Kalanların Ardından

123.Bölüm - İstenmeyen

Akşam Eylül sinirle evden çıkmış, bekarken kaldığı eve gelmişti. Evde Songülü beklerken Natalie dışında kimsenin olmaması onu şaşırtmıştı. Sabah uyandığında Natalie kahvaltı hazırlamıştı...

Eylül : Günaydın... Songül gelmeyecek mi?

Natalie : ben bilmiyor, dün Güney bey ile gitti ve gelmedi

Eylül : en azından birimiz mutlu...

Songül ise kendini Güneyin yanında bulunca ufak bir şok yaşamıştı. Hızlıca üstünü giyinip çıkacakken Güney'e yakalanır...

Güney : kaçıyor musun?

Songül : evet şey hayır... ben sadece... of Güney biz naaptık?

Güney : gece öyle demiyordun ama...

Songül : of bu çok yanlış..

Güney : ne var ki? Sen benim eş-

Songül : eski karınım... eski... biz evli bile değiliz Güney!

Güney : ne farkeder, sen beni seviyorsun, ben seni seviyorum, hayatlarımızda başka insanlar yok ve bir oğlumuz var. Kim bizi yargılayabilir? Yeniden evlenir evimizde mutlu mesut yaşarız

Songül : Güney ben...

Eylül, dışarı çıkarken Rüzgarın kapının önündeki oturmuş beklediğini görür. Eylülü görünce ayaklanmıştı...

Rüzgar: bir an hiç çıkmayacaksın sandım

Eylül : hastaneye gidiyorum. Ama hiç sevinme aldırmaya falan değil.

Rüzgar : Eylül aldırma zaten...

Eylül : dün resmen çocuğun senden olmadığını söyledin, şimdi de kendi çocuğunmuş gibi sahip mi çıkmaya çalışıyorsun?

Rüzgar : ben öyle demek istemedim. Sadece yani bu imkansız gibi birşey, korunsak bile ufak da olsa her zaman ihtimal vardır bunu biliyordum ama senin de durumun böyle olunca... şaşırdım sadece

Eylül : neyse... izin verirsen gidicem şimdi

Rüzgar : ben de gelebilir miyim?

Eylül : ilk defa güzellikle soru sordun, tebrik ediyorum

Rüzgar : Eylül, sinirlenince kızıyorsun, güzellikle söyleyince kızıyorsun, anlamadım...

Eylül : bak Rüzgar, baştan söylüyorum. Bu çocukla aranda bir seçim yapmamı isteyecek olursan ben çocuğumu tercih ederim. Onu aldırmıcam, ister babalık yap ister yapma, senin tercihin. Ama ölmesine asla izin vermicem, hele de bunu yapan asla ben olmıcam!

Rüzgar : beni değil onu seçmen bir miktar üzdü ama hayır tercih falan yapmıcam. O çocuğu ben de istiyorum.

Eylül : peki

Rüzgar : sen ne ara bu kadar sinirli bir insan oldun? Hayır yani hamilelikten falansa yandım

Eylül : neden bu kadar ön yargılısın? Genelde insanlar çocukları olunca sevinirler falan... baba olduğunu duyunca herkes havaya uçar. Senin sorunun ne?

Rüzgar biraz düşünür, cümlelerini toparlar. Sakince cevap verir...

Rüzgar : bilmediğin birşey değil aslında. Bak o adam bana yıllarca babalık yapmadı bile. İçip dövüyordu beni de annemi de. Aldatıp duruyordu, hergün başka bir kadınla... Ben zamanla öyle bir adama dönüşmek istemiyorum, onun gibi olmak istemiyorum. Evliliği de çocuğu da kendime uzak tutmamın sebebi buydu. Evlenirsem çocuğum olursa ona dönüşürüm diye korktum. Gerçekten ona benzemeyeceğimden emin olana kadar evlenmek istemedim.

Eylül yumuşamıştı... sebebini şimdi anlıyordu. Babasının ona ve annesine yaşattıklarını o Eylüle ve çocuklarına yaşatmaktan korkuyordu. Bu yüzden kesin bir dille itiraz ediyordu...

Eylül : sen bana el kaldırmazsın ki Rüzgar...

Rüzgar: şimdi değil belki ama bir gün olur diye çok korkuyorum Eylül. Olur da bir gün sana zarar veririm diye öyle korkuyorum ki... en azından çocuk olmazsa zarar vereceğim kişi azalır diye düşündüm kendimce

Eylül : hayır hayır öyle düşünme... bak sen çok değiştin, tanıdığım Rüzgar değilsin, bambaşka biri var karşımda... ve bu Rüzgar asla ama asla kimseye zarar vermez. Ne bana ne de bir çocuğa... bunu da aşarsın, sen çok iyi bir baba olursun...

Rüzgar : sence olur mu?

Eylül : en ufak bir şüphem yok...

Rüzgar : hadi geç kalma gidelim...

Serkan, hala gelmeyen Pelin'i merak etmişti. Arasa da açan olmuyordu. Kaldığı arkadaşının evine gitti ama açan olmadı. Beklemekten başka çaresi yoktu. Telefonu çaldığında ise rahatlamıştı, arayan Pelin'di...

Serkan : Pelin, canım nerdesin ya? Sabahtan beri seni arıyorum. Bu saate kadar gelirdin sen

Yaren : Serkan, ben Yaren...

Serkan : Yaren sen döndün mü?

Yaren : evet... ama bir konu var...

Serkan : Yaren, nooluyo? Pelin nerde?

Yaren : bak birşey söylicem ama sakin olacaksın...

Serkan : noooluyo?

Yaren : bak benim haberim yoktu. Zaten bu sabah geldim buraya. Kızlar söyledi, akşam odaya gidip uyuyacağını söylemiş ama...

Serkan : ama ne?! Kullandı dimi? Kullandı...ondan açmıyor telefonumu, yüzüme bakamıyor

Yaren : evet ama şuan telefonu açamaz... aşırı dozdan hastanede şuanda..