31.Bölüm

27.1K 1.3K 24
                                    

AZRA DOĞAN

-''Hala neden ağlıyorsun kızım.Yanındayım işte.Geldim.''

Yanımda oturup,ellerini ellerime kenetleyen kadının sözleri banaydı elbette ama ben o anda hala ağlamakta olduğumun farkında bile değildim.Gözyaşları kendilerince usul usul akıp gidiyordu..

-''Azra..'' diye fısıldayan sesle birlikte Ahmet amcaya çevirdim bakışlarımı.

-''Annenide alıp odana çıkmak ister misin?Biraz dinlenin ikinizde.''

Usulca kafamı sallayıp,minnet dolu bir tebessüm kondurdum yüzüme.Ahmet amcanın yüzündeki buruk ama umut veren sıcacık gülümseyiş iliklerime işlerken,bakışlarımda istemsizce başka bir yöne doğru kaydı.

Gri gözlerin,gözlerime dokunmasıyla içimde bir şeyler filizlendi sanki..Ardından ciddiyetle parıldayan keskin hatlar,yavaşça dağılmaya başladı..Her bir hattı yumuşak bir tebessümün esiri oldu.O an boğazıma takılan kocaman yumruyu,gözlerimi istila eden yaşları geri gönderdim..Yüzüme kocaman bir gülücük yerleştirdim..

-''Teşekkür ederim hayatımı bana yeniden kazandıran güzel adam..''

İçimde yankılanan bu sesle birlikte bakışlarımı hemen gri gözlerden kaçırıp,anneme çevirdim.

-''Hadi anne.'' diyerek ayaklandım.

Annemde benimle birlikte doğruldu.Herkese iyi geceler diledikten sonra merdivenlerden çıkarak,odama doğru ilerledik.Elimi odanın kapı koluna bastırıp,annemin geçmesine izin verdikten sonra bende girip,kapıyı yavaşça kapattım.Yatağa doğru yürüyüp,oturduktan sonra anneminde gelip yanıma oturmasını bekledim.

Odayı süzdükten sonra,yavaşça yanıma kuruldu ve bakışlarını bana sabitledi.Gözlerindeki özlem dolu kırıntılar,kalbimi delik teşik ediyor olsada şükrediyordum.Şu anda varlığını yanımda hissedebildiğim için yüzlerce,binlerce kez şükrediyordum.

-''Bu insanlar kim Azra?'' diye sordu annem kısık ama merak dolu sesiyle.

Bu soruyu beklemiyor değildim ama ne diyeceğimi bilmiyordum.Cidden bu insanlar benim neyimdi?Kimdi bu insanlar?

Bu sorunun cevabını ben bile bilmiyorken,ona nasıl açıklayacaktım ki?Anlamasını,mantıklı kılmasını nasıl bekleyecektim?

Derin bir nefes alıp,başımı annemin kucağına yasladım ve gözlerimi kapattım.Her şeyi başından beri ona anlatmalıydım.Evet aynen öyle yapıp sonrada onun neler yaşadığını dinleyecektim.Derince bir yutkunup,annemi uçağa binişinin ardından yaşadığım her bir olayı kah ağlayarak,kah çaresizlik duyarak bir solukta anlattım.Tüm yaşanmışlıkları bir bir kelimelerle canlandırdıktan sonra odayı sadece annemin hıçkırık sesleri esir aldı..Duvarlara çarpıp,sarsılarak kulaklarıma dolan acı dolu hıçkırık sesleri..

Bir süre ikimizde sessiz kaldık.Hayatın zalimliğine inat,sessizliğimizle meydan okuduk sanki ona..Yaralanmış iki ruh olsakta hala dayanabilecek gücümüz olduğunu göstermeye çalışır gibi sessizce meydan okuduk.

Ardından annemin ince sesi,baş kaldıran sessizliğimizi bozarak kulaklarıma süzüldü.Sonra sıcacık elleri saçlarımı okşamaya başladı..

-''Havaalanında senden ayrıldıktan sonra uçak kalkmadan hemen önce rahatsızlandığımı belirterek,indim uçaktan..Adnan'ın peşimi bırakmasını beklemek büyük aptallık olurdu.Çantama koyduğum peruğu ve elbiseyi havaalanının kuytu bir köşesinde üzerime geçirdim hemen.Sonra bir taksiye atlayıp,otogara gittim.Öyle bir yere gitmeliydim ki..Adnan'ın beni bulamamasını sağlamalıydım...''

KALBİM SENİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin