Her Şeye Rağmen(BAEKHYUN)

Bölüm 15

Eve yeni geldim ve direk bölümü atayım dedim.Zar zor 2 saatte geldim eve ya aşırı yorgunum.Yazarcığınız 1.5 km yol yürüdü ve ölüyorz azıcık ucundan...

Ayrıcaa bu bölüm çok güzel hihihiii medyadan da gördüğünüz üzere :))))) İyi okumalar oylamayı unutmayın <3

Üstüme kocaman gelen tişört ve belini lastikle sıkıştırdğım şortunu giyip pıtı pıtı aşağı indim.Baekhyun televizyonu açmış bişiler seyrediyordu.Gidip yanına oturdum.

''Yakışmış.''

''Çok büyükler.''dedim homurdanıp.Güldü.

''Telefonumu alabilir miyim?''

''Hayır.''

''Ama Yağmur-''

''Chaneyol haber verdi merak etme.''dediğinde yüzümü asıp ayağa kalktım ve mutfağa ilerledim.Delici bakışlarını arkamda hissedebiliyordum.Buzdolabını açıp içinde neler var baktım.En son sütü alıp kapağı kapattım.Tek tek dolapları açıp bardak aramaya başladım.Son açtığım dolapta en üst raftaydı.Yetişmek için parmak ucuma çıktım ama genede yetişemedim.Birden arkamdan bir el benim yerime bardağı alıp önüme koydu.

''Teşekkür ederim.''dedim sessizce.Tam arkama geçip ellerini belime yerleştirdi.Bunu yapmayı çok seviyordu.Bense bir şey olmamış gibi sütü açıp bardağıma dökmeye başladım.Alıştım artık bu hallerine.Ne kadar yapma desemde yapıyordu ve durmasını istemiyordum bu sefer.Elini tişörtümden sıyırıp tenime değirince irkildim ve sütü taşırdım.

''Bırak sonra temizleriz.''diye fısıldadı kulağıma.Sıcak eli belimde bir aşağı bir yukarı hareket ediyordu.En son iyice yukarı çıkarmıştı ki göğüslerime gelebilirdi eli.Sırıttım.

''Sütyenimi çıkardım.''diye fısıldadım.Eli durdu.Utanmıştı.Ee bir zahmet yani!!Gülümseyip dudağımı ısırdım.Tam bir mazoşisttim.Ne demek olduğunu bile bilmiyordum üstelik.Düşüncelerimi tenime değen öbür eli çekmişti.Elini tişörtümden içeri sıyırdı ve göbeğimide dolaşmaya başladı.

''Nasıl hissettiriyor bu dokunuşlar sana?''dedi sessizce ve kulağımın üstüne bir öpücük bıraktı.Nefes alışverişlerimiz hızlanmıştı.Hızlanmak ne kelime ben nefes alamıyordum.Bu an bir an önce bitmez ise kalp krizinden ölecektim herhalde.Gözlerimi kapatıp ellerimi onun ellerinin üstüne koydum.Ne kadar itmek istesemde yapamamış ve anın tadını çıkarmıştım.

''Neden böyle olamayız?''dedi üzgünce.O ses tonunda ki üzgünlüğün sebebi olmaktan nefret ediyordum.

''Olamayız.''Beynim net bir şekilde söylese de kalbim tamamen farklı şeyler söylüyordu.

''İkimizde istersek olur.''

''Baek o kadar kolay değil.''Ona ilk defa Baek demiştim.Kulağa sevimli gelmişti.

''Her şey kolaydır güzelim.''

''Bu değil.''deyip ellerini karnımın üstünden çekip yana kaydım ve sütümü alıp salona geçtim.Oflayıp peşimden geldi.Koltuğa oturup tekrar bağdaş kurdum.Sütümü sehpaya bırakıp saçımı tepeden dağınık bir topuz yaptım.Bakablieceğim bir ayna yada telefonum yoktu ama güzel olduğunu hissediyordum.Sütümü tekrardan alıp içmeye başladım ve televizyona odaklandım.

''Orda beni izleyeceğine gel otur şuraya.''dedim kapı eşiğinden beni izleyen Baekhyun'a.

''Bence sonsuza kadar bu dağ evinde birlikte kalabiliriz.İkimiz yalnız.''

''Saçmalama.Yapacak işlerimiz var.Senin bir müzik grubun var benim ise bir işim ve sevgilim var.Unutma.''

''Siktiğimin sevgilisi.''dediğinde kaşlarımı çatıp ona baktım.