Bugün hava yağmurlu
Ağlak gök..
İçim de bir tuhaf zaten.
İçim salya sümük..
Ağlak ..
Tüm şehir uykuda
Senli ben uyanık..
İçimde taze bahar otları
İçimde kahkahalar
İçimde tuzlu ayranlar
Ortaya karışık.
Herşey karışık.
Ve herkes karışık.
Ben dahil...
Burnum da toprak kokusu yağmurdan sonra...
Evlerin ışıkları sönük
Yüzüm ona dönük
Kalbim sönük
Hava buz
Siyah bulut bıraktı sevgilisini yer yüzüne
Acemice...
Düştü toprağa pervasızca..
Ona giden yollar sel..
Üzgünüm..
Hüznümün sebebi üzgünlüğüm
Üzgünlüğümün sebebi üzdüğün
Acemiyim
Başaramadım bu işi..
Bulaştı kir elime,yüzüme,bedenime..
"İnsan her yaşın acemisidir "der Dostayevski,
Bu yaşım acemiydi sayesinde..
Acemiliğime geldi üzgünüm sayesinde..
İçimde bir dozer
Acemice yıktı ruh evimin duvarlarını
Yol bildiğim kaldırımları...
İçimde bir tank
Önüne geleni kaptı
Götürdü acemice..
Üzgünüm,üzdüm sayesinde herkesi
Üzdüm sayesinde beni..
Üzgün mü ki çünkü üzdü beni....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
