Ruhuma hediye esmerliğinden kalan siyah renk
Bana aldığın kırmızı güller de siyahlaştı zamanla
Zamanla zamanlama hatası yaptığım
Ve zamanla yaptığım zamanlama hatasının etkilerinin hiç de geçecek gibi olmadığını farkettim
Beklentim yok dedi iç sesim
Geleceğe dair....
Sanırım
Yaşamaya ara vermeliyim
İğreti duruyor yaşamak üstümde
Yakışmıyor yaşamak
Ama yaşayamamakta felaket
Yaşamak amacı yok elimde
Önüm zamansızlık tıkacıyla tıkalı
Siyah duvarlar da izin vermiyor yaşam evresini geçmeme
Ve akmıyor beyazlık kalp hücreme...
Ummadığım taşlar hep yardı kalbimi
Ve içini acıyla doldurdular
Dolduranlar saki sanki
Bir Musa'nın asası gerek , bir mucize
Yarılmış, benliği çıkarılmış kalplere
Bana ,ona ,her kimeyse
Ve ben her ne isem işte...
Ben ve benciller devri şimdi, ahirdeyiz
Sen ve senciller yeni başladı yaşamaya
Siyah tomurcuk taşır rüzgarlar avluma
Egoistler cirit atıyor
Madalya var kazanana
Yazık...
Yazık ki ben
Tüm siyah duvarların içinden zor bela geçmekteyim
Sona ulaşamıyorum
Ve ben her daim
Sensizliğin grevindeyim
Yasak yudumdan içtim
Artık bir Adem'im...
Adem yokluktur
Yokum
Adem'im...
Yasaklar yurduna girdim
Tövbelerim sürçüyor
Adımlarım yavaşlıyor
Yaşayamıyorum
Düştüm, siyaha bulandım
Zamanım yok kalkmaya
Sana zahmet
Tut elimden beni kaldır
Hâlâ kaldıysa biraz merhamet...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
