KALBİM SENİN

9.Bölüm.

Bu bölüm geçen bölümün Eymencesi :) Eymenin bakışındanda yazayımda hissettiklerini az çok çözmeye başlayalım :D İyi okumalar!

EYMAN ATAMAN

-''Pezevenk..''

Bu kelime beynimde dolanıp dururken gülmek geliyordu içimden.Küçücük bir kızın böylesine cesaretli olması şaşırtmıştı beni.Aslında cesareti korkusunu saklayamıyordu.Gözleri gözlerimdeyken çaresizliğin ardına gizlenmiş saf korkuyu görebilmiştim.İşte buna şahit olmak garip hissettirmişti.O an karşımdaki çaresiz kızı Melis yerine koydum.Çığlıklarını duyduğumda,yardım etmiş olmam bundandı.

Yatağa doğru ilerleyip,sırt üstü uzandım.Bir,iki saat kestirsem iyi olacaktı.Tam gözlerimi kapattım derken cep telefonumun melodisi doldurdu kulaklarımı.

Sinirle yastığı sıkıp,telefona uzandım.Ekranına bakınca Gülten yazısıyla karşılaştım.Korkuyla hemen telefonu kulağıma götürdüm.

-''Alo.Gülten teyze?''

-''Eymen,benim canım.Otelde misin?''

-''Bir şey mi oldu Gülten teyze?'' Nefesim kesilecek gibiydi.Yatakta doğrulup,başımı ovmaya başladım.

-''Baban uyandı canım.'' demesiyle yataktan fırladım.

-''Hemen geliyorum.'' diyip telefonu kapatacağım sırada telaşla ''Yok.Dur Eymen gelme.'' dedi.

-''Ne demek gelme? Neden gelmeyeyim?'' diye sordum merakla.Bir süre sessizlik oldu.Sonra derin bir nefes verdiğini duydum.

-''Baban gelecekse yanında gelinimi de getirsin diyor.İnat etti oğlum.Gözüm açık gitmeyeceğim oğlumun mutluluğunu göreceğim öyle gideceğim diye tutturdu.''

Siktir.

Genemi o mevzu?

Adam ölümden dönüyor,düşündüğü şeye bak.Ah be babam yaşadığın onca şeyden sonra hala nasıl güvenebiliyorsun mutluluğumu bir kadının sağlayabileceğine.Onunda fahişe olmayacağını nereden biliyorsun?Senin karın gibi.Ya da beni doğuran kadın mı demeliydim?

Bunları babama söylemeyi deliler gibi istiyor olsamda yapamıyordum.Kalbinin dayanamayıp,hepten iflas edeceğinden korkuyordum.Neredeyse her ay bu lanet hastalık gelip yokluyordu onu.Sonucunda ya hastanede açıyordu gözlerini ya da hastaneyi döktüğümüz evde.

Gülten teyzenin ''Eymen?'' diyen sesini duyunca derin bir nefes aldım.

-''Oğlum en azından rol yapabilecek birini bul.Şu adamcağızı yalandanda olsa biraz mutlu et.İyileşmeye başladığında alıştıra alıştıra söylersin.''

Hiç iyileşmiyordu ki.Nasıl alıştıra alıştıra söyleyecektim.Her an elini kalbine götürüp,yere yığılacak diye tetikte bekliyordum.Ama Gülten teyze haklıydı.Artık bir şeyler yapmanın zamanı gelip geçiyordu.Şu otelden çıkıp bir şeyler ayarlamalıydım.Rol yapabilecek birini bulmalıydım.

-''Tamam Gülten teyze.Bakacağım bir çaresine.'' dedim ne bok yiyeceğimi bilmeden.Telefonun öbür tarafından bir sevinç nidası yükselince gülmeden edemedim.

-''Yavrum benim.Çok bekletme bizi.Adamcağız ne kadar belli etmese de görmek istiyor seni.'' dedi neşeyle.

-''Tamam.'' diyip telefonu kapattım.

Yatakta doğrulup ayağa kalktım.Giyinip,tam odadan çıkacağım.. komidinin üzerindeki sabit telefon çalmaya başladı.Yok yok bu gece rahat yoktu bana.Sakin olmaya çalışarak komidine yönelip,açtım telefonu.

-''Evet?''

-''Bir müşteri sizinle görüşmek istiyor Eymen bey.''

-''Neden?''