar snel om." Zegt hij als hij ziet dat ik alleen een handdoek om me heupen heb. Hij loopt de deur uit. "Oh David, ik heb een verrassing voor je." Met die woorden loopt hij de trap af. Zo snel als ik kan kleed ik me om en ren naar beneden. "Dat was snel." Grinnikt Jack en ik begin te blozen. "Doe je ogen dicht." commandeert hij. Ik doe twijfelend mijnogen dicht en wacht tot het seintje van Jack. "Open je ogen maar." Zegt hij na nog geen vijf minuten. Ik open mijn ogen en kijk in naar mijn handen waar Jack net wat op had gelegd. Met open mond kijk ik hem aan.

Jacks Pov

Ik werd al redelijk vroeg wakker en zag David naast me liggen. Een glimlach siert mijn mond. Hij lijkt nu zo vredig. Alsof er niks aan de hand is. Alleen wij. Het lijkt net een droom. Al gauw verdwijnt de glimlach.
Dit is geen droom. Dit is het echte leven. Nu is er bijna niks vredig. Er spelen zo veel dingen tegelijk. Er zijn zo veel dingen aan de hand. Veel gedoe met Davids vader. Mijn reputatie. Onze geheime relatie. Zijn snijd-problemen. En nog zo veel meer.
Af en toe wordt het gewoon vermoeiend...

Ik draai me om en zie dat het pas 5 uur 's ochtends is. Ik bedenk me dag ik nog wel even kan slapen. Ik draai me om, ga wat dichter op David liggen, sla mijn armen om hem heen en val langzaam in een droomloze slaap.

"Jack?" Hoor ik een zachte stem zeggen. "Lieverd?" Een glimlach siert mijn mond en ik open mijn ogen en mept even wennen aan het licht. Als ik eraan gewend ben, zie ik David voor me met een glimlach.
"Happy One month." Zegt hij dan. Hij geeft me een liefdevolle kus en verteld dat hij ontbijt heeft gemaakt. Ik vraag hem waar hij de roos vandaan heeft, want de enige rozenstruik die ik weet is die van de buren.
Hij kijkt me betrapt aan. Ik glimlach en zeg dat ik het lief vind.
Mijn lieve badboy. Denk ik met een lieve glimlach.

Na een klein incidentje, met een scheermesje, had ik wat om hem op te vrolijken. Hij keek meteen vrolijk en binnen een paar seconden stond hij al benden.
Nu heeft hij zijn ogen gesloten en staat hij nu voor me. Ik kan aan zijn gezicht en houding zien dat hij nieuwsgierig is. Ik glimlach, houd het cadeautje in mijn handen voor me en zeg dat hij zijn ogen mag openen.
Als hij ze opent, kijkt hij eerst naar mij en dan naar het cadeautje. Wanneer hij snapt wat het is en het goed heeft gelezen, kijkt hij mij meteen aan met een grote glimlach.
Ook ik krijg daardoor een grotere glimlach op mijn gezicht.

Het cadeautje is geslaagd.

Een hoofdstuk erbij!!! En alvast een fijne vakantie!!! :)

P.S. We hebben ook een covershop geopend, mocht je interesse hebben :)