Seni bana hatırlatacak şeylerden kaçıyorum köşe bucak
Kovalıyor beni hepsi peşimden düşman gibi
O toprak yolumuzda yürümek zorundayım mesela
Yada geçtiğin caddelerden geçmek zorundayım
İçtigin bardaktan su içmek zorundayım
Aylar sonra ilk kez bugün en sevdiğin çikolatadan yedim
Yedikçe düşündüm düşündüğümde varsın çünkü
Oysa yoksun gerçekte
Düşünmek seni olabildiğince
Alabildiğince kalbimin içine beni seven kalbini...
Dar odalarda kalmış gibi kafam gömülmüş bedenimin içine
Bir garip hissediyorum kendimi
Düşününce seni...
Maalesef
Burada bitmemeliydi diyebiliyorum sadece
Orada da , şurada da bitmemeliydi
Gözlerin gözlerimin bebeğinden silinmemeliydi
Ne bileyim işte gitmemeliydin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
