KALBİM SENİN

33.Bölüm

AZRA DOĞAN

Koşarak koridoru ardımda bıraktım ve odamın kapısına geldiğimde derin bir soluk çektim.Annemin beni bu halde görüp,şüphelenmesine gerek yoktu.Usulca kapının kolunu indirip,sessiz olmaya çalışarak içeriye girdim ve ardından kapıyı kapattım.Gözüm hemen odanın ortasındaki yatağa kaydı.Boştu.Annem neredeydi ki?

Banyonun kapısına doğru ilerleyerek,iki kez tıklattım.Ses yoktu.Uyanıp aşağıya mı inmişti?

Muhtemelen beni bulamayınca,alt katta olduğumu düşünmüş ve oraya inmişti.

Yatağa doğru yönelip,sırt üstü uzandım ve bakışlarımı tavana çevirdim.O an, Eymen'in dudakları dudaklarımdayken hissettiğim duyguların her biri döküldü beynime.

Allahım!

Hissetmemek istiyordum işte.Sadece onu umursamamak istiyordum.Çok şey mi istiyorum sanki?

Dudakları dudaklarıma değince tiksinmek istiyordum o kadar.

Az önce dudakları dudaklarımdayken,hışımla kendimi geri çekip,hızla odadan çıktığım gelince aklıma koca bir küfür savurdum..Rezil olmuştum.Küçük bir çocuk gibi korkup,kaçmıştım resmen..En kötüsüde bunları onun gözünün önünde yapmıştım..

Sıkıntılı bir nefes vererek,yatakta doğruldum ve giyinme dolabına yönelip,düzgün bir şeyler geçirdim üzerime..Ardından banyoya girip,saçımıda düzgünce topladım ve elime yüzüme soğuk su çarpıp çıktım.

Salona inen merdivenlere ilerlerken,gözlerim istemsizce koridorun sonundaki odanın kapısına kaydı..Onun odasına..Bu gece birlikte uyuduğumuz,huzur kokan o odaya..

Duygularımın gidişatını fark edince başımı savurup,hızla merdivenleri inmeye başladım.

-''Bakın.Azra benimde kızım gibi..Hem onun hemde kendi iyiliğiniz için bir süre daha burada,bizimle kalmanızı isterim.Eymen işleri yoluna koyana kadar.''

Ahmet amcanın gergin sesi,kulaklarıma dolunca merdivenin son basamağında duraksadım.

-''Ahmet bey sizin gibi iyi insanlarla karşılaştığı için kızım çok şanslı fakat daha fazla burada kalmamız sakıncalı.Bu olay yüzünden sizinde zarar görmenizi istemiyorum.Bugün Azrayıda alıp,ayrılacağım buradan.Şu ana kadar yaptığınız her şey için teşekkür ediyorum.Size olan borcumu ödeyemem.''

Annemin söyledikleri kulaklarıma dolarken,derin bir nefes aldım..Haklıydı..Buradan gitmeliydik.Bu insanlara daha fazla yük olmak istemiyordum.Bencil davranıp,onların zarar görmesine dayanamazdım.

-''Özlem hanım.Bakın gidecek bir yerinizin olmamasını geçtim..Yanınızda sizi koruyacak hiç kimsenin olmaması başlı başına tehlike.Gitmenize izin veremem.Eymen de gerekirse kapıları kilitleyip esir eder sizi ama bırakmaz.''

-''Ahmet bey sizden izin istemiyorum..İyiliğimizi düşündüğünüzü biliyorum fakat rica ediyorum işleri daha da zorlaştırmayın.Eymen'inde haberi olmasın lütfen.''

Annemin söylediklerinin ardından,kısa bir sessizlik hüküm sürdü..Sonra Ahmet amcanın üzgün,kısık sesi sessizliği yok etti.

-''Azra'nın haberi var mı?''

-''Hayır.'' dedi annemde bitkin bir sesle.''Ama onunda benim gibi düşüneceğini biliyorum.''

-''Bi-Biraz daha düşünseydiniz...''

Ahmet amcanın çaresizce fısıldadığı kelimelerle,boğazıma kocaman bir yumru takıldı..Gözlerimdeki yaşlar yavaş yavaş ayaklanmaya başladı..Her şeyden çok bu yüreği kocaman,sevgi dolu adamı bir daha göremeyeceğim için üzülüyordum..