Bu gece de kapanmayacak gözlerimin perdeleri belli
Bu gece de ruhum içmeden sarhoş
Bilirsin kullanmam içki
Tek zararım kendime halbuki
Küçükken sevmek istediğim civcivi öldürmüştüm istemeden
Bundan başka suçum yok
Tek zararım kendime halbuki
Halim atılmış ve düşeş gelmemiş bir zar tavlada
Hava soğuk, balkon demirleri üşütüyor ellerimi
Havan soğuk bana karşı
Oysa sözler vermiştin kızgın ateşlere denk
Mevsim kış, mevsimim kış
Ateşler artık köz sanki...
Uyuyamıyorum lanet olsun gecelere
Uyuyamadığım her gece zindan hücrelerime
Beni alın bu şehirden fazlasıyla kırıldım
Kırılgandım zaten ama bu şehirde dağıldım...
Boğazımı yakıyor bu zehirli yudumlar
En çok geceleri ağrılarım sızılar
Lanet bir gece düşmüştü gönlümün ortasına
Bundandır tüm geceler bana onu sayıklar
Ama korkmasın o bütün zararım kendime
Aksine ona faydam dokunur bir anlasa halim ne...
Gidiyorum, geride bırakarak tüm yaşanmamışlıkları
Açıyorum tüm evin tüm musluklarını
Ve ocağın bütün düğmeleri uyanık
Ya bu şehir ,ya bu lanet geceler
Yada bu soğuk mevsim
Gidiyorum isteyerek
Beni artık yok sayın....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
