Mevsimler geçiyor
Zaman değişiyor
Ve ben her yeni güne hala sensiz uyanıyorum
Tanıdık sokaklar biliyorum
Utanıyorum geçmeye
Konakladığımız mevkiler
Hepsi şimdi uzak bize ,hepsi bizsiz
Her doğan güneş batıyor gece
Ve ben her yeni güneşe hala sensiz günaydın diyorum
Bir nefes hissediyorum bazen omuzumda
Sıcak ve sevginin en üst boyutunda
Dönüp bakıyorum
Duruyorum... var mısın hala?
Ve ben hala sensizim, yazık nasıl üzülüyorum..
Duruyorum bir depremdi ama dimdiğim hala
Çatlaklarım var
Sızıntılarım var
Gözyaşlarım had safhada
Tozlandı raflar sensizken el sürmedim hiç
Yazık,ben sensizim, ben sensiz bir hiç..
Zamanın örtüsünü kaldırıp sirkelemek isterdim balkonumdan
Yönü dağlara bakan,parklara bakan, sana bakan balkonumdan
Biraz geriden bana Baksan,bilsem oradasın hala
Ama yok ..yok yok...biliyorum imkansız hala...
Halim yaralı bir kuşun kanadı
Halim sessiz bir keman,ahvalim vahim
Ahalim çok sesli koro gibi
Sen ise sessiz,dilsiz
Yaşıyorsun değil mi?
Bari yaşadığını bileyim bensiz..
Kanununu bozdun kalbimin
İzinliydin benden yana,haklısın
Sen ne desen haklısın
Ben ne desem sözlerim boş sana
Kalbim koş derken aklım dur der bana
Sen haklı kal ,sen hep kal
Sen iste kalırım kimsiz ,kimliksiz
Zaten benim sensiz ellerim boş,odam loş ben sensiz kimsesiz..
Bir ince tel misali eğildim,büküldüm,dürüldüm zaman çıkmazında
Kaybettim aslında buldum sandığım her şeyi en başta
İyidir dedim,güzeldir,hoştur,hoşgelsin
Hiç diyemedim ki hoşgeldin
Çünkü sen ne zaman gelsen hep gittin
Sen hep gittin ben senin her gidişinde bir kere daha bittim
Ben bittim sen ise bitmeme izin verdin
Bir göz yumuş,bir korkaklık adına ne dersen de
Artık bu saatten sonra gelsen de bir gelmesende..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
