Her Şeye Rağmen(BAEKHYUN)

Bölüm 40

Merhaba minnoşlarımm ya bu oylar ve yorumlar çok az geliyor yeni bölüm atasım gelmiyor :((( Üzülüyorum cidden o kadar yazıyorum okuyup oy vermenizi istiyorum sadece az gelince de yazasım gelmiyor(Yazarda ne nazlı çıktı dsjhfjghf) Neyseemm herkese iyi okumalaarr inş oy verip yorum yaparsınız seviyoree sizii <3

Gözlerimi araladığımda ilk gördüğüm şey beyaz tavan oldu.Odağım kendine gelirken etrafa bakındım ve bir hastane odasında olduğumu anladım.Koluma takılan serum neredeyse bitmek üzereydi.Yatakta doğrulup odaya bakındığımda sağımda ki koltukta Sehun'un oturduğunu gördüm,tüm gece başımda beklemiş olmalı ki uyuyakalmıştı.Dün gece yaşananlar bir bir gözlerimde canlanırken gözlerimi sımsıkı kapattım ve ağlamamak için direndim.Küçük bir hıçkırık boğazımdan feryat ettikten sonra elimle ağzımı kapattım.

''Noona!''Sehun'un endişeli sesini duymam sınır noktam olmuştu.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığımda Sehun çoktan yanıma oturmuş beni sarıp kollamıştı.Sesleri duyan Baekhyun ve Chanyeol de endişeli bir şekilde kapıdan içeri girdiklerinde diğer çocukların kapının dışında beklediğini gördüm zorlukla.Baekhyun'u görmek istemiyordum o yüzden kafamı Sehun'un boynuna gömüp hıçkırıklarıma devam ettim.

''Gölge?''diyen endişeli ses şuan duymak istediğim son şeydi.

''Bebeğim.''Omzumdan tutup beni Sehun dan ayırdığı zaman patlama noktama çoktan ualşmıştım.

''Ne!!''diye bağırdığımda onun da gözlerinin tüm gece ağlamış olma ihtimalin den dolayı kızarık olduğunu gördüm.

''Ne var,ne!!''

''B-Ben..''

''Neredeydin Baek?''dediğimi tam anlayamamıştı.

''Jae Hyun orda bana zorla sahip olmaya çalışırken sen neredeydin!''Hiçbir şey söyleyemiyordu ama o da benim gibi ağlıyordu.Elimi tutmaya kalkışınca hızla geri ittirdim.

''Dokunma!Dokunma bana.Sana haber vermiştim,gelip beni kurtarman için Tanrıya o kadar çok yalvardım ki içimden,Baek'im gelsin ve beni o siktiğimin herifinden kurtarsın diye içimde neler dedim biliyor musun?!Ama sen gelmedin Baek,o-oysa ben en çok sana güvenmiş,sana bel bağlamıştım.Bana kızsada sinirli olsada gene gelir demiştim.''Ellerimle yüzümü kapatıp hüngür hüngür ağlamaya başladığımda sinir krizi geçirdiğimi biliyordum.Hemşire içeri girip bana zorla sakinleştirici yaptığında ne kadar direndiğimi hatırlamıyorum.Sadece son hatırladığım şey gözlerim kapanırken sıcak bir dudağın alnımı okşadığıydı.

Baekhyun'un Gözünden

Sabaha kadar Gölge'nin başında beklemiş gözümü bile kırpmamıştım.Onu hastaneye nasıl getirdiğimizi,neler yaşadığımı hatırlamıyorum bile.Sehun Gölge'yi grup evine getirir getirmez  kucağımda bayılmıştı sevgilim,bedeni kollarımın arasında kayıp giderken yaşadığım korkuyu asla tarif edemezdim.Sehun ile onu hastaneye alel acele getirdiğimizde ise olayları daha tam bir şekilde bilmiyordum.Doktor Gölge'yi bir odaya yerleştirip ona serum verdikten sonra Sehun bana tüm olan biteni anlatmıştı.O kadar sinirlenmiştim ki o orospu çocuğunu öldürmeye gidecektim az kalsın ama Sehun beni durdurmuştu.

''Gitme hyung,noonamın yanında kal.''

Deyip beni durdurmuştu.Sabaha kadar başında gözlerimin önünden ayırmamıştım onu,her ayrıntısını incelemiştim.Boynunda gördüğüm morluk ve ısırık izleri ise beni deliye döndürmeye yetmişti.Onu yalnız bıraktığım için kendimden nefret ettim,hiç etmediğim kadar.Koruyacağım dediğim hayatımın anlamını,siktiğimin sinirinden dolayı koruyamamıştım.Kim bilir..Sehun biraz daha geç bulsaydı onları...Ahh bu ihtimali düşündükçe bile çıldırıyorum.