A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 14

(Jacks pov)

Ik staar uit het raam en zie hoe David wegfiets. Zijn schouders schokken waardoor ik kan zien dat hij huilt. Ik zucht gefrustreerd en laat me op bed vallen. Ergens heb ik spijt dat ik zo boos werd op David. Mij kenende begon ik zelf met het zoenen. "Jack?" hoor ik mijn moeder roepen. Niet veel later gaat de deur open. "Waar is die jongen?" vraagt ze. Ik ga rechtop zitten en denk even na. "Hij moest vroeg thuis zijn." zeg ik dan snel. Mijn moeder knikt en sluit de deur weer. Ik laat me met een plof weer vallen en sluit mijn ogen. Iets in mij zegt dat ik de zoen fijn vond. Ik open mijn ogen en zucht dan. Vind ik hem leuk? Ben ik homo? Wat zouden mijn vrienden en familie ervan vinden?  Snel schud ik de gedachtes van me af, nee, ik ben geen homo. Dat mag niet.

Het weekend verloopt snel, veel te snel. Ik loop op maandag ochtend de school binnen. Als ik David zie gaat er een schuldgevoel door me heen. Hij ziet er slecht uit. Zijn ogen staan moe en zijn rood, zijn kleren en haren zitten door de war en een veeg foundation is snel op zijn gezicht gebracht. Ik loop naar hem toe waardoor hij naar beneden staart. "Je moet je foundation iets minder laten opvallen wil je er geen problemen mee krijgen." zeg ik voordat ik doorloop. Hij kijk wat verbaasd op. Diep in gedachte ga ik op mijn plek zitten. "Gast was je ontvoert of zo? Waar was je dit weekend?" roept Mark door de klas. Ik haal mijn schouders op. "Moe en een familie weekend." zeg ik simpel. Hij knikt en loopt dan naar Gijs. Niet veel later komt David de klas ingelopen. Een paar mensen lachen om zijn outfit en maken hem belachelijk. David kijkt de klas rond. Bij een bepaald punt blijft zijn hoofd hangen. Zijn gezicht staat gekwetst en verdrietig. Ik kijk naar het punt waar David zich op focust. Luke en Lucy zitten vrolijk naast elkaar te lachen. Luke lijkt David niet eens op te merken. David slikt even en kijkt dan naar de overige plaatsen. Zijn ogen blijven haken bij de stoel naast me. Hij zucht diep en gaat dan naast mij zitten. "Jack kijk uit, zomenteen ben je ook gay." roept Brandon lacherig. Een zwakke glimlach komt op mijn gezicht.

"Jongens en meisjes luister even." zegt de docente die net het lokaal komt inlopen. Iedereen kijkt op. "Dit zijn jullie vaste plekken tot het eind van het jaar." zegt ze voordat ze doorgaat met de les. Een paar jongens roepen wat dingen naar me. Ik kijk met open mond naar de docente die vrolijk de leerstof aan het vertellen is. Dit kan je toch niet menen? Ik zucht en draai mijn hoofd dan naar David. Hij kijkt me met verdrietige, maar ook boze ogen aan. Weer zucht ik. Ik voel me schuldig van wat er die vrijdag is gebeurd. Het hele weekend heb ik nagedacht, maar ik kreeg David maar niet uit mijn hoofd. Ik pak mijn schrift en scheur er een stuk papier uit. Ik schrijf er wat op en geef het aan hem. Hij leest het en knikt dan. Ik geef hem een schuine glimlach en focus me dan weer op de les.

"Gast wat stond erop dat briefje?" vraagt Brandon voor de honderdste keer in de pauze. Ik zucht. "Dat hij na school bij de fietsen moest wachten op me." zeg ik dan. Brandon kijkt me met een glundere blik aan. "Mag ik ook komen?" Ik schud direct mijn hoofd. "Laat het maar aan mij over, ik had vorige week gemist." Hij lacht en knikt dan.

Eindelijk gaat de laatste bel. David loopt zenuwachtig voor me uit en stop bij zijn locker. Ik ga alvast bij de fietsen staan en wacht op hem. Niet veel later komt hij wat onhandig aanlopen. Hij kijkt me wat bangig aan en wend dan zijn hoofd af. Ik wacht totdat al mijn vrienden weg zijn en begin dan pas met praten. "Het spijt me dat ik je zaterdag wegstuurde." zeg ik. Hij kijkt verrast op. "Ik weet niet wat me bezielde toen ik je zoende, maar laten doen alsof het nooit is gebeurt." Zijn blik verandert na de laatste zin. Hij laat zijn hoofd hangen en knijpt zijn handen fijn. "David.. ik." Ik stop even en kijkt hem twijfelend aan. "Ik vind je.." Hij kijkt op en schud zijn hoofd. "Ik weet het. Ik weet dat ik dik ben. Ik weet dat ik een vieze homo ben die iedereen haat. Ik weet dat ik niet perfect ben en dat ik nooit een kans krijg om iemand te krijgen die van mij houd. Ik weet het.." zegt hij zacht. Hij draait zich om en loopt weg. Hij wilt zijn fiets pakken, maar ziet dat zijn band lek ik. Hij haalt zijn schouders op en loopt dan weg in de gietende regen. Een schuld gevoel gaat door mijn lichaam. Ik slik en pak dan mijn fiets en fiets achter David aan.

Al snel kom ik hem tegen en stop ik voor zijn neus. "David spring achterop." Hij schud zijn hoofd. "Straks word je ziek!" probeer ik. Hij haalt zijn schouders op. "Wat boeit jou dat? Dan ben tenminste een paar dagen van me af." zegt hij zacht voordat hij weer doorloopt. "David!" roep ik nog een keer. Hij stopt en draait zich om. Ik klopt op mijn bagagedrager en kijk hem smekend aan. Ik weet ook niet waarom ik hem zo graag wil meenemen maar het voelt goed. Twijfelend loopt hij naar me toe en gaat hij zitten. Nu pas valt het me op dat hij zijn hoofd bedekt. Ik haal mijn schouders op en fiets naar mijn huis. Verkleumt van de kou lopen we naar binnen. David gaat direct naar de wc terwijl ik wat te drinken pak.

Als David terug komt bedekt hij zijn hoofd niet meer en loopt hij met me mee naar boven. We gaan op mijn bed zitten en kijken naar elkaar. Zijn mooie blauw groene ogen kijken onzeker in de mijne. Langzaam laat ik mijn hoofd dichterbij komen. Onze lippen raken elkaar waardoor er een vreemd gevoel in mijn lichaam ontstaat. Dit gevoel heb ik bij geen enkel meisje eerder gevoeld. Langzaam en bang trekt David terug. Zijn ogen staan angstig. Nu pas besef ik dat ik net met hem zoende. "David?" Hij kijkt me onzeker aan. "Scheld me maar uit." mompelt hij. Ik schud mijn hoofd. "Dit keer was ik niet dronken." zeg ik met een schuine glimlach. Hij kijkt verrast op. "Wat betekent dat?" vraagt hij met een twinkelde ogen.

"Dat ik houd van je David."

Alweer een hoofdstuk erbij!!
Wat denken jullie wat Davids reactie is?
Laat weten in de comments wat je ervan vindt en like!! :)
Xxx