Seducing My Cousin's Boyfriend

Kabanata 54

Kabanata 54

My body tensed when I thought about him living all along with me in the same condominium where we shared our first memories together. Not knowing na magkapitbahay pala ulit kami!

Damn. Anong kalokohan ng tadhana'to?

"K-Kailan... pa siya tumira ulit dito?" tanong ko sa staff nang makilala nila si Deo sa CCTV.

"Two days bago ka lumipat dito, ma'am." sagot nito.

Lutang ang isip ko pag-alis ko doon pagkatapos kong makompirmang nakatira nga si Deo dito.

Bakit? Kung nandito lang pala siya sa paligid, bakit hindi man lang siya humarap at magpakita sa akin? Bakit hindi siya magpaliwanag kung bakit noong mga panahong kailangang kailangan ko siya para harapin ang mundo, mas pinili niyang magpakalayo at iligtas ang sarili niya mula sa gulong kaming dalawa ang kailangan magresolba? Bakit napaka-unfair niya? Am I not worthy of an explanation?

I wasn't sure where I was heading until I found myself infront of his unit. Natatakot akong makaharap ulit siya pero nang mga sandaling iyon, mas nangibabaw ang kagustuhan kong makausap siya at isantabi muna sa sistema ko ang takot. Alam kong wala nang magbabago, the damage has been done kahit pa makausap ko siya ngayon pero may nagtutulak sa'kin na gawin ko 'to.

Tatlong katok ang ginawa ko. Pakiramdam ko mas malakas pa ang tibok ng puso ko kaysa sa mga katok na ginawa ko habang hinihintay kong bumukas ang pintuan kanyang unit. It's been a long time since I enter his unit.

My breathing hitched the moment the door opened and a figure stepped out of the dark. Halos hindi ako pumikit nang tumambad na siya sa aking harapan.

A small gasped elicited from me. Umuwang ang bibig ko at nanlaki ang mga mata ko habang nakatitig sa kanyang madilim na mga mata. I can't believe kaharap ko na siya ulit ngayon.

"D-Deo..." his name unconsciously slipped from my mouth.

I feel as if my heart will break. My legs felt weak the moment I hold his gaze and he stares back into mine. Wala man lang mababakas na pagkagulat sa mga mata niya. Para bang inaasahan na niya talaga ang paghaharap namin ngayon.

"Elora..." he called my name. It feels like decade had passed since the last time I heard him call my name. Hearing my name come from him made something inside me crumble.

My eyes burned. I keep my tears at bay. Nilabanan ko ang pag-usbong ng kakaibang sakit sa puso ko. Taking a deep breath, I consciously relaxed. I made a mental note to myself to never show how weak I feel right now. Pagmulat ko ng mga mata ay sumalubong sa akin ang namumungay niyang mga mata.

"What are you doing here?" I said, almost inaudible. Sa isip ko'y nagpapasalamat ako at hindi pumiyok ang boses ko.

"I'm only here because of you." He nonchalantly said. His gaze was scorching hot, his jaw tight and hard.

"W-What?" tanong ko. I freeze when he suddenly pulled me into a hug. I gnawed my lip trying to keep my emotions from surging too close to the surface, lalo na nang marinig ko ang sumunod niyang sinabi.

"I want to win you back.... I'm losing my mind without you."

Para akong napasong napatulak agad sa kanya pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Then I slapped him hard enough to turn his head.

"Iyan! At baka sakaling magising ka at marinig mo ang sarili mo! Ang kapal din ng mukha mong sabihin 'yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo sa akin!" nagpupuyos kong sinabi. He turned his face back to me. Nakita kong dumugo ang gilid ng kanyang labi.