Hava içine çekmiş tüm sıcaklığı
Hava kirli
Hava kasvetli senin gibi..
Kalmamış sevinmeme sebep
Soğuk..
Parkta çocuklar oynamıyor
Kediler kürklerine rağmen üşüyor
Ve kuşların kanatları yerlerde sürünüyor
Yalnızım,
Yalnız bırakıldım,
Onun seçimi....
Onsuz olmamı o seçti..
Fabrika dumanları kirletiyor nefesimi
Ciğerlerim astım..
Sahi bana rastladığında sen kaçtın.?
Biraz sevdin beni işte
Az biraz
Sonra kaçtın...
Bu yüzden biraz şaşkınım..
Kapanmaz bir yara açtın
Bu yüzden biraz kızgınım..
Bugün kırgın değilim sana
Bugün ben ısıtmayan havaya,
Üşüyen kediye,
Ve uçamayan kuşa kırgınım...
Birazda vurgunum sanırım
Solumda yangınım..
En korktuğum şeydi yangın
Bizim ev dumanlı bu yüzden..
Her zamanki yerinde bekle
Görürsün zaten
Bu duman sana doğru gelen bir salgın..
Her zamanki yer demişken
Oraya biraz sevdiğin şeylerden bıraktım
Belki gelirsin diye
Biraz hindistan cevizli kurabiye,
Biraz bonibon,
Bir bardak kaçak çay,
Ve üşüme diye bir hırka...
Bir de tabi çifte kavrulmuş sert kahve.
Belki seni getirir kendine
Gittiğin yerden..
Belki seni ısıtır üşüdüğün yerden,
Belki sana hatırlatır beni,
Beni unuttuğun yerde.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
