36 : Stop

83 3 0
                                    

read at your own risk, he he he

* * *

Nilingon ko si Ashton bago buksan ang aking unit. I don't think I should invite him to go in dahil baka pigilan ko siya sa pag alis. And that's probably a bad idea.

"Are you going to sleep?" Malumanay niyang tanong.

"Yup..." muli ko siyang binalingan. I smiled.

The lights in the hallway illuminated his face. Mas lalo akong namangha sa kanya. From his perfectly messed up hair, dark and tantalizing eyes, pointed nose, and luscious lips, wala kang maipipintas. Everything about him screams masculinity na pakiramdam ko'y hindi man lang kalahati ng kanyang lakas ang sa akin.

"D-drive safely," nag-iwas ako ng tingin at nakaramdam ng hiya dahil sa ginawang pagtitig.

Tinalikuran ko na siya upang makapasok. I suddenly feel disappointed and I don't know why.

"Where's my goodbye kiss?"

Sa aking pagkabigla ay napatigil ako. I have no idea if he's joking or not. Para akong hinabol ng kung ano sa bilis ng tibok ng aking puso. I can't make myself look at him. Not now when my face is burning red!

Narinig ko ang marahan at malalim niyang halakhak. Napasinghap ako at napilitang muli siyang harapin. Mas lumapad ang kanyang ngisi. Maybe because he's amused that I'm shamelessly blushing in front of him.

He sexily bit his lower lip. Nabuhay ang mga kulisap sa aking tiyan. Dammit, Maddison. Put all your shits together.

With his mouth half open and that amused look on his face, he pulled me close. Mas lalong kumalabog ang aking puso dahil sa distansya namin. I couldn't look at him straight in the eyes kaya sinubukan niyang hulihin ang mga mata ko. And when he did, unti-unti niyang inilapat ang kanyang labi sa akin.

His kiss felt like a sudden thunder. His minty and sweet taste poured into my mouth like rain. With his lips being tender and soft, it all felt just like the usual. I closed my eyes and every bit of our memories flashed inside my mind. Kahit sa pagbabalik tanaw ay hindi ako sigurado kung kailan nagsimula ang lahat. Kung sa ikalabinlimang kaarawan ko ba, o matagal na. I remember the way he holds my hand gently whenever we go out. Akala ko, hindi ko na ulit mararanasan ang ganito. Akala ko dati'y hindi na ako magiging ganito kasaya. Ngayong abot-kamay ko na, parang hindi pa rin totoo. It feels like I'm inside a very long dream. It all just feels surreal.

He hugged my waist tightly habang ako nama'y kumapit sa kanyang leeg. I can feel his heat against my body as he pulled me closer, kung mas may ilalapit pa ba iyon.

Slowly, he stopped kissing me. Nakapikit pa rin ako nang patakan niya ng isa pang halik ang aking labi. He buried his face on my neck. I bit my lip because of the heat I'm feeling right now.

"Let's eat together tomorrow, mm-kay?" Bulong niyang kumiliti sa akin.

"L-lunch... or dinner?" Mahina kong tanong.

"Hmm.. both," he answered breathily.

Hinayaan kong ganoon kami ng ilang sandali. When his hug loosened, kinuha ko na ang pagkakataong iyon upang makawala because I will probably not let him go if he continues to hug me like that.

"Have a good night," he smiled.

"You, too..." ngumisi ako.

Bumaba ang kanyang tingin sa aking labi. I intentionally protruded my lips. He groaned and kissed me again. Palihim akong ngumiti habang hinahalikan siya pabalik.

Totoo na ba ito?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon