A Little Too Much... (boyxboy) ✔️

Hoofdstuk 42

Lachend liggen Jack en ik op bed. Nadat hij de woorden over onze relatie had uitgesproken was mijn glimlach niet weg te vegen. We waren nadat Roos naar ballet moest naar Jacks kamer gegaan en een film gaan kijken, Midnight Sun om precies te zijn. Achteraf een was het een slechte keus aangezien we beide half-huilend op bed lagen. Jack had om die reden de film uitgezet.

Starend naar het plafon denken we na, terwijl de zachte achtergrond muziek de kamer vult. Uit het niets pakt de jongens naast mijn hand vast. Ik draai mijn hoofd naar hem toe en glimlach. Hij glimlacht terug en kijkt dan naar armen. Zijn trui is verschoven en kleine, lichte krassen zijn te zien. Meteen verdwijnt de glimlach van zijn gezicht en gaat hij rechtop zitten. Ik probeer mijn hand los te trekken, maar hij is sterker en laat me niet los. Hij schuift de mouw verder omhoog zucht dan diep. Onderzoekend gaat hij alles krassen voorbij. Sommige zijn niet goed schoongemaakt en hebben een rode plek rond zich. Zodra Jack dit ook ziet trekt hij me mee naar de badkamer zonder ook maar een woord te zeggen.

In stilte verzorgd hij mijn wonden. 'B-ben je boos?' vraag ik zacht, ongemakkelijk geworden door de lange stilte. Jack schudt zijn hoofd in stilte en kijkt me niet aan. 'Teleurgesteld?' Weer schudt hij zijn hoofd. 'Verdrietig?' Hij kijk zuchtend op. 'Jezus David ik ben alleen bezorgd oké.' snauwt hij. Ik knik zachtjes en trekt mijn hand weer terug. Weeral zucht Jack. 'Sorry ik ben alleen moe en bezorgd. Je hebt niks verkeerd gedaan.' Ik knik langzaam en wil wat zeggen als we voor het eten worden geroepen.

Zodra we aan tafel zitten begint iedereen op te scheppen en door elkaar te praten. 'Pak gerust maar wat hoor jongen.' glimlach zijn moeder naar me. Ik knik beleefd en vul mijn bord voorzichtig. 'Wat heb je vandaag gedaan Roosje?' vraagt haar vader nieuwsgierig. Roos' ogen beginnen te stralen. 'David en Jack speelde met me mee. Zij waren een koppel en ik hun ober en kok!'

Jacks vader kijkt ons met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Ze waren een stel?' herhaalt hij vragend. Meteen voel ik me nerveus worden en zie ik dat Jack houding zo natuurlijk mogelijk probeert te houden. Roos knikt enthousiast. 'Ja, Merel heeft ook twee vaders!' De frons op het voorhoofd van Jacks vader worden groter. Uiteindelijk verdwijnt de frons en haal ik opgelucht adem. 'Dat kan inderdaad.' glimlacht hij naar zijn dochtertje. Ook de moeder van Jack glimlacht liefdevol naar haar.

Jack laat zijn ingehouden adem los en pakt onder de tafel mijn hand vast. Zijn moeder kijkt ons beide voor een moment lang aan voordat ze haar schouders lichtjes ophaalt en verder gaat met eten. Ook ik pak mijn vork en eet genietend van de warme sfeer mijn eten op. Het is lang geleden dat ik me echt zo thuis heb gevoeld, laat staan bij iemand anders.

Na het avondeten liggen we weer op Jacks bed naar het plafon te kijken. De zachte muziek vult onze aangename stilte en ik zucht gelukkig. Zijn ouders boden aan om te blijven slapen aangezien het weer veranderde en grote storm aan de gang is. Natuurlijk antwoordde enthousiast. 'Hoe gaat het thuis?' vraagt Jack uit het niets. Ik haal mijn schouders op en ontwijk zijn blik. 'Het gaat.' mompel ik zacht. Hij heeft duidelijk door dat ik het er niet over wilt hebben waardoor hij knikt en me een kus op mijn haar geeft.

'Zullen we slapen?' vraag ik half gapend. Jack knikt instemmend en stap van zijn bed af waarna hij zich omkleed. Ik volg zijn voorbeeld en niet veel later zijn we samen aan het tandenpoetsen. Vanuit de spiegel kijk ik hem in zijn bruine ogen aan. Hij merkt mijn blik en knipoogt via de spiegel naar me waardoor ik rood aanloop.

Eenmaal klaar met onze avondroutine ga ik in bed liggen en sluit ik vermoeid mijn ogen. Jack komt naast me liggen, knipt het lichtje uit en slaat een beschermende arm om me heen. Zijn lichaamswarmte laat me ontspannen en tevreden glimlachen. Hij trekt de deken verder over ons heen en mompelt dan een 'welterusten.' Ik mompel wat woorden slaperig terug voordat ik mezelf voel wegzakken.

Ik open mijn ogen verschrikt en kijk schichtig om me heen. Het is donker in de kamer, alleen het licht van buiten schijnt naar binnen. Mijn hart gaat snel te keer en mijn haren zijn nat van het zweet. Ik zucht zachtjes als ik me besef dat ik een nachtmerrie had. Ik weg mijn bezwete handen aan het dekbed af en draai me om naar Jack, maar tot mijn verbazing ligt er niemand naast me. Ik kijk nogmaals om me heen en zie dan een figuur bij het raam staan. Hij staart naar buiten en blijft muisstil.

'Jack?'

Het figuur kijkt verbaast op uit zijn gedachtes, wrijft snel met zijn hand over zijn gezicht en loopt dan zachtjes naar me toe. Als hij dichterbij is zie ik dat het inderdaad Jack is. Hij komt naast me zitten en zucht trillerig. 'Wat is er?' vraag ik zacht. 'Had je een nachtmerrie?' vraagt hij, mijn vraag compleet negerend. Ik knik lichtjes mijn hoofd, maar wuif het daarna weg.

'Waarom was je wakker?' Jack antwoord niet. 'Ik was aan het nadenken.' mompelt hij afwezig. Ik frons. 'Waarover?'

'Woensdag.' antwoord Jack uiteindelijk met een zucht. Hij kijkt omlaag en vouwt zijn handen samen. Ik glimlach zwak naar hem en pak zijn hand vast, hopend dat hij rustiger wordt. 'Het komt goed.' mompel ik. Jack haalt zijn schouders op. 'Wat als ze me achterlaten?' De woorden komen kwetsbaar uit zijn mond. 'Je ouders zijn er oké mee, dat is al heel wat.' antwoord ik, denkende aan mijn eigen ouders.

'Ik ben bang.' fluistert hij zacht. Ik bijt op mijn lip en zoek naar de goede woorden. 'Je hebt mij.' glimlach ik. Hij glimlacht terug en knikt. 'Dat is waar.'

'We komen er samen wel doorheen.' stel ik hem gerust. Hij kijkt op.

'Beloofd?'

'Beloofd.'