Kissed By Accident?

Chapter 29: Improve

Jilian's POV

Sunday na ngayon... and this is my second day para magpatutor ulit kay Mr. Maniac.

I admit it. He is a great tutor. Ipinapaunawa niya ng mabuti ang lahat, kaya naman madali akong natututo. In fact, hanggang alas-onse nga ng gabi kami tumigil e. Ghad! Ang dami ko nang natutunan!

Actually, inihatid pa nga niya ako pauwi eh. Well, namiss ko ring umangkas sa motor niya. Pero teka... yung motor niya ba talaga ang namiss ko o yung waist niya? Ayy! Charot!

"Ano ka ba Jil? Kung anu-ano ang iniisip mo!" Sabay batok sa sarili kong ulo.

Since nakabihis na ako at ready na ang lahat, lumabas na ako sa gate namin at nakita ko si maniac na nakaupo sa motor niya. Nakacrossed arm.

By the way, he promised me nga pala na susunduin niya ako today kaya naman he's here now! You know, promises are meant to be fulfilled and not to be broken!

Agad niyang iniabot sa akin ang isang helmet at agad ko namang isinuot. Nang ready na ang lahat, pinaandar na niya ang motor at pinatakbo. As usual, nakakapit na naman ako sa waist niya. Hindi ko alam pero parang gusto ko siyang yakapin ng mahigpit... C'mmon Jil! What are you thinking? Nagiging malandi ka na 'ha!

Actually, hindi ako ang malandi, its my brain... kung anu-ano ang iniisip! Nakakaloka!

Nang nasa harap na kami ng bahay nila, agad na akong bumaba at iniabot sa kanya ang helmet! Agad naman niyang binuksan ang gate nang makababa na siya sa motor niya!

Pagbukas ng gate, unang bumungad sa akin ang mukha ng masungit na maid... out of all the maids, siya pa ang unang nakita ng mga mata ko! Eh ang rami rami nila na naglilinis sa labas!

Syempre, sinamaan na naman niya ako ng tingin! Maybe, nagseselos na naman siya sa akin tungkol kay maniac! Who cares?!! Mamatay ka sa selos!

Andito na kami ngayon sa salas... nakahanda na ang mga gagamitin namin!

Agad akong umupo sa upuan at tumabi naman siya sa akin...

"Are you ready?" He asked me.

"Yes... I am!" Sagot ko naman!

Actually, andito na kami sa part na klinase namin kay Mrs. Montenegro for the past few days... sa mga klinase namin na hindi ko alam kaya ako napagalitan at napahiya! Tignan lang natin witch kung may masabi ka pa sa akin bukas dahil magmula bukas, makikinig na ako sayo at sisiguraduhin kong hindi na ako mapapagalitan pa at mapapahiya sa klase mo! I smirked!

Agad na niya akong tinuruan! Actually, nadidistract na ako sa sobrang bangong pabango niya at sobrang guwapo niyang mukha...

Habang tinuturuan niya ako, at habang tinititigan ko siya ay napatingin siya sa akin... at nagulat siya kasi, tinititigan ko siya! Para kasi siyang magnet ng mata na hindi mo maiwasang titigan at ang part na sobrang lakas manghatak ay ang face niya! Bakit ba ako nagkakaganito? Bakit ko ba siya tinititigan? Bakit ako naaatract sa kanya?

"Hey! You are not listening! You are staring at me!" He said!

"W-what aa-re y-you talking a-bbout?" Nauutal na tanong ko.

Ghad? Bakit ba ako nagkakaganito? I don't get it!

"Stop staring at me and just focus!" Seryosong sabi niya. "You should not waste time!"

Ang sungit naman neto!

At nagsimula siya ulit sa pagsasalita! Pero parang nagmute ang paligid... wala akong marinig na kahit ano! Para pa ngang nagslow motion ang lahat eh... ano ba Jil? Seriously? Bakit ka ba nagkakaganito?