SIZI

Günaydın

Günaydın..
Bu sabah günü eteklerinden hüzün akan penceremden selamladım..
Bu sabah senin şehrini merhabaladım..
Dört nolu çarşının yönüne çevirdim yönümü
Aldım kuzeyi arkama
Yasladım sırtımı ulaşılmaz ,alışmaz dağlara..
Ve dedim ki
Günaydın gönül sızım
Günaydın gönül hırsızım
Günaydın kalbi arsızım
Ruhu tek mermili tüfek,elleri kan,
Yüreği sevdadan bihaber olan vefasızım.
Unuttun mu unutmam dediğin ,ezberlediğin şiirleri?
Unuttun mu birlikte okuduğumuz dizeleri?
Sen şimdi gerçekten unuttun mu senin şehrini merhabaladığım bu pencereyi?
Bu balkonun önünü,
Bu aşk-ı zelzeleyi.
Sabahın ilk ışıklarında ,ilk günaydın mesajlarının hafızalarda bıraktığı lezzeti unuttun mu yani?
Günaydın günaydın....!
İnşallah bir gün ,bu huzurlu sabahları huzursuzluğa çevirdiğin günleri hatırlarsın ve sana da ayar gün.
Bana küskün hem dün hem bugün
Çünkü dün,sen beni bıraktın...
Tüm bugünler şimdi tıpkı dün gibi
Çünkü sen,dün beni bıraktın..
Dündü..
Naçar bir gündü
Biraz kara
Biraz da eksik bir vefa ile aydınlanan bir gündü..
Yinede olsun sana günaydın...
Günaydın elleri tesbih tanelerinin arasında nasır tutan adam..
Günaydın her şeye rağmen unutulmayan yaram..
E hadi sana da günaydın olsun benden sana armağan..
Bugünleri sev olur mu?
Ve dünleri unutma..
Dün bırakmıştın beni
Dün çekmiştin ellerini
Ve dün,gün aymamıştı sanki..
Geçmeyesin diye bizim buralardan yollarına dikenler serptim en güzel güllerden koparıp,
Gülmeseyin bir daha diye beddualar sıralayıp,
Nasıl unutur beni diye diye dilimi aşındırıp,
Sildim seni bugün..
Ve günlere küstüm sana aydıkları için
Ve bugünlere küstüm beni sana unutturdukları için.
Kendime küstüm senin beni unutabıleceğin yaşta olduğum için..
Kendime küserim ben bir , birde sana zaten
Üzgünüm ama
Ben beni unutabileceğin yaştayım senin..
Günlerin yinede aydınlık olsun senin..