Seducing My Cousin's Boyfriend

Kabanata 22

Kabanata 22

I don't know how to act properly when I was having a bed to bed round with Dr. Gomez. Nahihiya parin ako sa kanya dahil sa nanyari noong una naming pagkikita. Nakumpirma kong naalala din niya ako dahil sa sinabi niya kanina.

Habang abala siya sa pakikipag-usap sa bawat pasyente ay chini-check ko naman ang dextrose, kinukuhanan ng blood pressure at tinuturukan ng mga gamot ang iba pang mga pasyente. Malamyos at malambing ang kanyang boses habang nakikipag-usap siya sa mga pasyente. Palangiti siya at malapit ang loob niya sa kanyang mga pasyente.

"Make sure to eat and take your meds on time, okay? Have a good day, Mrs. Jackson!" masiglang sinabi ni Dr. Gomez sa matandang pasyente tsaka niya ito marahang tinapik ng isang beses sa balikat. Malaki naman ang ngiting ng matanda bago tumango sa kanya.

Natapos na ang pagra-rounds namin. Nang makalabas kami sa panghuling kwarto ay humarap siya sa akin at ibinalik sa'kin ang record.

"Thank you, Nurse Elora." He said in a calm deep voice while he was looking intently into my eyes. Hindi ako komportable doon kaya nag-iwas ako ng tingin sa kanya at yumuko ng bahagya. Nagpaalam ako at magalang na umalis na sa kanyang harapan.

Pinuno ko ng hangin ang baga ko tsaka iyon pinakawalan. Para akong nabunutan ng tinik nang makaalis na ako sa harapan niya. Habang palapit na ako sa nurse station ay may makahulugang tinging ipinupukol si Brianna sa akin. Inulan agad niya ako ng mga tanong wala pang isang minuto pagkaupo ko sa tabi niya.

"When and where did you meet him? You haven't mention him to me!" palatak na tanong ni Bree. May bahid ng malisya sa tono niya. Maging si Nurse Sierra ay matamang nakikinig din sa tabi namin at may ngisi din sa kanyang labi.

I blew a shallow breath before I response. I really don't know how to tell them about it but I still did. Para matahimik na sila at siguradong kukulitin din nila ako kapag hindi ako nagsabi ng totoo.

"My first encounter with him was..."I paused and shrug my shoulders. "kind of embarrassing. I didn't know that he's here!" sagot ko sa nahihiyang tono. Hindi ko talaga maiwasang hindi mapangiwi.

"Embarrassing? Why? What happened?" Sierra intruded. Her brows shot up in curiosity. Kaya kahit nahihiya ako sa t'wing naaalala ko iyon ay ikwinento ko sa kanila ang una naming pagtatagpo sa coffee shop. Napangiwi naman sila at medyo natawa.

"That sucks." Bree commented.

"Yeah, it does." buntong hininga ko.

"He's a coffee lover so maybe he just said that because he's just being a little dramatic about the wasted coffee. Don't worry, he'd surely forget that in time. He's not just about looks and brains, he also have a good heart." Pampapalubag loob na sinabi sa akin ni Sierra.

"How did you say that?" nakakunot ang noong tanong ko. Sabagay, mukha naman talaga siyang mabait at sana...mapagpatawad din. Hindi man ganun kalaki ang naging kasalanan ko sa kanya, nasira ko parin noon 'yung mood niya. Even the nicest people have their limits.

"He sometimes donates a big amount of money to some charities. And...you won't believe this... he is also a half Filipino! He belongs to a very rich family who is well-known in the business industry in Philippines!" proud na sinabi ni Sierra. That caught my interest. Maging si Bree ay napamaang din.

"Really? Then why does he works here if that's the case?" tanong ko.

Pilipino din pala siya? Kung kilala sila sa business industry, posible kayang kilala ni Daddy ang pamilya niya? O siya mismo?