KALBİM SENİN

36.Bölüm

AZRA DOĞAN

Havaalanından valizlerimizi alıp,taksiye bindiğimizde heyecandan kalbim küt küt atıyordu.İlk kez ona bu denli açıkça adımlıyor,kollarında,her daim yanında olmak istediğimi bariz göstermiş oluyordum..Artık tamamen ona teslim oluyordum,herşeyimle...Gerçi şu an küt küt atmakta olan organ benden bağımsız halletmişti bu işi..Hemde çok öncelerden..

Başımı cama yaslayıp,yanlarından geçtiğimiz arabalara bakarken,Eymeni ilk gördüğümde ne söyleyeceğimi,nasıl davranacağımı düşünmeye başladım.

Muhtemelen evden ayrıldığımızı şimdiye kadar öğrenmişti.Delirmişti,sinirlenmişti de..Hatta belkide bizim nerede olduğumuzu araştırmaya bile başlamıştı..Evet!Kesinlikle.

Beni göreceği o ilk anda öldürmek isteyeceğini biliyordum ama hiç durmadan boynuna sarılacak ve o huzur kokusunu içime çekecektim.Sabırsızlanıyordum.Onun kollarının arasında olmak için,gri gözlerine bakmak için deliler gibi sabırsızlanıyordum.Düşündüklerimle istemsizce sırıtmaya başladım ve eve çabucak gidebilmek umuduyla akıp geçen yolu izlemeye devam ettim.

ÖZLEM DOĞAN

Taksi durduğunda,cüzdanımdan parayı çıkartıp şöfore uzattım.Azra çoktan arabandan inmiş,evin bahçe kapısına doğru koşar adım ilerliyordu.

-''Deli kız.'' diye mırıldandım gülerek..Son 5 saattir yüzündeki gülüşten ne denli mutlu,heyecanlı olduğu farkediliyordu.

-''Bir şey mi dedin abla?''

Taksicinin sesiyle bakışlarımı bahçe kapısından,taksiciye çevirdim.''Hayır.'' dedim tebbessüm ederek ve paranın üstünü alarak indim.

Elimdeki küçük bavulla birlikte eve doğru ilerlemeye başladım..Bahçe kapısından girdiğimde,derin bir nefes çektim içime..Garip ama bu eve adım atmamla birlikte saçma bir güven her bir yanımı sarmıştı sanki..Bir anda huzur dolmuş,korkuları ardımda bırakmıştım adeta..

Havuzu geçerek iki katlı muhteşem villanın açık olan meşe kapısına doğru yürüdüm..Elimdeki küçük bavulu,parmaklarımın arasında biraz daha sıkarak,kapıdan içeriye bir adım attım ve o tanıdık sıcaklığa bıraktım kendimi..Uzuvlarım yavaşça dinginliğe ererken,bakışlarımı mutfağın kapısında durup,boş boş duvara bakan Azra'ya çevirdim..Sonrada sönük,üzüntü dolu bakışlarla ona bakmakta olan hizmetçiye..

İstemsizce elimdeki bavul parmaklarımın arasından kayıp düştü ve eş zamanlı olarak mutfağın kapısına doğru ilerlemeye başladığımı hissettim..

Beni gören orta yaşlı hiçmetçinin bakışları gözlerime saplandı..Tam o anda içime tarifsiz bir sıkıntı yayıldı..

Kötü bir şey olmuştu.Çok kötü bir şey..

Azraya biraz daha yanaşıp,omuzlarını kavradım..Yüzünü avuçlayıp,gözlerime bakmasını sağlamaya çalıştım..Olmadı.Yapamadım..

Yüzündeki donuk gülümsemeyle,pür dikkat duvara bakıyordu..Yeşil gözlerinde parıldayan yaşlara şahit olmasaydım,ne hissettiğini anlayamazdım..

-''Ne oldu?'' diye fısıldayan kendi,korku dolu sesim doldurdu kulaklarımı o dakikada..

Cevabı,Azra'nın yerine sessizlik verdi..

-''Ne oldu?'' diye fısıldadım tekrar bakışlarımı hizmetçi kadının soluk yüzüne çevirerek..

-''E-Eymen bey kaza g-geçirdi...''

Sesi kulaklarımda yankılanırken,bakışlarım istemsiz Azra'nın bembeyaz olmuş,güzel yüzüne kaydı..Çenesindeki kasılmayı hissederken,akmamak için direnen gözyaşları gözlerini ebedi bir parıltıya tabi tutmuştu..Derin bir nefes alıp,omuzlarını biraz daha sıktım..