Elimdekilerin değerini bilmem
gerektiğini öğretti hep annem
Bildim de yaşadıkça
Yani belki de öyle sandım
Belki böyle sanmayı öğrettiler bana
Yada ben yalnış öğrendim
Bak bu gece de dertliyim
Ama sevemedim...
Birini daha kaybettim bu gece
Bir yaprak daha düştü dalından zamansız
Değerini bilemedim..
Yada öyle sandım
Bildim sandım
Ne bileyim....
Sanırım böyle öğrendim
Kaybettiğimde anladım
Meğer ne çok sevmişim...
Yatağımın kenarındaki çekmeceden
Parfüm şişesinin dibindeki kokun geliyor burnuma
Solumda atmaya çalışan kalbiminse
En derininden acın
Bu açıyı sevemedim
Sol açım sancılı
Solum bana sancı
Sancı veriyor
Bilirsin belki sende
Soldaki acıyınca
İyileşmiyor hiç bir yara
Böyle öğrendim ben büyürken
Sol önemli
Acıtma...
Bilmiyorum ama
Farkında mısın yaptığın hatanın..?
Böyle mi öğrendin sen büyürken
Bilemedin değerimi
Sana öğretmedi mi hiç annen..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
PoetryOkyanuslardan rıhtımlara doğru, son sürat gelen bir kasırgaya tutulmuştum.. O rıhtımlar da değersiz bir mal gibi unutulmuştum.. Yitik ve yıkık bir yoldu varmaya çalıştığım ,bir kalp yarasıydı sarmaya çalıştığım... Ne çare unutulmuştum.... En kötüsü...
