Sessiz çığlıklarım var benim
İçim bağırır avaz avaz..
En kötüsü de sesimi duyan olmaz..
Şubattı ben seninle yeni bir hayata adım attığımda
Yeni ama eski sayılır..
Kışları severdim ben yağan ,her yeri huzur örtüsüyle kaplayan beyaz karlarıyla.
Şimdi kış sadece sen demek benim için
Ve kış hüzün veriyor ruhuma ..
Kış hatırlatıyor bana
Mutlulukları , aynı zamanda imkansızlıkları
Ve sokaklar hep sen kokuyor burda..
Pastaneden aldığımız mis kokan poğaça ve yiyerek yürüğümüz o yağmurlu kış yolları seni hatırlatıyor dur durak bilmeden..
Seni hatırlatmayan ne var ki zaten bu şehirde.?
İçim çığlık çığlık bağırır işte bu yüzden
İster ki kış gelmesin
Bana seni hatırlatan kış hiç gelmesin
Ama sen gel
Bitmesin....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
