İnce bir ipte yürür gibiyim
Kaderle aram iyi değil
Ayaklarım dolaşıyor
Dizlerim boşta
Kederle sırdaşım
Durduramıyorum kayıp giden anı
Hatıralarım yol aldı gidiyor
Gitmeyin ne olur..
Yada gidin zaten siz kalsanızda ben işe yaramazım
Kendimi kandırmaktan başka bişey yapmadım
Soluk bir kağıda çizdim resmini
Kabul ettim boyun eğdim kader bildim ismini
Sonra dedim keder bu,yüzün canlandı zihnimde
Sonra ellerin tuttu ellerimi hayalimde
Kader dedim,kader ne kadar acımasız
Sınavım kötü geçiyor farkındayım kağıdım başlıksız
Bir başucu lambası gibi dışım süslü
Ama çare yok içim dağınık patlak bir ışık
Süsümdür şiirlerim, hepsi sana armağan
Bilsen ne çok yazdım senden sonra,
hepsi senden bana kalan
Bana kalan bir resim her gün merakla baktıgım
Baktıgım ve her gün bir kırıntı aradığım
Sev artık,birini sev , git sakın gelme geri
Yada gitme ne olur nasıl özledim bilsen seni..
Seninleyken Sendim,senle Sendim,ben ben değil Sendim sanki
Sanki güneş aya kavuşmuştu
Kavrulmuştu ellerimin çatlakları
Sanki saatler yelkovanı bulmuştu
Evet leyla mecnununa kavuşmuştu
Ama hepsi sanki ,hepsi belki,hepsi acaba
Ama sanki hepsi bir vahim hayal ürünü gerçek olamaz asla
Sanki ben kendimi buldum ararken seni bu ışıksız yolda
Evet evet biliyorum ben artık benim,hiç olmadığım kadar sonunda..
Gitme...son kez söylüyorum bunu bil
Yada git ama bir cümle bırak bana
Bir cümle ki ölene dek okumalıyım
Bir cümle ki sonu üç noktalı belki devamı gelir..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
