Görücü Usulü Hayat

Bölüm 9"İsteme"

Yeni bölüm erken geldi.

Hadi iyi okumalar.

Bugün o gündü büyük gün bir ağanın kusurlu birisini istemeye geleceği gün.

Konaktaki hazırlıklar yapılmaya başlanmıştı. Herşey hazırdı Baklavalar ,kekler, börekler sadece Maral hazır değildi içinden gelmiyordu bir yabancı için hazırlanmak.

Omuzlarında ki yük çok fazlaydı dik duramıyordu Maral.
Herkes çok telasliydi bir ağa geliyordu eve sonuçta fakat bu Maral ın umrunda bile değildi.

Herkes bir şey yapıyordu Maral hariç o ise izliyordu sadece.

Fatma hanım ( konakta yıllardır çalışan görevli ) Maral i kızı gibi göruyordu allah biliyor ya öz kızı gibi seviyordu .

Maral ın bu durumu fatma hanimi çok üzüyordu ama elinden gelen birşey yoktu.
Kafasını yukarı kaldırıp genç kızın odasının camına baktı .

Yine aynı yerinde odasının penceresinin önündeki büyük yere oturmuş bacaklarını kendisine çekmiş kollarını etrafına sarmis kafasını ise kollarına koymuş gökyüzünün maviliğini ve bu maviligin ona hatırlattığı bir çift gözü hayal ediyordu o koca bulutların arasında .

Ne olduğu bilinmez garip bir arafftaydı genç kız ne yapacağını bilmiyordu.

Maral o kadar dalmıştı ki izlendiğinden bir haberdi.

Herşey tamamen hazırdı 1 saat kalmıştı istemeye gelmelerine fakat Maral istemiyordu kalkıp bir yabancı için süslenip püslenmek .

Kollarını serbest bırakıp yavaşça ayaklarını aşağıya sarkitti. Ayağa kalkıp gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Kapının tiklanmasıyla gözlerini araladı . Fatma hanım aşağıda kendi kendini yiyordu Maral la gidip konuşmak için ama cesaret edemiyordu eğer dila hanım o odaya girdiğini gorurse ona akıl verdiğini sanıp ağıt ağa ya kötüler ve kovdururdu . O benim kızım sayılır ne olacaksa olsun der ve Maral ın odasına gitmek için hareketlenir .

Fatma hanım kapıyı aralayıp izin istercesine Maral ın gözlerine bakar. Maral kısa bir an için gözlerini kapatıp açar . İzini alan fatma hanım içeri girip kapıyı kapattıktan sonra Maral ın ellerinden tutar ve kendisiyle birlikte yatağa oturur.

Genç kızın ellerini güven dolu sıcak avuçlarının içerisine alır , konuşmaya başlar.

"Maral ım keçamın (kızım) ,delalim (güzelim) üzme kendini her işte bir hayır vardır belki ileride çok mutlu olursun.

Sana kızım diyorum çünkü öz kızım olsan belki seni ancak bu kadar severdim. Hayat bazen
oyuna, bazen tiyatroya benzer oyunun kurallarini bilirsen kazanırsın bilmiyorsan kaybedersin. Tiyatroya benzer bazende 2 tip vardır birisi oyuncu diğeri izleyicidir.

Oyuncu olmayı biliyorsan bazende izleyici olmayı bileceksin . Oyuncuyken bir sonraki bölümde ne olacağını bilirsin güleceginimi yoksa aglayacagini mı ama yüzeysel bakar ve ayrintiya bakmazsın , izleyici ise heycanlanir , umut eder diğer bölüm için oyuncunun önem göstermediği o küçük ayrıntılar ile mutlu olur. O yüzden bazen oyuncu olamayi bırak ve bir kenara geçip otur hayatında izleyici olmaya başla. Bir sonraki bölüm için heycanlan , umut et o küçük ayrıntıları bul ve mutlu ol. Ben annen gibi belki olamam ama beni hep fırtınada ki tutunacagin bir dal olarak gör . "

Fatma xanim (hanım) ağlıyordu ve tek ağlayan kendisi değildi Maral da ona eşlik etmişti.

Maral bu hayatta ne oyuncu nede o küçük ayrintilarla mutlu olacak , umut besleyecek izleyici olmayaçaktı hakkı yoktu. Babasınında söylediği gibi annesinin katiliydi . Babası ona " katiller hiçbir zaman mutlu olamaz sende olmayacaksin " demişti belkide doğru söylüyodu Mutlulugu tadamayacakti bundan sonra.