Görücü Usulü Hayat

Bölüm 30

Eve giden baran ağa küçük bir valize bir kaç kıyafet koydu .İç çamaşırı için alttaki çekmeceyi açtı iç çamaşırını alıp çekmeceyi kapatacakken bir zarf dikkatini çekti .Zarfı alıp üzerinde ki isimi okudu ŞİMALİME gönderen ŞİMALİN ADAMI .

Valizi kenara koyup ne kadar yanlış olduğunu bilse de şimalin kim olduğunu ve mektubun içeriğini merak ettiği için açıp okumaya başladı.İşte şimdi anlamıştı şimalin kim olduğunu anlamıştı ama mektubun içeriği onu sinirlendirmişti okumamayı seçerdi .

Onun kürtkızı bir zamanlar başkasının şimaliydi. Bu düşünce kanına dokundu . mektubu bir kere daha açtı ve okudu:

***********

Şimal'im güzel gözlüm seni bırakmak gelmiyor içimden hergün isyan ediyorum ne kadar günah olduğunu bilsem de ediyorum işte diyorum neden şimdi neden seni bulduğumda gitmek zorundayım ,neden önceden değilde seni bulunca yanına almak istiyor rabbim beni .kader vurdu şu canıma ciğerim yandı.Sana bir nefes kadar yakınken uzak durmak kor alevler içinde kalmak gibi.Nefesimin ne zaman biteceğini bilmeden bekliyorum ,acılar içinde kalmışken bile sen varsın hayalimde .Bazen diyorum ki o gün intihar etmeye kalkıştığın o gün keşke  seni kurtarmak yerine bende sana eşlik edip ölseydim diyorum. Seni bir kere öldürmüşlerdi zaten bende acımadan öldüreceğim seni belki toprak altına girmeyeceksin ama her ölü toprak altında değil  ki be güzelim yeryüzünde ölümü bekleyen bir sürü  ölü var bir tabuta konup üstüne toprak atılmasını bekleyen. Sende onlardan olacaksın diye korkuyorum. Bir gün benim yüzümden nefes almayı unutmandan korkuyorum.Gidiyorum işte hiçbir şey almadan ,bıraktıklarımın bırakacaklarımın pişmanlığıyla yürüyorum. Ne zormuş sevdiğini arkanda bırakıp gitmek herşeyin olmuşken Herşeyini elinden alıp gitmek.  Yaşamak istiyorum  elim titreyene gözüm yaşlılıktan görmeyene kadar yanında kalmak istiyorum..Biliyor musun  seni bazen unutuyordum bu yüzdendi o yabancı bakışlarım.Bazen hala lisede öğrenci olduğumu sanıyor evin yolunu unutyordum.Sonra  sen geliyordun aklıma kafayı yiyordum çünkü seni unutuyordum söyle bana bir insan nasıl nefes almayı unutur. ?

Bu mektup belki seneler  sonra geçer eline okuduğunda üzülme olur mu ?

Merak ediyorum kimsenin olmadığı yerde mi ağlıyorsun ağladığını  kimseye göstermiyor kendine mi saklıyorsun ya da içine atıp ağlamıyor musun ?. Ama yapma şimalim kimse  ağlamadığın için  sana ödül vermiyor. BU mektup sana ulaştığında ben çoktan vedamı etmiş olacağım bu yüzden omzunda gülebileceğin yeri geldiğinde rahatça ağlayabileceğin bir adam olsun yanında bunları demek o kadar zor geliyor ki bana kelimeler kifayetsiz kalır acımın yanında. bundan sonra....bundan sonra dokunabileceğin birini sev uzaktan bakma sevdaya . Bekleme beni gelmeyeceğimi bile bile. Yazacak çok şeyim var ama bu kağıtta izin vermiyor kaderimin yaşamama izin vermediği bir nefesi çok gördüğü gibi içimdekileri  anlatmama .Bir sonraki mektubum evlendiğinde gelecek sana . Eğer beni hala unutmadıysan kalbinde benden başkasına yer vermiyorsan hala ...sana gelecek olan mektubu bekle.Kerim sana ulaştıracak okuduğunda belki çok kızacak  nefret edeceksin ama eğer beni unutmana  yardımcı olacaksa varsın benden  nefret et . zaten veda edilenler hiçbir zaman sonsuza dek sevilmez bir süre sonra sadece hatıraların\a saygı ve özlem alır sevginin yerini. O mektuptan sonra belki daha mutlu olur yaşadıklarının sebebini anlarsın . Şimdilik hoşçakal sevdiğim kadın hoşçakal sevgilim beni unuttuğun umuduyla hoşçakal.