Beni bekledi
hayat çizgisinin
en ucunda soğuk ölüm...
Soğuk ve davetkar sesiyle,
gel artık diye...
Sana koşmuştum o sıra
kurtulurum belki diye..
Sende bana...
O sarı,
toprak yolun
tam ortasında buluşmuştuk..
Kuyulardan çıkarmıştık sevdayı.
Biraz ferahlamıştı..
Adına aşk demiştik sonra...
Heves değildi ki geçmezdi
Kalırdı ömürlük demiştik...
Kalmadı..
Bitti aşk..
Yorulduğumda
sana her gelişimin ardından,
Dinlenmeye vakit ayırdığımda,
Ben sana gelmezsem
sen bana gelmiştin hep..
Gelişlerini sevmiştim önce
Sonra
gözlerime yansıyan gülüşlerini..
Ama bitti
Artık tükendi
senin elinde benim yüreğim..
Bitti tükendi artık
sevmediğini anladığım kalbinde benim sevgim...
Her neyse işte,
Şimdi,
Ben seni hiç gelmemiş,
Hiç sevmemiş sayıyorum..
Ben seni
Kalbimin taa içine gömüyorum...
Üzgünüm ama
Ben artık seni unutuyorum...
Artık sen kal
Çünkü ben gidiyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
