A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 41

Ik wordt wakker van de harde regen die tegen mijn raam tikt. Vermoeid kijk ik op mijn wekker en een diepe zucht verlaat mijn lippen als ik zie dat het al weer zes uur is. Ik verzamel mijn moed bijeen en gooi dan de dekens van me af. De kou komt mijn blote huid tegemoet en als snel loop ik bibberend naar mijn kast.

Nadat ik snel een trui en broek had aangetrokken loop ik stilletjes met mijn bord naar beneden. Ik zie dat mijn vader en moeder niet thuis zijn of slapen waardoor er een klein glimlachje op mijn gezicht komt. Ik laat de wasbak vollopen met warm water en begin zo stil mogelijk met de afwas. Zachtjes zing ik mee op een nummer van Ed Sheeran, terwijl ik de berg vaat afwas. Als ik klaar ben met afwassen pak ik snel al mijn spullen bij elkaar, grijp ik een appel van de fruitschaal en loop ik de regen in.

Doorweekt kom ik aan op school. Het doet me denken aan die keer dat ik Roos naar school bracht. Die gedachte laat me zacht zuchten waarna ik naar het lokaal loop. Ik loop naar mijn standaard plek achterin en pak direct mijn spullen erbij. Een stem trekt mijn aandacht waardoor ik omhoog kijk. Jack staat om Brandon en Gijs heen en ziet er nerveus uit, iets wat niets voor hem is. Ze gaan voor me zitten en kijken me nijdig aan.

Jack kijkt me een lange tijd aan. Zijn ogen vol schuld, verdriet maar toch trotse gevoelens. Ik wend mijn blik af en open mijn schrift. Kleine tekeningetjes ontstaan door verveling terwijl ik in stilte naar andermans gesprekken luister.

'Brandon?' Jacks voorzichtige stem laat me alert worden. Ik richt mijn blik op hem en wacht afwachtend af. 'Ja?' vraagt de jongen naast hem verbaast door de serieuze houding. 'Kunnen we misschien binnenkort afspreken? Je weet wel, jongens onder elkaar.' mompelt Jack zacht. Er ontstat een frons op Brandons gezicht maar toch knikt hij zachtjes. 'Ja is goed. Woensdag?' Jack knikt als antwoord en werpt een vlugge blik naar mij. Op zijn gezicht ligt een vredige glimlach en hij knipoogt snel. Ik kijk hem vragend aan, maar zijn aandacht is alweer op iets totaal anders gericht.

Na een lange dag school vol gezeik, saaie verhalen en pijnlijke opmerkingen kijk ik vanuit het raam naar buiten. Het is nog steeds niet opgehouden met regen en ik twijfel of ik niet gewoon op school moet blijven.

'Wil je met mij mee?' De plotselinge stem laat me schikken waardoor ik geschrokken naar achter stap. Lachend vangen twee warme armen me op en draai ik me blozend om. 'Graag.' antwoord ik terwijl ik Jack een kleine glimlach geef. De gespannen sfeer die we een paar dagen geleden voelde lijkt weg te zijn en het relaxte, veilige gevoel komt terug.

Na een korte rit komen we bij zijn huis aan. Hij laat ons snel binnen en trekt me mee naar boven waarna hij me een droge trui geeft. Ik glimlach dankbaar en trek hem aan, mijn natte trui achterlatend op de grond. 'David!' roept een enthousiaste stem uit het niets. Ik draai me om en zie Roos met een grote glimlach voor me staan. Met pijn in mijn benen hurk ik omlaag en geef ik haar een knuffel.

'Wil je spelen?' vraagt ze met een klein stemmetje. Ik kijk om naar Jack die zijn schouders ophaalt. Met een glimlach knik ik waardoor ze ons beide meetrekt naar haar kamer. 'Jullie moeten daar zitten!' commandeert ze, wijzend naar twee kleine stoeltjes. We gaan zitten en kijken elkaar met een glimlach aan. 'Jullie zijn een stel en jullie komen eten in mijn restaurant.' kirt ze enthousiast terwijl ze allerlei dingen klaar zet. Jack kijkt haar verbaast aan. 'We zijn een stel?' vraagt hij verward, kijkend naar zijn kleinere zusje. Roos knikt enthousiast. 'Ja Merel op school heeft ook twee vaders.' Jack knikt langzaam.

'Houd elkaar handen vast en kijk verliefd.' commandeert ze als ze aankomt lopen als "Ober". Bijtend op mijn lip om niet te lachen pak ik Jacks hand vast en kijk ik hem in de ogen aan. Jack voelt zich ongemakkelijk, maar knijpt zachtjes in mijn hand en laat onze ogen elkaar kruizen. 'Wat willen jullie eten?' vraagt Roos deftig. Ik kijk Jack vragend aan. 'Een wijntje voor ons alle twee.' antwoord hij met een knipoog. Roos knikt deftig, schrijft iets op en loopt weer weg.

'Ohja jullie moeten ook lief tegen elkaar praten!' roept ze vanuit de hoek van haar kamer. Ik wordt rood en kijk naar Jack. Hij glimlach geruststellend en wrijft met zijn duim over mijn hand. Roos komt aan met twee glazen water en zet ze zo goed mogelijk voor ons neer. 'Willen jullie ook wat eten?' vraagt ze. Jack knikt. 'Ik lust wel zo'n overheerlijk koekje van je.' antwoord hij. Roos knikt met een grote glimlach en schrijft weer wat op. 'En jij schat?' vraagt hij met een schuine glimlach. Ik wordt knalrood als Roos begint te klappen van plezier. 'Hetzelfde.' mompel ik snel voordat Roos weer de kamer uit rent.

Ik neem een slok van mijn "wijn" en kijk Jack aan. 'Wat was dat op school met Brandon?' Hij kijkt naar beneden en bijt op zijn lip. 'Ik heb geluisterd naar je woorden en besefte dat je gelijk had. Daarom heb ik besloten om Brandon te vertellen over onze relatie.' Hij glimlacht onzeker naar me. Een grote glimlach breekt uit op mijn gezicht en ik vlieg hem om zijn nek. 'Dankje.' mompel ik tegen zijn nek aan. Hij geeft me een zachte kus op mijn haren en buigt zich dan naar mijn lippen toe. Natuurlijk wordt ons moment weer verpest als Roos de kamer inloopt met twee koekjes. Met nieuwsgierige ogen kijkt ze ons aan voordat ze ons de koekjes geeft.

'Wat deden jullie?' vraagt ze met pretoogjes. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Niks bijzonders Roosje.' antwoord Jack snel waarna hij mij een knipoog geeft waardoor ik rood word.

Super bedankt allemaal voor 5k!! Nu hebben we eindelijk een goed excuus om heel veel ijs te eten ;). Nogmaals bedankt!!

Vragen voor de Q&A zijn altijd welkom!
Xxx