KALBİM SENİN

7.Bölüm

AZRA DOĞAN

Sertçe çekip çıktığı kapıya bakakalmıştım.Bir süre kendime gelemedim.Adamın davranışları karşısında afallamıştım.Sonra bulunduğum durum gelince aklıma kafamı savurup hızla kabanıma yöneldim.Tam kabanı elime alacağım sırada unuttuğum bir gerçeklik dank etti beynime.

Adnan ve adamları.

Derin bir nefes alıp başımı ovdum.

Şimdi ne halt edecektim?

Cevabını bilmediğim bu soru beynimde dönüp dururken yavaşça adım atmaya başladım.Önce şu odadan çıkmalıydım.

Acaba mayışmış yüzü Adnan'ın adamları görmüş müydü?

Gerçi görmüş olsalardı şimdiye kadar buraya da çıkmış olurlardı.Bu tahminden cesaret alarak kapıyı aralayıp odadan çıktım.

Asansöre binip Adnan'ın adamlarını atlatabilirdim ama asansöre ulaşabilmek için alt kata inen merdivenlerin önünden geçmem gerekiyordu.Yani Adnan'ın adamlarının önünden! 

Koridorda yavaşça ilerlemeye başladım.Gri gözün odasının önünden geçerken bir süre duraksayıp kapıya diktim gözlerimi.Acaba tekrar yardım istesem kabul eder miydi?

-''Hayatım boyunca karşıma çıkmazsan ödeşmiş oluruz.'' diyen sesi tekrar kulaklarıma dolunca kafamı savurup yavaşça yürümeye devam ettim.

İlk işim ve şu durumda yapabileceğim tek şey;gözükmemeye çalışarak Adnan'ın adamlarının alt kata inen merdivenlerin sonunda olup olmadıklarını öğrenmekti.Merdivenlere yaklaştığımda duvarın dibine doğru ilerlemeye başladım.Merdivenlerin sonunu görmeye çalışarak,duvara sürtüne sürtüne kafamı biraz öne uzattım.Hiç insan sulieti görmeyince biraz daha uzattım kafamı öne doğru.Ve biraz daha..Sonra biraz duraksadım.

Yoktu işte.Kimse yoktu.

Ne yani Adnan kandırmış mıydı beni?

Azra koş kızım koş dikilme.. diye hareket ettirmeye çalıştım kendimi.Ve ardından hızlıca asansöre doğru koştum.Düğmeyi resmen yumruklayarak,ışıklı göstergedeki sayıya diktim gözlerimi.

12.

13.

14.

15.

Ve sonunda kapı açıldı.Hiç beklemeden içine girdim ve giriş katın tuşuna bastım.Adrenalin yaşamaktan kalp krizi geçirmemiş olmam neredeyse mucizeydi.

Soluklarım yavaşça düzene girerken asansörün kapısı açıldı.Kendimi hiç duraksamadan geniş koridora attım.Yavaşça ve etrafı dikkatlice gözetlerken resepsiyona doğru yöneldim.Çıkış kapısını oradan rahatça görebilirdim.

Kabanımın yaka uçlarını olabildiğince kaldırarak yüzümü gizlemeye çalıştım.Saçlarımıda kabanın içine sokuşturmuştum.Yavaşça,dikkat çekmemeye çalışarak kafamı çıkış kapısına çevirdiğim an donup kaldım.

Kumral saçlı adam hala oradaydı.Daha da kötüsü yanındaki iki,iri adamla sohbet ediyordu.Birken üç oldular.Süper.

Hadi bakalım Azra..Sıkıyorsa şimdi kurtul.

Gözlerimi kapattım tükenmişçe.Derin bir soluk çektim içime.Ellerimi de destek almak için resepsiyon masasına dayadım.Bir süre öylece duraksadım.

-''Bir sorun mu var hanımefendi?'' 

Resepsiyondaki kadının sesini duyduğumda hızlıca gözlerimi açtım.Bu kadın buraya ilk girdiğimde odanın kartını veren ve kıskançlıkla beni süzen kadın değildi.Öbürünün mesaisi bitmişti herhalde.