My Ex-Boyfriend. [BOOK 1&2] COMPLETED

chapter twenty nine.

[Gian's POV]

"Gian, ano mo si Ivannah?" Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ko lang ang pagsusulat ko. Now he cares? Samantalang dati, I was begging for his attention pero hindi niya ko binigyan, now this? How ironic.

I stood up para pumasok sa kwarto ko, walang mangyayari kapag dito ako nagaral. Masasabutahe lang dahil nandito tong walang kwenta kong ama.

"Don't you dare turn your back on me Gian Rafael!" Humarap ako sakanya. Tss.

"Ano naman sa'yo kung ano ko si Van?" Lumapit ako sakanya. "Don't tell me gagawin mo ring babae si Van?" Napahawak ako sa bibig ko ng suntukin ako ng ama ko.

Ngumisi ako sakanya. "Oh? Ba't ka guilty?" Napahawak siya sa sentido niya.

"Gian, why do you hate me so much?" Halos tumawa naman ako sa sinabi niya. Seriously? Hindi niya alam? Nakakatawa.

"Kasalanan mo kung bakit nandun si Mama. Then tatanungin mo ako kung bakit galit na galit ako sayo? Grow up pa!"

"Hindi ko ginustong makunan ang mama mo. Mahal ko ang mama mo, pero may kasalanan din sa sa nangyari. Don't blame it all on me son," Hindi ko na siya pinansin at tinalikuran ko na siya.

"Ivannah is special to me. She makes me happy, so don't interfere with us."

**

[Lauren's POV]

Kumakain kami ngayon ng lunch, buti nga at nakumpleto kami, madalas kasi ako lang ang naiiwan sa bahay saka si Ate Daniela, si Ivan, masyadong busy sa company niya, si Renz at Vannie busy sa school commitments, si Dane pumapasok na rin. Kaya I'm happy na kumpleto kaming kumakain ngayon.

"Vannie, mamaya ka na magtext nasa harapan ka ng kainan." Sabi ni Ivan ng mapansing may katext si Van.

"Sino ba yang katext mo at ngi'ngiti ngiti ka jan? Siguro boyfriend mo yan ano?" Sabi naman ni Ate Daniela. Nagkatinginan naman kami ni Ivan saka lumingon kay Ivannah.

"Ano ba kayo? Silly. It's just Gian." Napatigil naman ako sa pagkain ng marinig ko kung sino ang katext ng anak ko.

"Ivannah, ano mo ba yang Gian na yan?" Napatingin sa amin si Vannie.

"Mom, Dad, he is just my friend. I made a promise right? That I would only go into a serious relationship when I reach 18." Nakikita ko sa mga mata ni Ivannah na may namumuong something sa kanila ni Gian. I don't want to be my daughter's reason why she can't be happy with him pero hindi pwedeng maging sila.

"Mom, Dad? Aalis lang ako okay. Makikipagkita lang ako kay Gian." She gave us a smack on our cheeks bago siya tuluyang umalis.

"Ivan.." I started worrying, wondering why is destiny so playful. Bakit ba pinaglalaruan kami ng tadhana?

**

[Ivannah's POV]

"Gian? Yo! Bakit mag'isa ka jan? Dapat kanina mo pa ako tinext." I saw him on a swing habang nakahood. Umupo ako sa isa pang swing and he looked at me.

"Oh my god Gian! What happened? Have you got into trouble? Tsk! I told you not to get involved there!" I saw a bruise on the side of Gian's mouth. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya pero hindi siya tumitingin sa akin.

I was shocked when I felt a liquid substance on my fingers. I realized he was already crying.

"Bakit ba hindi ako maging masaya sa putang inang buhay na to!" Nakita ko ang kamay niyang naging kamao at hinawakan ko yun.

"Gian, wag kang magpakalunod sa galit. Ang buhay para yang gulong, minsan nasa taas ka, pero madalas, nasa baba ka. You just need to look on the positive sides. Life is better when you know how to make it." I smiled at him at napansin kong nakatingin siya sa akin. Halos manigas naman ang buong katawan ko ng hawakan niya ang pisngi ko.

