Kissed By Accident?

Chapter 35.2: Confession

Jilian's POV:

Hindi ko alam kung anong isasagot ko kay Jeiko. That he loves me more than just friends? Damn!

"Jilian... hindi mo naman kailangang sagutin ako eh. Ang mahalaga ay masabi ko sayo ang nararamdaman ko." He said with a smile.

Hindi ko talaga alam kung anong isasagot ko sa kanya. He is making me speechless on his confession. Actually, nagulat talaga ako. First time ko kasi maka-recieve ng confession tungkol sa feelings sa isang lalake.

Pero anong sabi niya? Hindi ko muna kailangang sumagot? Pero baka umasa lang siya! Ayokong umasa siya... dahil ang totoo, wala akong nararamdaman sa kanya. Walang feelings na namuo o namumuo sa kanya! I just love him as a friend... just a friend! And I must tell this to him.

"Jeiko!" Nagkonekta ang mga mata namin! Kasi, habang nagcoconfess siya, iba ang tinitingnan niya... and so am I!

"I admire you... kasi nagawa mong magconfess tungkol sa nararamdaman mo sa akin! Ang hirap kaya ng ginawa mo!"

Napangiti siya sa sinabi ko. At hindi ko alam kung paano sasabihin tong mga susunod kasi, alam kong masasaktan siya! Pero kailangan kong sabihin!

"Pero..."

Nawala ang smile sa mukha niya dahil sa isang salita na sinabi ko! Lumungkot ang mukha niya na siyang nagpatulo sa mga luha ko dahil sa awa na nararamdaman ko sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko ipagpapatuloy na magsalita dahil sa awa na nararamdaman ko sa kanya! But I must say it.

"Mahal kita... pero bilang kaibigan lang!" Hindi ko alam kasi, nahihirapan ako na sabihin ang mga iyon... kaso kailangan ko talagang sabihin sa kanya!

Nakita ko ang pagtulo ng mga luha sa mga pisngi niya, na siyang mas nagpatulo din sa mga luha ko. Masakit na makita si Jeiko, as your friend na nasasaktan!

"Jeiko... wag mo sanang isipin... na hindi kita mahal kasi mahal kita! Pero hindi yung pagmamahal na.... gaya ng iniisip mo!" I said, while crying! "Jeiko, I'm sorry!"

Pinunasan ko ang mga luha ko gamit ang panyo ko... dahil grabe ang pag-agos nito!

Si Jeiko naman, pinunasan ang mga luha niya gamit ang mga palad niya! Damn! It hurts me seeing Jeiko in this situation!

"Its okay! I respect it... pero, hindi ako susuko! Hindi ako aalis sa tabi mo!" He said... "Mahal at mamahalin kita, kahit sino pa ang mahalin mo!"

Tumagos sa puso ko ang mga sinabi ni Jeiko!

Hindi siya susuko? Mahal at mamahalin niya ako kahit sinong mahalin ko? Pero gagawin niya lang na tanga ang sarili niya... dahil si maniac ang mahal ko. Si maniac lang ang nasa puso ko! Siya lang at wala ng iba!

"Pero Jeiko..."

"Wag kang mag-alala! Okay lang ako!" He said.

Kahit sabihin niya na okay lang siya, alam ko na hindi siya okay! Alam ko yun, nakikita ko yun at nararamdaman ko yun!

"Sige... mauna na ako!"

He waved his hand and smile at umalis! Nagawa niya pa ring ngumiti kahit na nasasaktan siya!

Ghad! I just can't believe what happened tonight. Jeiko, confessed his feelings on me! Ghad! I just can't take it na sinaktan ko siya... but its better kaysa paasahin ko siya! Dahil alam ko na mas masasaktan lang siya. A Jeiko like him doesn't deserve to be hurt! He don't deserve it!

{A/N} Oh ayan! Pesteng love love na yan. Anong masasabi niyo? Pareho ngayong nasasaktan sina Jeiko at Hope. Kawawa naman sila! Pero sa kanilang dalawa, sinong mas kawawa? Si Hope na naudlot ang pagco-confess kay Jeiko o si Jeiko na rejected?

noriel ganal