VisYu [TAMAMLANDI]

III. KİŞİ

ASLAN

"Abi ben bi bakıp geliyim."dedim Samet'e. Başıyla onayladı.

Yarım saattir İkra'yı bekliyorduk ama hâlâ gelmemişti. Binaya girer girmez bi çığlık sesi duydum. Ses İkra'nın sesiydi. Acaba bi şey mi olmuştu? Adımlarımı endişeyle bir kat inen merdivenlere çevirdim. Hızla merdivenleri indim.

Tabi ki yere çökmüş elindeki beyaz duvağa bakan Yusuf'u görmeyi beklemiyordum.

Şaşkınlıkla "N'oluyor?"diye fısıladadım.

Koşarak Yusuf'un yanına gidip ben de çöktüm.
"Yusuf!"dedim.
Karşılık vermemekle birlikte tepki dahi vermedi. Boş boş elindeki duvağa bakmaya devam etti.

Bir çığlık daha koptu. Ses gelen odaya girdim.
Ama!
Ama Visal ölmüşmüydü?

İkra ona sarılmış sarsmaya devam ediyordu. Bir taraftan da ağlıyordu.
Gördüklerimin şaşkınlığı üzerimden atamadan İkra'nın yanına gittim.

Visal!
Visal'in yüzü mora dönmeye başlamıştı. Ona bakmamaya çalışarak sevdiğim kadının kolundan tuttum. Ama umursamadı.
Kim bilir ne kadar acı çekiyordur şimdi?

"İkra! Hadi güzelim, gel çıkalım."dedim.
Umursamadı. Ya da çığlıklarının arasında benim sesimi duymuyordu. Kolundan biraz daha çekiştirdim. Ama kolunu çekti.

"Bir tanem hadi gel!"dedim.
Yine duymadı.
Boş bulunduğu anda kolundan tutup çekiştirerek dışarı çıkardım. O ise hâlâ gelmemekte ısrar ediyordu. Kendini boşluğa bırakıp soğuk zemine düştü. Onun yanına çöktüm.

"Daha çok erken!"diye fısıldadı.

"Bir tanem yapma böyle! Hem gittiği yerde eminim çok mutludur."dedim.
Yine beni duymadı.

Cebimden telefonu çıkarıp Samet'e
"Morgtayız. Hemen gel." Yazdım.