VisYu [TAMAMLANDI]

YUSUF

Bugün Visal'le çalıştığımızı tekrar amaçlı soru çözüyordum. Daha doğrusu çözemiyordum.
Elimde defterle kafamı kaşıyarak "baba şu soruya bir baksana ya..."dedim.

Babam gözümün içine robot gibi baktı. "Fulya rüya görüyor olabilir miyim ben?"dedi anneme.

"Bilmem aynı rüyadayız galiba"dedi annem.

"Siz iyimisiniz?"

"Oha rüya değilmiş"
Yanıma geldi işaret parmağıyla omzuma dokundu.
"Sen gerçeksin."

"Evet gerçeğim. Ve lütfen şu soruya bakar mısın artık?"

"Allah'ım sen aklıma mukayyet ol! Yoksa oğlumun içine üç harfli falan mı girdi?"

"Üç harfliler ders çalışmıyor, yalnız baba."

"Oğlum hasta falan mısın sen? Bak hastaysan söyle çekinme. Kafana bir şey mi düştü yavrum senin?"

"Baba merak etme içime üç harfli girmedi. Hasta da değilim. Kafama bir şey de düşmedi. Sadece şu aptal soruyu çözemedim. Bu kadar büyütülecek ne vardı?"

"Getir bakıyım neymiş bu soru?"
Ve çözemedi. Annem çözemedi. Çok güzel, gerçekten çok güzel. Ailem de iki tane üniversite mezunu insan var ama çözemiyorlar.

Saate baktığımda gece on ikiye geliyordu. Hemen abdest alıp namaz kıldım. Ama bu sefer gerçekten hissederek.
İlk kez bu kadar rahat ve huzurluydum. Ve ilk kez kendimi kirlerden ve günahlardan arınmış hissettim.

Yatağıma uzandım. Tam uykuya dalacakken içeri birisi girdi.
Allah'ım gerçekten üç harfliler beni basmıştı galiba. Gözlerimi kapattım öte dünyaya gidiyordum.
Ölmeden önce son kez "Eûzu billahi mineş..."

"Oğlum benim benim"dedi babam.

Derin bir oh çektim.
Yatağımda toparlandım.
"Baba senin benim canıma kastın mı var ya?"

"Oğlum neydi bugün o haller?"dedi.

"Ha haller? Baba bugün Visal bana ders çalıştırdı. İşte ben de tekrar amaçlı..."

"Hııı... Görüyormusun aşk nelere kadir. Bizim on sekiz yıldır adam edemediğimizi elin kızı iki üç günde halletti."

○○○

"Tamam geliyorum. Yaklaştım zaten."

"Olmazsam n'olur?"diye bir ses duydum.

Biraz ilerledim. Sağ tarafa dönülen bir sokakta iki kişi bi oğlanı sıkıştırmışlar konuşuyorlardı. Genelde sıkıştırılan kişinin sesi çok çıkıyordu. Hemen küçük bi arabanın arkasına saklandım. İzlemeye devam ettim.
Bir dakika bu; oha lan Samet bu. Yardım etmem lazımdı. Yavaşça arkalarından yaklaştım.
Elimle Samet'e sus işareti yaptım. O da hiç bir şey çaktırmadı. Az ileride duran tahta sebze kasasını elime alıp bana yakın olan kişinin kafasına vurdum.
Bir anda yere düştü.
Yoksa... Allah'ım yoksa öldü mü?

Bakışlarımı ona çevirmiştim.
Kafamı Samet'e çevirmemle sağ gözüme yumruk yemem bir oldu. Arkaya doğru sendeledim. Samet de ona yumruk atmıştı.

Bana doğru döndü ve "iyi misin?" dedi.

Elimle arkasını işaret ettim. O arkasına dönüp yumruk attığında boynumda bir sızı hissettim.  Arkama yavaşça döndüğümde az önce bayılttığımdı bana vuran. Gözlerim kararmaya başlamıştı. Samet'de ona vurup bayıltmıştı. Bana bir tokat attı. Bir anda gözlerim açıldı, kendime geldim. Ve yine elimle arkasını işaret edecektim ki galiba bu sefer geç kalmıştım. Bu sefer kesin Samet öteki dünyaya gidecekti. Derken arkadakinin kafasına tahta kasa uçarak geldi. Olduğu yere yığıldı.