VisYu [TAMAMLANDI]

IV. KİŞİ

SAMET

5 AY SONRA

Ayaklarım istemsizce beni o evin önüne getirmişti. Aslında uzun zamandır bu yoldan geçmiyordum ama bugün nedensizce burdaydım. Başımı sola çevirip kardeşimin eski evine baktım. Ya da benim tabirimle Visal'in dünyadaki cehennemine. Aslında o çoğu zaman bu tabirimi sevmezdi. En sonunda o da bu evin ona cehennem olduğunu kabul etmişti.

"Bakar mısın...?"
Arkamdan gelen sese yönümü çevirdim. Birisi bana doğru geliyordu. Ona bakmayıp yere bakmayı devam ettirdim.

"Şey... sanırım bu sizin."dedi elindeki kordonu kopmuş saati göstererek.

O benim saatimdi. Onu ne zaman düşürdüğümü bile hatırlamıyorum.

"III. Evet benim."dedim kısık çıkan sesimle.

Bana doğru uzattı. Elimi saate uzatmışken yüzüne baktım.

Visal!
Bu kız Visal'e çok benziyordu.
Gözleri tıpkı onun gibi anlamlı anlamlı bakıyordu.

"İyi misin?"dedi.

Onu izlerken kendimi ne zaman kaybettiğimi bilmeyip es geçtim.
"İyiyim."dedim.
Sonra kol kaslarımda bir şey hissettim. Gözlerim koluma kaydığında kaverenginin en güzel tonu olan güzeş gözlü kız hızla elşni çekti.

"Be-... Ben şey. Çok dikkatli baktınızda..."dedi kekeleyerek.

Yalandan öksürükle boğazımı temizledim.
"III. Kardeşime çok benzettim o yüzden."

"Anladım."dedi ve arkasını döndü.

"İsmin nedir?"

Döndü. Gülümsedi.
"Hüsna"

'Hüsna'diye fısıltıyla mırıldandım. Şüphesiz çok güzel ismi vardı.
"Seni burda hiç görmedim. Yeni mi taşındınız.?"

"Aslında çok da yeni değil. 5 ay kadar oldu."

"Hmm"

"Peki ya senin ismin.?"

"Samet!"

Tebessüm etti.
"Memnun oldum Samet."dedi.

Elini uzatmadı. Bu hareketi hoşuma gitmişti. Sevdim ben bu kızı!
Ha?
Sevdim mi dedim ben?

Arkasını dönüp gidecekken kolundan tuttum. Hemen dönmesiyle elimi kolundan indirdim.
"Kaç yaşındasın?"diye sordum.

"20. Sen?"

Derince nefes aldım. Kız kardeşim olmadan geçen ilk doğum günümdü.

"Bir ay önce 24 oldu."dedim.

Onaylarcasına kafasını salladı.