Nakita ko ang mata niyang puno ng lungkot, takot at pagdududa.

Unti unting lumapit ang mukha ni Gian sa mukha ko, bumibilis ang paghinga ko. I gasped for air. Ang bilis ng tibok ng puso ko, bakit ganito?

Matagal na rin kaming palaging magkasama ni Gian, he was there always for me, and as return, I'm doing the same. Nakilala ko kung sino siya, kung ano ang pinanggagalingan niya, hanggang sa naging crush ko na siya.

Oo, naging crush ko si Gian, sakanya ko nakita ang ideal man ko. Para siyang si daddy. Ganto rin ang ginawa niya para mapasaya si mommy.

Kung tinatanong nyo kung bakit naging? Kasi hindi ko na siya crush, mahal ko na siya. Tsk, masyado bang mabilis? Hindi ko rin alam. Love is timeless.

I closed my eyes and at the sudden, his lips reached mine. I felt butterflies around my stomach, tinggling every intestines inside me, I felt secured by his kiss.

Nang hugutin niya ang labi niya, napatingin ako sakanya. Napahawak ako sa labi ko. Damn!

It was my first kiss, I then realized..

Napakagat ako sa labi ko. I'm sure I'm so red this moment. Hindi ko pa rin masink in na first kiss ko yun! First kiss ko! OMG!

Tumayo ako, "I-I need to go." Tumayo rin si Gian para sana habulin ako pero hindi na ako nagpapigil at sumakay na ng cab.

Shit van! Kanina lang friends ang sabi mo sa parents mo! Tapos ngayon ganito? How could I keep my promise? Arghh! Lara Ivannah Santos! You are such an idiot!!

**

[Gian's POV]

Kinabukasan, sa university, hindi ko naabutang pumasok si Van. Hindi ko alam kung inagahan niya, or nagpalate siya basta ang alam ko, iniiwasan niya ako.

Hindi ko naman sinasadya ang nangyari kagabi. Nadala lang ako ng lungkot ko at nadala ako sa mukha ni Vannie. Alam ko ang tanga ko dahil ginawa ko yun ng walang permiso ni Ivannah pero hindi ko mapigilang matuwa, dahil si Vannie ang nahalikan ko at hindi ibang tao.

Lunchbreak na, lumabas ako para hanapin si Vannie, hindi ko pa kasi siya nakikita buong umaga.

Habang naglalakad ako sa corridor ay nakita ko si Vannie na naglalakad. Napatingin siya sa akin at saglit din kaming nagkatitigan. Pero umalis din siya agad pero hinigit ko ang kamay niya.

"Van, tungkol sa kahapon, I didn't mean to-"

"No, It's ok." Hinila ko siya palapit sa akin saka ko siya niyakap. I don't care kung may nakatingin sa amin, kung pagchismisan kami, kung maPDA kami basta kailangan ko siyang makausap.

"G-Gian.." Sa pagtawag niya ng pangalan ko ay siyang paghigpit ng yakap ko sakanya.

"Van, ayokong mag'away tayo dahil sa halik na yun. I know, it's your first kiss, but so do I." Napabitaw naman si Ivannah sa yakap ko and stared at me.

"What? Ako ang first kiss mo?" Umiwas ako ng tingin sakanya saka tumango. Nakakahiya ba to? Hindi pa kasi ako nagkakagirlfriend. I never loved.

''Alam mo ba." Sabi niya. Alam ang alin? Nagulat ako ng bigyan niya ako ng smack sa labi. Nanlaki naman ang mata ko. Naglakad na siya palayo. Ayoko ng palampasin to.

Sumigaw ako. "LARA IVANNAH SANTOS! MAHAL NA MAHAL KITA!!" Tumigil siya sa paglalakad at humarap sa akin.

"Really? Don't worry, the feeling is mutual. I love you too Gian."

-
comments please!